naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Ontbindend weekdier

door Dora

Het zou hier staan, eenvoudig te lezen zijn.
Als het betekenis had, iets uit zou maken. Doch het zijn maar letters, die samen ontoereikende woorden worden.
Beeld geven van hoe innig verminkt is vermoord is onmogelijk.
Zonder dat ik ervoor kan worden vervolgd, zou ik willen wreken. Zelfs in zoiets menselijks als wraak moet ik te kort schieten. Zinnen krassen, met een etsnaald in levende babyolifantshuidjes, maar ik kan dat niet, zou me schamen, dood gaan aan schuldgevoel. Verraad, schanddaad, klokkenluider, zijn te kleine woordjes.
Het klinkt alles nog veel te minnelijk, te veel riekend naar lieflijkheid, te zachte minnekozing als daze woorden. Te streelbaar, beoordeelbaar, baarheden. U zou het mee kunnen lezen als ik leeggegraven onzegbaarheid zichtbaar zou kunnen maken. De klanken bestaan hiervoor niet. En als u het enigszins vanuit uw ervaringswereld zou herkennen, dan nog wilde u niet geloven wat de onbewuste gepijnigde bezittende bezetters de onschuld aandoen.

Af en toe, rond deze tijd, getuigen mijn nachtmerries er weer van. De kampen, gewoon voor uw ogen. Gemaskerd schuiven gevangenen langs in treinen met panoramoe ramen. Komt het ongenodigd mijn slaapkamer binnen, doet het poeslief en de anderen, kampbewoners=medekruisridders, zijn meegekomen.
(Oh ga zitten, wat onverwachts. Ik weiger GVD koffie aan te rukken, val dood met je schijnheilige bekken, te doen of er niets mis is, of je het meent. Of je voor mijn welzijn komt. Alsof je helpen kunt terwijl je bevooroordeeld het onrecht verdedigt en uitvluchten zoekt voor de bewijzen van mijn onschuld).
Ze lieten zich wegleiden, zonder protest, geven nu kopjes begrip aan de bezetter, die niet wordt ontmaskerd.
Sterloos mogen ze meedoen, of is het moeten omdat ze vals worden voorgelicht? Zonder hoor en wederhoor, alsof hen bekend is wat er werkelijk is gebeurd. Zo hier en daar een dronken tor, die men vergeeft, een junk die toch niet serieus wordt genomen. Ach het lijkt zo op het oog een heel normale visite, daar in mijn slaapkamer. Leeft het als God in Frankrijk en snuift minachtend als iemand een poging onderneemt iets van dat vreselijke onzegbare te delen (Ze glimlachen minzaam. Vinden het overdreven, theatrale nonsens, niet te geloven. Nee zulke vreselijk achterlijke schunnige wandaden bestaan niet). Zet u voor de zekerheid uw fiets maar in de gang, voor je het weet wordt hij gejat. Oh, zo'n elektrieke nog wel. Op slot, met dubbele ketting, aan de verwarmingspijp. Aan MIJN verwarmingspijp, anders snort Sparta er vandoor met een medekrijgsgevangene, die probeert te ontkomen. Bedrog, disrespect, het dekt de lading van hun aanwezigheid voor geen meter.
Ik werd badend in het zweet wakker, half zes en drukte mijn verloren droom onder de knoppen van de computer weg. De woorden vlogen als vanzelf op papier. Deze keer nou eens niet een reeds lang bestaand verhaal, heet van de naald, over het nu. Over weer een moederdag, zoals de eerste.....

Als het woorden had, kon u het hier lezen en nog steeds niets doen, want wat?
Het is boter aan de galg gesmeerd. De waarheidskoeien hebben geen hoorns. Ze dragen gele nummerplaten en die plastic kentekens hangen voor hun ogen te klepperen.
De verrekte folders met verleiderlijke hebbedingende nodeloze prullen puilen mijn postbox uit. Kijkshop, Gouden Dukaten Festijn, de dolle dwaze dagen van de moederdagboeken branden los.
(Rot op, ik wil slapen, verdoofd in coma. Het doet te zeer)
Geef verdorie wat niet te koop is, waar ik recht op heb, geen waardeloze doekjes voor het bloeden (en zelfs die kleine toenadering is er niet)
Ik hoopte dat het zondag poppetjes zou regenen, de aarde was verschroeid en in de bomen... Nee kijk maar niet zonder gasmaskers met dikke zwarte glazen. De bomen waren behangen met gebakken moederharten, het stonk buiten als een ontbindend weekdier.

feedback van andere lezers

• manono
  Dit is duidelijk een veel zwaarder kaliber dan een ochtendhumeur!
  
  Knap geschreven.
  
  
  Dora: De zon scheen op moederdag, het ontbijt met mijn vriendin was heerlijk, het was toch een goede dag,...heb weinig last van een slecht humeur trouwens,...maar wel hiervan... ja...
• GoNo2
  Knap!
  Dora: Dank je
• hettie35
  Dit is iets wat als een mes in je ziel ronddraaid. Knap!!
  
  groetjes Hettie
  Dora: Dank je, dat hebben nacht merries wel eens, confrontatie alom...