|
< terug
Uit het leven van een laat, paat, taat 1
Het leven van een laat, paat, taat.
Omdat ergens begonnen moet worden begint dit verhaal op een verhoog waarop in planken gezaagde boomstammen te drogen liggen, en dat op het erf van een zagerij ergens in de buurt van de Nederlandse Maastricht. Het was tien uur in de morgen als Gert met een ijzeren lorrie met daarop een zojuist tot planken herleidde boom naar een verhoog transporteerde. Hij deed dit werk omdat dit van hem verlangd werd, maar als men hem zou vragen of hij dit met hart en ziel deed, moest hij onherroepelijk negatief antwoorden. Ook nu was dit het geval. Onder het duwen van de zware vracht was hij niet met zijn gedachten bij dit werk. Hij vloog. Ja hij vloog echt. In zijn gedachten bestuurde hij een vliegtuig dat scheerlings over dit terrein vloog. Gert had al van jongs af aan een droom en dat was vliegenier worden. Hij was in de avonduren aan het denken geslagen over hoe hij met de meest primitieve middelen een vliegobject zou kunnen vervaardigen. Geld had hij geen en zijn ouders hadden zoveel als hij zelf bezat, dus niets. Een scholing om zich aan zo een zo technisch zeer doordacht toestel te wagen had hij niet. Hij had ternauwernood het zevende jaar kunnen halen maar dan wel met de hakken juist over de sloot. Gert pakte enkele balkjes die als rustplaats voor de boom moest dienen en plaatste ze zo dat hij de planken mooi daarop kon leggen. Telkens er een nieuwe plank kwam, moesten enkel latjes gelegd worden zodat achteraf de wind de kans kreeg tussen de planken door te circuleren om zo het hout te laten drogen. Hij stond boven op de muur van het verhoog en spreidde zijn armen en handen en voerde hij een mime op voor zoals hij dacht dat een vliegmachine dit onder zijn leiding ook zou doen. Dat hij daarbij begluurd werd en sommigen van zijn werkmakkers een draaiende beweging voor hun hoofd maakten deerde hem niet. Wat wisten zij van hoe en wat dat het bij hem in zijn hoofd omging, welke beelden daar juist hoogtij vierden. Dagen van te voren had een tekening vervaardigd die naar zijn ideeën te realiseren moesten zijn. Hij had elk detail exact getekend en gehoopt dat dit in de werkelijkheid ook zo moest functioneren. Omdat Gert niet zwijgen kon en zijn hart op de tong droeg waren zijn werkmakkers op de hoogte van wat hij in zijn schild voerde. Dus ze hadden voor hem opzoekingen gedaan om zijn tekening te laten beoordelen door een bevoegde instantie. De baas had voor hem een groot formaat enveloppe gekocht zodat hij zijn werk naar een octrooibureau kon zenden. Het deerde hem niet dat ze gekscheerden, wat wisten zij tot welke daden hij in staat zou zijn. Dagen daarna vroeg men of er al bericht terug gekomen was en of de tekening positief werd beoordeeld. Ja, dit octrooibureau had niet verzuimd de tekening en een begeleidende brief terug te sturen waarin Gert werd aangeraden technische scholing te gaan volgen. Zijn ontwerp werd in de huidige vorm als niet uitvoerbaar bestempeld maar er waren wel elementen in die voor verbetering vatbaar waren. Gert mocht zich eenmaal hij een technische studie had beëindigd bij hen melden. Ontwerpers en mensen met ideeën zijn altijd welkom. Fier als een gieter liet Gert deze brief op de zagerij de ronde doen die op het laatst bij de baas landde en toen eerst zag men waarom er zoveel commotie was ontstaan rond Gert's persoontje.
Wilhelm Janssen
feedback van andere lezers- manono
Heel graag gelezen, Willy. Het verhaal boeit me en ik zal zeker verder lezen.
De laatste zin vind ik intrigerend. Die slaat op het vervolg, denk ik, en niet op het voorgaande.
Hoeselaar: Ja dit verhaal gaat verder maar dan wel in een vorm van verschillend fases die niet altijd exact op het voorgaande aansluiten maar wel deel uitmaken van een heel verhaal
Willy - hettie35
Mooi Willy zal je volgen,
groetjes Hettie
Hoeselaar: dank je Hettie35 ik zal me alvast verheugen op wat er nog komen zal
Willy - tessy
Je maakt me nieuwsgierig
Hoeselaar: Ik mezelf ook want ik moet nog gaan schrijven.
Lief dat je me las, enne! ik ga verder met dit verhaal
Willy
|
