|
< terug
Buikgevoel
Het slapen gaat verdeeld in minuten en het tellen met de slagen van de
pendule. Onrustig en draaiend veeg ik de slaap zelf weg. Herinnering
aan een kind van acht jaar dat op schoolreisje gaat. Veel moeders bij de
bus en veel kinderen met een klein rood koffertje. De mijne altijd standaard
gevuld met broodjes met een gebakken ei en ranja. Voor de opvulling vier
toffee's in een zakje en een appel. Altijd een kleine appel want een grote
eet je toch niet op, was de mededeling.
Met een onbestendig gevoel in de buik en moeders hand stevig vasthoudend
stonden we daar, een extra kneepje in de hand en een bemoedigend woord van
moeder. En als de bus dan daar eindelijk was werd het buik gevoel heviger. Maar
meegenomen door de lerares de bus in verdween het toch ook weer een beetje.
En na het zwaaien en wegrijden de straat uit was het veelal om de hoek verdwenen.
Gek dat zoiets niet overgaat in de loop der jaren. Na mijn trouwen verhuisde ik naar
de andere kant van het land en moest tweehonderd twintig kilometer reizen om mijn
ouders te bezoeken. En ja hoor, van af dag één dat ik een weekend naar mijn roots
reisde was dat ongedurende gevoel in de buik weer aanwezig. Alleen het rode koffertje
en moeder ontbrak. Daar was iets anders voor in de plaats gekomen, een echtgenoot
die er helemaal niets van begreep dat ik één nacht voor vertrek niet kon slapen.
Maar er zijn zo van die dingen die in je leven maar moeilijk veranderen. Zo ook deze
afgelopen nacht, die met draaien en tellen van de klokslagen werd doorgebracht.
Het enige wat er aan toegevoegd was, is het lijstje van dingen om mee te nemen die
in de nacht als een film door het hoofd gingen. Maar ik sta klaar om later op de
dag te vertrekken, het buikgevoel zal pas verdwijnen als ik in de auto zit en mijn
moeder aan het eind van de reis in mijn armen sluit.
Toch nog een kinderlijk trekje uit mijn jeugd overgehouden!
feedback van andere lezers- MarieChristine
Heel teder beschreven.Mooi!
Groetjes, M-Ch.
hettie35: Dank je wel, fijn dat je bent komen lezen
groetjes Hettie - manono
Heel herkenbaar, Hettie!
hettie35: Daar ben ik toch wel blij om Christine,
groetjes Hettie - silvia
zo af en toe bekruipt het mij ook nog Hettie !
heel herkenbaar
groetjes en fijn weekend
hettie35: Het was een ontroerend weekend Silvia,
zal er nog vaak aan denken,
groetjes Hettie - tessy
Inderdaad een herkenbaar gevoel, goed beschreven.
hettie35: Dank je wel Tessy, voor je langs komen en lezen,
groetjes Hettie
|
