Volg ons op facebook
|
< terug
Koningskinderen
In het frisgroene gras aan de overkant in zijn Fantasialand, wachtte een wulps vrouwtje op hem. De Noorse gesprekken vermoeiden hem en hij, heer over leven en dood, gaf het op.
(Moordenaar van mijn broer, mag ik geen liefde claimen.)
Toen Noor hem voorstelde om samen, want waar twee vechten hebben twee schuld, hulp te zoeken, ging hij mee. Niet klagen braaf, zonder te weten wat hij daar zocht, ging Cock gedwee mee. De psycholoog sloeg meteen in het intakegesprek de bodem los, zei dat Cock echt iets moest ondernemen. Hij schrok zich een ongeluk en juist die paar woorden oh nee, oh nee.....het schrikachtige idee om Noor te verliezen. Dat rattaplan joeg hem de stuipen op het lijf. (Alleen verder te moeten?) Het verlamde hem totaal.
(Nee, Noor, waarmee ik vijf kinderen krijg, is mijn vrouw. Ik zal er alles aan doen, alles om haar te behouden...) Ze vreeën die week dan ook voor het eerst zonder condoom.
Zodra men hem de woorden uit de mond trok zei hij wat hij dacht dat men wilde horen. Dat hij vlak en toonloos sprak viel iedereen wel op, maar zolang hij zelf niets losliet, kon men de vinger niet onder de zure tegel van zijn hart krijgen. Hij deed zijn werk en hoewel ze hadden afgesproken samen de huishouding te doen, drukte hij zijn snor. Noor bleef hem trouw. Het zou hard en meedogenloos zijn om hem in deze depressieve toestand in de steek te laten. God was hen genadig, ze waren na die eerste keer onbeschermd vrijen meteen in verwachting.
Noor straalde als een ster.... Cock duwde haar van zich af want hij voelde zich bekneld, in de val, gevangen. Hij sloot zijn oren voor haar bezorgde conversaties, raakte steeds vaker geïrriteerd en probeerde dat manmoedig te verbergen. Omdat Noor er zo op aan drong, ging hij mee naar die stomme echtparentherapie. Om van het gezeur af te zijn. (Wat heb ik er aan om te zien hoe andere mannen met hun vrouw omgaan?)
En zo geschiedde het, dat de hemel uiteen spatte, bliksemschichten verschroeiden zijn hoofd en hij bloosde tot in zijn nek toen hij de Sprookjesprinses tijdens zijn studie tegen kwam. Zij leek sprekend op de vrouw waarover hij in zijn diepste eenzaamste verlorenheid fantaseerde; Het wonder uit één van zijn voorspellende dromen, hij kreeg natte plekken in zijn ribfluwelen broek als hij haar bekeek. Zo zelfverzekerd, geilmakend bloedmooi, helemaal op maat geboetseerd naar zijn seksuele dromen was ze te mooi om waar te zijn.
En ach, hij mocht nog wel dagdromen. Vrij was hij dan, doortrokken van hete liefde naast Magda Lena, die hem vaak zo ontdeugend aan kon kijken. Het mooiste meisje van het land, heel het voetvolk bewonderende hem, de Kroonprins. Hij kreeg het makkelijk voor elkaar om haar, er waren zieken op het werk, als tijdelijk collega in te lijven. Niemand had het door en vanaf dat moment ging hij liever naar zijn werk dan naar huis. Hete wensen overspoelden hem bij het werkoverleg als Magda Lena er bij zat. In de gang kreeg hij elektrische schokken als hij haar tegenkwam. Krankzinnig maakte hem dat, hij kwam er bijna van klaar. Meestal vluchtte hij naar de WC om zich snel van zijn erectie af te helpen. Het geweten had hem al die tijd behoedt voor overspeligheden, maar het slonk bij iedere keer, dat hij zijn sperma in de koude porseleinen pot spoot.
Magda Lena en hij werden als magneten naar elkaar toegetrokken en thuis zat de uitdijende Noor zich af te vragen hoe lang Cock het vol zou houden te ontkennen dat hun eerste kindje onderweg was.
Was het God of de duivel? Zijn verzet tegen de verleiding brokkelde bij elk vlug hoogtepunt meer af. Na maanden van stiekeme doorgetrokken lusten, dacht hij toch dat zij voor elkaar bestemd moesten zijn. Precies op dat moment liet deze magnifieke vrouw merken dat ze verliefd was op hem. In de bezemkast biechtte ze fluisterend op dat hij de man van haar dromen was. Met stomheid geslagen staarde hij haar aan. Ze leek verlegen van haar eigen bekentenis, lief, broos en breekbaar, als een onschuldig kind. Als vanzelf sprong de stalen kooi om zijn hart open toen ze verlegen van hem wegkeek. Hij aaide haar voorzichtig over haar hoofd en stroomde vol twinkelende kleurrijke liefde. In een oogopslag herkenden ze hun eenzame levensverwachtingen bij elkaar. De gebrandschilderde zekerheid, zijn aandeel in Raoel 's dood, die misselijkmakende diep in zijn ziel geëtste doodzonde, viel in korsten van zijn hart. Na achttien jaar begon het weer warmbloedig te kloppen. Ieder woord uit Magda Lena 's mond klonk als een verkoelende tinkelende bergbeek en Cock stortte vonkend in het zwarte hete gat. Zijn hart stond wagenwijd open en hij gaf zich over aan. Hij wist niet waaraan, want hij had geen zeggenschap meer over zichzelf. Ze wist zoveel meer over het leven en hij kwam pas kijken. Inmiddels had Magda Lena hem ervan overtuigd dat Noor vast een vrijer had. Gelukkig had Cock nog zes maanden respijt, zolang zou het wel duren voordat dat kind kwam. (Kan ik in die tijd uitzoeken of ik met Noor of Magda Lena verder wil, ik wil, durf, kan niet alleen, ben niet geschikt voor alleen.)
Magda Lena wist dat ze hem precies kon kneden, zo verliefd als hij op haar was....ze had haar zinnen op hem gezet, was van thuis uit ook gewend altijd haar zin te krijgen.
"Noor voelt dat ze de macht over jou verliest, is niet zo'n echte vrouw als ik, dus...straks speldt ze je op de mouw dat ze van jou zwanger is en niet van die andere kerel." Cock kon het zich niet voorstellen, was nog zo lief, onervaren, vreselijk naief...zo schattig gelukkig als een kind was hij met Magda Lena. (Als dit niet Gods bedoeling is, vreet ik een hele doos kiezelstenen op.)
"Om je vast te pinnen. Ja, je gelooft het niet Cock, maar zo doen doortrapte manwijven dat."
Hij hing aan Magda's lippen als ze hem uitlegde hoe het was gekomen dat hij zo onzeker was.
Noor begon hem inderdaad steeds meer te claimen, het leek wel magie, hoe gelijk Magda Lena had.
(Wat denkt die stomme heks van een Noor wel? Ze is een halve gare gek, als ze denkt dat ik er nog intrap.)
feedback van andere lezers- tessy
Wat een verhaal...ademloos gelezen.
Dora: Ja, ik probeer het inderdaad wel spannend te houden, fijn als het lukt.... - hettie35
In één ruk uitgelezen,
groetjes Hettie
Dora: Dank je, is misschien maar goed ook, want misschien voel je al aankomen wat er gebeurt? - manono
Ik ook, Dora.
Je kan er wat van!
Dora: Dank u geweldig en zeer. mocht ik nou maar eens pluimen uit gaan delen, voel me net een "lurker"
|
