Volg ons op facebook
|
< terug
Mijn speelgoedverzameling
Normaliter ben ik, hoewel origineel, interessant en spannend, rustig op het saaie af. Dat is mijn hogere levensdoel. Dat nam ik mee aan het voorbeeld van mijn moeder, want zo wil ik niet zijn. (Geef ik anderen de schuld, zonder zelfkritiek? Ongeduldig zonder inlevingsvermogen? Bekrompen en niet vrij in mijn gedachten?) Meester over mijn gevoelsleven worden, heb ik mezelf ooit gesteld. Zelf bewust kiezen of ik uit mijn slof schiet, mijn hart open zet, meeleef of me ergens niets van aantrek. Een soort leerproces, dus en ik ben ook nog niet klaar.....
Loeikwaad. Of tevreden, ontroerd, vertederd, onthuts, de weg kwijt en zo nog meer emotionele uitspattingen dan wel toestanden. (Menselijk lijkt me. ik leer nog elke dag.)
Niet zomaar, oh nee. Emotionele toestanden roept men bij mij op door, zonder uitdrukkelijke toestemming, aan mijn speelgoed te pulken. Heeft iemand met zijn gore poten aan delicate dan wel humoristische kwesties gemorreld? Zo maar?
(Hersenspinsels, Vooroordelen. Scheer je weg, er is geen vrije toegang tot mijn innerlijk, malloot.)
Heeft het halfgare banaan zelf niet eens dóór dat hij/zij zich ongeoorloofd op privé terrein begeven heeft, hoeft het niet meer terug te komen ook. Is de plank voor diens kop wellicht net even iets dik.... Kwestie van respect en vertrouwen. Geef ik niet meer automatisch omniet weg. Heeft een voorgeschiedenis, is alleen bij hen bekend, die zich mijn historie waardig hebben getoond...(jaja, arrogant ook nog, zowel of niet, dan toch.)
Ik heb een hele verzameling kleurig kinderspeelgoed. Keurig gesorteerd en in diverse onverwachte verpakkinkjes. Meestal zijn alle dekseltje wel dicht...rustig, want geen paniek in de tent,....tot dat......
Alleen ik weet welk duiveltje/engeltje zich waarin verschuilt. Kleurgefreakt heb ik dat alles gerangschikt. (De rozegroep- de gele familie en de blauwe belhamels, plus alle overlappingen daarvan) Onderverdeling van pastel naar fluorescerend fel en van licht naar donker. Ik weet precies uit welke doosje de rode nar krijst. De groen/gele puntmuts piept als een opgewonden standje. Hij staat in het vak van "oppassen geblazen" (tussen blauwe seksie=ergernis en rose= lief/aardig/sociaal/leuk.) In gifgroen zit het verraad, geaardheid ligt languit in de bruine blokjeshoek, rechts onderaan. Er is ook een cremekleurige. Ach gossie, een scheel elfje, is een beetje zielig. Ze zit ineengedoken op een roodwit gestipte paddestoel in haar parlemoeren jurkje. Het doosje heeft een zwarte zachtfluwelen binnenkant. Vlak naast haar staat het zilveren mismaakte schattige dwergje van zelfmedelijden.
Kijk, het zijn veelvormige doosjes met veelzeggende frontjes. Als je goed kijkt kun je echt wel een vermoeden hebben van wat er in zit. Kunstwerkjes zijn het, met vastgezette dekseltjes aan elastiekjes. Aan de zijkant zit een zilveren knopje. Als je daarop drukt,..holladiejee, patsekiedoria, falderabbest de boel klappend open. Schrikt het bezoek zich een hartverzakking, kijkt mij verwijtend aan. (Ha ha, zo komen de snoepers te pas...ongeoorloofd en stout...blijf er dan potdosie ook met je fikken vanaf.)
Mijn huiskamer is een toonbeeld van orde. Aan de linkerkant (als je binnenkomt) is die lange wand met al die kleine schilderachtige kijkdoosjes. Handjes thuis, kijken doen we met de ogen, niet me de tengeltjes. Het opzitten en pootjes geven speelt zich derhalve ook rechts af. Er mag gerookt worden, behalve als mijn vriendin met astma op bezoek is. Dan gaat de rokende doerak naar het balkon. Ik sta er regelmatig, in sneeuw en ijsweder.
Kom je voor het eerst bij mij op bezoek, kijk ik de kat uit de boom, wacht ik netjes af of je wilt weten wat mijn verzameling jou te zeggen heeft.... Geen interesse? Veel kom je dan over mij niet te weten. Soms geef ik de achteloze bezoeker wel eens een bundeltje. Gedachten, gedichtjes, een leuk verhaaltje, (meerdere lagen erin)
Natuurlijke selectie heet dat. Als die persoon interesse blijft tonen, er vragen over stelt is hij/zij van harte welkom. Draag echter geen zware koffers voorgekookte vastgeroeste ideeën mijn huis binnen. Die gooi ik meteen over het balkon, zijn we gauw klaar. Open staan of anders houdt contact (wat mij betreft) op. Wil je dan nog meedoen, heb je tenminste de eerste test doorstaan. Geen interesse, geen leuke vrije gedachten? Mag je best op de koffie komen, maar verwacht geen diepgaand inlevingsvermogen. Ik ben inmiddels wat allergisch voor mensen die op een negatieve manier aandacht naar zich toetrekken. (Is iets uit mijn jeugd, maar je moet het er maar mee doen)....Of niet.
Het leukste is het met mij als je authentiek, jezelf, anders bent en toch in staat om je gelijkwaardig met respect door mijn ruimte te begeven. Niet bang, open en eerlijk, net zo nieuwsgierig als ik.
Onder het motto: wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet, kun je nagaan wat je van mij te verwachten hebt...(verwacht ik ook van jou).
Wel opletten uiteraard, want voor je precies weet welk duveltje uit mijn doosje springt, zijn we toch al snel een aardig tijdje verder....Je moet er even op wachten, wat in investeren, voor over hebben, maar dan krijg je ook wel waar voor je inspanning.....
Voor niets?
Gaat alléén de zon op...toch?
feedback van andere lezers- tessy
Opnieuw een treffend verhaal van je Dora, en je hebt volkomen gelijk, vooral wat het laatste stukje betreft, graag gelezen.
Dora: Dank je.... - MarieChristine
Je beschrijft heel treffend wat ook mijn mening is over echte vriendschap.
Groetjes, M-Ch.
Dora: Dank je, ja ik probeer het in begrijpelijke beelden te vatten.... - manono
Ik denk dat we allemaal wel zo'n speelgoeddoosjes verzameling hebben in ons hoofd.
Vroeger stond mijn deur wijd open voor iedereen. Met het ouder worden, selecteer je met strengere hand.
Heel graag gelezen, Dora, en genoten van de beschrijving van de speelgoeddoosverzameling.
Dora: Dank je wel.... Ja ik geef het maar een vorm, wellicht dat men het dan makkelijker herkent? Of juist Niet? Ja, jij juist weer wel....
|
