naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Drenthe, ,, Ruwe Bolster..." Hoofdstuk 13 Deel 2

door hettie35

Het hotste en botste in de wagen. Lelie hield de pendule stijf vast, de
slinger sloeg heen en weer.
Eerst telde Lelie mee, twee en twintig, drie en tw......., nee er was geen
vasthouden meer aan!
,, En ", zei moeder later. Hoe ging het met de klok? Lelie knikte, aardig goed,
niks gehoord.
Dat Lelie's antwoord niet helemaal eerlijk was, kwam eigenlijk door Wilm, die
had Lelie ook al gevraagd naar de klok. Voor Wilm had Lelie heen geheimen.
,, De klok was niet stil te krijgen ", zei Lelie tegen Wilm. ,, Ja", zei grote broer
dat had ik wel gedacht, ze hadden de slinger eruit moeten halen!"
Maar toch, dat was later wat moeder zei: ,, Ik snap er niks van. de klok is sinds
de verhuizing helemaal van slag". ,, Het zal van de lucht komen", zei Lelie.
Maar nee dat was helemaal verkeerd, een donkere blik was het gevolg.
Eigenlijk moest de pendule naar de klokkenmaker, doch daar was geen geld voor.
In ieder geval had Lelie de pendule nooit meer horen tikken! Hij was er niet rouwig
om, z'n, gedachten waren meer in Klazienaveen dan bij de verhuizing. Soms zat
hij in z'n dromen gewoon aan tafel bij Grobmoe en Groffa.

Lelie woonde nu dus aan de Deurningenstraat, hoek Vanekerweg, eigenlijk méér
Vanekerweg, want in het voorhuus woonden Opa en Opoe. Dat ze al oud waren,
ja dat wisten de broers, in hun ogen hadden ze eihenlijk altijd al geleefd, dus ze
moesten wel héél, héél oud zijn........ wisten hun veel!

Maar moeder had toch gelijk. Aan de Vanekerweg liep pararel de Varebek.
De sloot van het verfwater, dan was ie weer geel, rood, paars, ja veelkleurig.
Ze zouden later nog veel plezier aan die sloot gaan beleven.
Het millieu kenden ze toen nog niet en het Lonnekesteumke waar dit water weg
kwam, had het druk, de uitlaat was prima.
Ja, het tierde welig!
Maar nog altijd had Lelie dat ombestemde gevoel dat hij hier eigenlijk niet thuus
hoorde, z'n nieuwe moeder vond ie niet al te aardig. Grobmoe was zachter.

Ze keken om het huus. De WC tja, dat was een stapje terug, een tonnetje, met
aan de achterkant een deurtje waar het doorheen tochtte, aan de buitenkant zat
een slemielig houten krabje voor open en dicht.

Het transport voor de ton was voor Lelie, op de kruiwagen en naar het land honderd
meter verder. Klots, Klots, Lelie baalde ervan, hij was steeds de klos!
De slechte afsluiting van dat deurtje noodde eigenlijk alleen maar tot ondeugd.
Veel later hoorde Lelie, dat Opoe tijdens een huuske-bezoek, het hevig voelde tochten.

Kwajongens hadden de krab omgedraaid. Het deurtje zwalkte van de harde wind
heen en weer! De verhuizing was een feit.....!
De voelsprieten moesten wéér uit!!

feedback van andere lezers

• manono
  Heel graag gelezen, Hettie.
  
  Mooie zin : 'De voelsprieten moesten wéér uit!'
  hettie35: Dank je voor je trouwe lezen, en ja ze zullen nog vaker
  weer uit gaan,
  groetjes Hettie
• tessy
  Weerom een mooi hoofdstuk
  hettie35: Dank je wel Tessy,
  groetjes Hettie
• Mephistopheles
  Leuk geschreven, de titel sprak me wel aan. Heb wel niet alles kunnen volgen
  hettie35: Toch fijn dat je nu bent komen lezen,
  groetjes Hettie