Volg ons op facebook
|
< terug
Hoera ik sta weer op mijn geboorte grond
Vele kilometers glijden onder de banden van de auto weg. Mijn hoofd zit zo vreselijk
overvol, de verwachte ontspanning laat nog op zich wachten. En dan toch ineens lijkt
het of er een luikje in mijn bovenkamer voorzichtig op een kiertje gaat staan. Ik kijk
nog eens goed om mij heen en zie dat het buitenland zich steeds verder van mij verwijderd.
Verwondering neemt bezit van mij en ja hoor, ineens valt het kwartje en komt het besef
dat ik Nederland tegemoet reis. Door alle te kort aan slaap doezel ik langzaam een beetje
weg. Als ik na een uurtje weer bij de wakkere mensen hoor overvalt mij een gevoel van grote
blijdschap, we rijden midden in het groene hart van Nederland.
Struiken met bloeiende gele brem begroeten mij wuivend langs de kant van de weg. Ik geniet intens
van deze mooie gele takken die bijna uitgestorven waren door het vele plukken van mensen
voor op de vaas. Nu horen ze tot de beschermde struiken en is het verboden ze te plukken.
Ze zijn een ware paradijs plek voor de bijen die er graag hun honing komen halen. Hoe verder
we richting eindbestemming rijden hoe leger mijn hoofd word. We passeren een wildtunnel die
over de weg loopt en ik geniet zoals ik de laatste tijd niet vaak meer heb gedaan. De zon schijnt volop en we horen de vogels volop fluiten, hoera ik kom weer thuis op mijn geboorte grond!
Heel langzaam begint het van binnen te borrelen en hoe meer ik mijn grond herken en ruik des te groter
wordt het geluksgevoel dat ontkiemt rechtstreeks uit mijn hart. Het kruipt in elke vezel van mijn
huid onzichtbaar voor een ander maar voor mij voelt het als een sidderende uitspatting die mijn
lichaam wil verlaten. Als we bij ons eindpunt zijn aangekomen en we spontaan worden begroet
door de eigenaars van het hotel zingt mijn hart bij het horen van mijn eigen Twentse taal.
En dit alles begeleid door de concerten die de vogels ons toebedelen. Daar staan we dan,
midden in het bos waar we bijna vijf dagen van mogen genieten en in onze huid zullen laten
kruipen, wat een weelde en wat een groot geluk!
( Wordt vervolgd )
feedback van andere lezers- tessy
Heerlijk Hettie, ik herken het gevoel dat ik krijg wanneer ik mijn geboortegrond bezoek al is het dan wel in het zelfde land,het lijkt vaak een andere wereld, maar gek genoeg voel ik het zelfde als ik weer huiswaarts (hierheen) keer :-)
hettie35: Nee Tessy dat heb ik niet als ik weer huiswaarts keer, Rotterdam is een stad met weinig Nederlanders, en vele andere culturen die ook niet bepaalt hun best doen om Nederlands te leren spreken.
Maar wat ik hier ook heel erg mis is de natuur, ik ben een echt natuurmens en zal mij ook als ik alleen ben niet eenzaam voelen, terwijl in mij in deze grote stad best wel eens eenzaam voel.
Groetjes Hettie - Mistaker
Hoi Hettie! Waar woon je in Rotterdam? Ik ben geboren en getogen in Charlois maar ben op mijn 21ste naar Amsterdam verhuisd, van de ene grote stad naar de andere dus!
Groet,
Greta
hettie35: Ik woon in Zuid vlakbij het Zuidplein. Dat zul je vast wel kennen,
groetjes Hettie - manono
Geniet er van, Hettie!
Ik kijk uit naar het vervolg.
hettie35: Deze dagen waren beter dan alle medicijnen bij elkaar Christine,
groetjes Hettie - Ghislaine
Enjoy!!
hettie35: Dank je voor het lezen,
groetjes Hettie - Dora
Ik lees je graag, ga ik mee op strooptocht door je leven...hebben muren oren als je kleinkind bij je aan tafel wasco krast in alle kieren en gaten
dan eens op een heksenbezem, dan weer eens te voet rol ik achter je aan.
Ja je jeugd, ontwortel je en wordt je gelukkig op een eigen stek.
Als je er gelukkig bent geweest blijven je wortels vertrouwd voelen, keer op keer, heen en weer als Dokterandus Pee....heb je twee thuizen, heerlijk af en toe verhuizen...
hettie35: Dank je Dora, heel fijn om te horen dat je graag mee leest. En
inderdaad mijn leven beschrijf ik hier in fragmenten van vreugde en hobbels, maar ook als de heimwee dreigt te overwinnen.
groetjes Hettie - mephistopheles
graag gelezen, al ben ik zelf van het allooi dat liever zijn geboortestreek niet meer hoeft te zien.
hettie35: Mijn geboortestreek was midden in de natuur, nu woon ik tussen het beton en is natuur ver te zoeken.
Dank je voor het lezen, groetjes Hettie
|
