Volg ons op facebook
|
< terug
de erfenis
Ik werd, zoals men zegt, uit een werkmansbroek geschud. Mijn ouders waren hardwerkende mensen van zeer eenvoudige komaf. Vader had een soeptoer. In de schoolvakanties mocht ik met hem mee en ik vergeet nooit de geur van verse soep die uit de grote stopen ontsnapte wanneer hij zijn klanten bediende. Twee soorten soep waren er te koop en de grootste ramp die kon gebeuren was dat het in de zomer snikheet was, en de soep verzuurde voor zij verkocht was.
Moeder verdiende een centje bij met poetswerk maar een grote vetpot was het nooit. Er was geen geld voor frivoliteiten zoals ballet, paardrijden of andere dure hobby's en ik ging naar een doodgewone gemeenteschool, waar ik mij thuis voelde omdat mijn vriendinnetjes in een gelijkaardige situatie leefden.
Voor mij dus geen gouden horloge, dure merkkledij of Italiaanse designschoenen. Maar wat mijn vader mij bijbracht was veel meer waard dan de uiterlijke tekenen van een welgevoede bankrekening.
Op zondagmorgen kropen mijn broers en ik steevast bij hem in "het grote bed", nestelden ons behaaglijk in zijn warme armen en droomden heerlijk weg bij de verhaaltjes die hij ons vertelde. Bongo, het circusbeertje, Vrouw Holle, Knuppel in de Zak en nog veel meer sprookjes die hij met veel verve tot leven bracht.
Later leerde hij ons de klassiekers uit de literatuur kennen en bracht ons de liefde voor klassieke muziek en voor opera bij. Telkens als ik de melancholieke tonen van "die Moldau" van Smetana hoor, keer ik terug naar de woonkamer uit mijn jeugd, en ben ik voor even herenigd met mijn pa. Mijn vader liep slechts school tot z'n veertiende, maar was een intelligent man die zich door zelfstudie tot een behoorlijk niveau wist te ontwikkelen.
Drie jaar geleden overleed hij, hoogbejaard en moe geleefd, maar steeds meer herinner ik mij zijn wijze woorden en besef ik de draagwijdte van zijn nalatenschap. Hij leerde mij wat empathie is.
'probeer je in te leven in de ander' ik hoor het hem nog zeggen. Of 'ach, je mag de zaken nooit op de spits drijven'.
Moeder bracht me de liefde voor koken bij, en was een oma uit de duizend. Ze gaf mijn kinderen een onmeetbaar geschenk : de herinnering aan een oma waar ze uren aan een stuk spelletjes mee speelden, die pudding kookte en haar laatste frankskes uitgaf om haar oogappels gelukkig te maken.
Hoe langer ik leef, en hoe meer ik om me heen kijk, hoe meer mensen ik leer kennen die reeds in hun prille kinderjaren beschadigd werden en die, vaak te zware bagage, slechts moeilijk kunnen dragen.
Zeker, mijn ouders zullen ook wel fouten gemaakt hebben, beoordelingsfouten in de opvoeding, of overbescherming van hun kroost omdat ze niet voorbij de beperking van hun liefde voor ons konden zien, maar hoe gelukkig prijs ik mezelf, omdat ik opgroeide in een warm nest, me veilig voelde binnen de muren van ons bescheiden huis.
Bij de dood van mijn vader, die mijn moeder ruim zeven jaar overleefde, was er niets te verdelen. Geen geld, geen huis, niets van enigerlei materiele waarde. Maar steeds vaker hoor ik zijn stem, zijn wijze woorden en dank ik hem voor zijn erfenis, die mij maakt tot wie ik ben.
Ik heb mijn ouders nooit genoeg bedankt voor de start die ze mij in dit leven gegeven hebben, maar ik hoop dat, waar ze zich ook bevinden, ze dit stukje lezen, en er het eerbetoon in herkennen dat ik er mee wou neerzetten.
feedback van andere lezers- manono
Ik ben geëindigd met tranen in mijn ogen.
In het rustig ritme van je schrijven is er ruimte om eigen herinneringen op te halen. Ze komen zo, ongevraagd.
silvia: dank je Manono ! ik hoop dat het mooie, dierbare herinneringen waren !
groetjes en nog een heel fijne zondagavond ! - MarieChristine
Wat mooi beschreven, silvia.
De echte waarden in het leven zijn niet dezelfde als die door snel geldgewin ingevuld worden. Nu is het aan ons om dit ook weer door te geven aan onze kinderen, zeker?
Groetjes, M-Ch.
silvia: dan probeer ik in ieder geval.
dank voor het begrijpend lezen Marie Christine !
groetjes en nog een heel fijne zondagavond! - jan
niet iedereen kan zich gelukkig prijzen met dergelijke bagage silvia, al is die eigenlijk onontbeerlijk om weerstand te kunnen bieden aan het leven,
grtzz
silvia: daar ben ik me heel goed van bewust Jan, en daarom ben ik mijn ouders ook zo dankbaar.
groetjes en ook voor jou nog een heel fijne zondagavond - Hoeselaar
Hier werd ik stil van Silvia. je hebt een gezonde jeugd een rijke jeugd en een begripvolle jeugd waar je je hele leven op teren kon gehad en liefde gekend die onschatbaar was en heden nog is, wees blij zo een vader vader te kunnen noemen
Willy
silvia: zeer zeker Willy, en hoe ouder ik word, hoe meer ik hem mis !
dank voor het begrijpend lezen en je reactie
groetjes - GoNo2
Dank u!
Prachtig geschreven!
silvia: dank je wel Gono !
groetjes - tessy
Hier doe ik mijn pet voor af Silvia...dank je
silvia: dank voor je reactie Tessy ! Ik moest dit gewoon eens schrijven en ik ben blij dat het op de juiste manier is overgekomen
groetjes - hettie35
Je het het zo rustig geschreven, zo komt het in mij over en met een grote dankbaarheid tegenover je ouders. Ze zouden trots op je zijn geweest!
groetjes Hettie
silvia: dank je Hettie ! Ik ben blij dat het op de juiste manier is overgekomen, ik wilde niet dat het melig of stroperig was, maar recht uit mijn hart en aan de reacties te zien is dat gelukt.
groetjes
|
