|
< terug
Walpurgisnacht
Walpurgisnacht
De avondzon had bloedrood afscheid genomen van de dag en liet een zwoele nacht aan ons over. De hemel werd door aan reizende wolken betrokken en de wind die de hele dag voelbaar aanwezig geweest was had zich te rusten gelegd. De nog jonge bladeren aan bomen en struiken ritselden zachtjes door de onnatuurlijke trillingen die nu de nacht viel, en het donker werd te voelen waren. Er hing een vreemde stilte in de lucht die niet normaal was voor deze tijd van het jaar. Het knisperende gras dat als het ware statisch geladen voelde deed vonkjes schieten bij elke stap die ik over het perk deed. De vogels die in de late uurtjes nog een avondconcert gaven, hadden hun zang voor deze nacht opgeschort. Een heel apart gevoel maakte zich meester van hen die om welke reden dan ook de nacht in moesten. Deze nacht had iets rillerigs iets duisters-- iets waarvan ik huiverig van werd. De volle maan scheen tussen de wolkenvlokken door en deed het duister dan voor heel even onnatuurlijk oplichten. Er was geen sprietje gras dat in beweging kwam, zelfs de bladeren van de jonge berken hingen als voor dood aan hun takken. Niets verroerde zich, alleen het gejank van een eenzame wolf kon je van veraf horen. Het liep stilaan naar twaalven toe en de maan stond nu pal boven in het midden van het hemelgewelf. Vanuit het zuiden hoorde men vlagen van verzwommen kreten die nu en dan met de zachte stilte werden meegedreven. De geluiden werden steeds intensiever en sterker en het was alsof alle kruipende en foeragerende dieren hun adem inhielden. Er stond iets te gebeuren, maar wat? Ik, die de avonden gebruikte om op verhaal te komen van een lange en inspannende werkdag, voelde me deze avond ook niet echt op mijn gemak. Het voelde raar maar ik kon er geen woorden voor vinden, dus liet ik dit ook maar en wachtte af.
Van vanuit het dorp klonken de eerste slagen van de kerkklok. Zij wilde hiermee aangeven het etmaal voorbij was en het nieuwe etmaal aanbrak. Als vanuit het niets hoorde ik zoevende geluiden op me af komen, die van over en tussen de bomen door vliegende gedaanten vervoerden. In wijde rokken gehuld en waarvan sommigen met een hoed of hoofddoek uitgedost bleken te zijn vlogen allen naar het centrale punt dat aangegeven werd door een hoge zware eik. Nu eerst zag ik dat het hier om oude maar ook jonge vrouwen ging die allemaal op een ouderwetse bezem vlogen. Hoe ze dit voor elkaar kregen bleef en blijf voor mij nog altijd een raadsel. Heb later eens allerlei boeken doorworsteld om te achterhalen of er geen bewijzen of technische tekeningen bestonden die dit vliegen verklaren konden. In een mum van tijd vloog de een na de ander over me heen. Aan de manier van begroeten, kon men opmaken deze vrouwen zich over een langere tijdspanne niet meer gezien hadden. Het weerzien werd dan ook uitbundig en met het nodige kabaal gevierd. Na ongeveer vijf minuten, nadat de laatste slag van de klokkentoren te horen was, zag ik dat men aanstalten trof om zich in een kring te formeren. Alles ging helemaal vanzelf er was niemand die hen dat deed commanderen. Nadat alle genodigden aanwezig geacht werden aanwezig te zijn, kwam opeens iemand zomaar uit het niets tussen de vrouwen te voorschijn. Het was alsof men met een schijnwerper op de persoon een lichtstraal gericht had, zo duidelijk werd hij daardoor voor iedereen zichtbaar. Het bleek een voornaam iemand te zijn, de vrouwen werden opeens heel stil en onderdanig toen hij met een bulderstem iets verkondigde in een voor buitenstaanders onmogelijke taal. Iedereen van de aanwezigen hield de adem in alsof men iets heel ergs zou gaan horen om dan ineens en heel intens begonnen krijsend en schreeuwend. De hele groep zwart geklede vrouwen zongen en dansten dat de stukken eraf vlogen Ze raakten in hun dans zo in extase dat ze de kerktorenklok niet hoorden toen deze een uur sloeg weg. Zo snel als ze gekomen waren zo snel verdwenen ze ook weer, enkel de zwavelgeur en die van geitenbokken bleven als tastbaar bewijs achter. De blaadjes van de jonge berkenboom hingen nog altijd roerloos aan de boom, en niets wees op wat hier zoeven nog plaatsvond.
©Wilhelm Janssen 01-05-2010
feedback van andere lezers- manono
Griezelig, Willy!
Hoeselaar: Ik dacht echt dat ik iets verkeerds had geschreven omdat niemand tot nu toe reageerde.
Bedankt dat jij de spits afbeet.
Ja, dit is een oude sage die ik gebruikte om eens iets anders te schrijven, iets waarbij er rillingen over de rug trekken.
Afgelopen nacht was de Walpurgisnacht, dat is de nacht van 30 april op 1 mei waarbij heksen tussen heksenkringen met geitebokken dansten - GoNo2
Er staan fouten in, maar 't verhaal is goed!
Hoeselaar: Je had gelijk er waren enkele foutjes die ik dan ook meteen verbeterde, bedankt dat je me erop wees.
Willy - pieter
Beste Wilhelm,
Op zich een verhaal met goede sfeerbeschrijving en spanning. Ik denk dat het verhaal aan kracht zal winnen als het vanuit een observator / ik-persoon geschreven wordt. Nu is het te algemeen, meer een soort opsomming van wat er gebeurt. Gebruik je een ik-persoon dan kun je iets als 'deze nacht had iets rillerig-- iets duisters iets waarvan je huiverig werd' veel persoonlijker maken. Je laat het als het ware door de persoon zo beleven. En de lezer pikt dat dan weer op. Met veel plezier gelezen.
Vriendelijke groet,
Pieter.
Hoeselaar: Dank je wel voor de waardevolle en mooie raadgevingen die ik zeker zal volgen en in het vervolg ook zal aanwenden
Willy - silvia
hier is zeker niks mis mee Willy, integendeel. 't is vlot geschreven en spannend om te lezen. Het leek alsof ik er zelf bij was !
groetjes
Hoeselaar: Lieve Silvia ik heb het toch maar in de ikvorm gegoten en vind het nu nog spannender als van te voren.
Bedankt dat je me las en een schouderklopje gaf, lief van je!!
Willy - hettie35
Heel mooi geschreven Willy, maar als ik mij mag veroorloven
dan had ik het in twee delen opgesplitst en alles iets uitgebreider beschreven.
groetjes Hettie
Hoeselaar: Je hebt gelijk Hettie, dat was eigenlijk ook niet de bedoeling om het zo lang te maken maar omdat er enkele opmerkingen waren had ik het in de ik vorm geplaatst en daardoor liep het verder uit
Ik zal er in het vervolg op letten, want ik wil gelezen worden en dazn moet ik enkele regels in acht nemen.
Willy
|
