|
< terug
De oude watermolen
Ergens in het Oosten stromen twee riviertjes, zo klein dat ze de naam beek ook zouden
kunnen dragen. De Dinkel en de Regge. En daar zo tussen in ligt Twente, mijn Twente!
Met een eigen volkslied en een eigen taal. Wanneer ik daar tussen de akkers loop als
het goud gele graan er weer groeit, dan voelt het als mijn thuis.
Daar hebben mijn voorouders gezwoegd op de akkers en velden en staat in Denekamp de Molen van Singraven. De Molen van Singraven is een door water aangedreven molen met drie onderslagraderen op de Dinkel bij Denekamp (gemeente Dinkelland) in Overijssel. Op de linkeroever staat de voormalige oliemolen op de rechteroever staan een korenmolen en een houtzaagmolen. De molen is drie opnieuw opgebouwd dit door verwoestingen door brand.
De eerste watermolen dateert van voor 1448. In 1515 werden havezate en molen door het klooster van Oldenzaal verkocht aan de graaf van Bentheim. In 1597 werd de oliemolen door oorlogsgeweld geheel verwoest; de korenmolen werd zwaar beschadigd. In 1651 verkocht de toenmalige graaf het landgoed aan Gerhard Sloet van de Oldenhof in Vollehove. In de daaropvolgende periode werd een jeneverstokerij in de molen gebouwd en werden verschillende functies aan de molen toegevoegd. In 1829 kocht Roessingh Udink de molen. Hij liet hem restaureren en uitbreiden met een bakkerij en een houtzaagmolen. Rond 1900 werd de oude oliemolen ontmanteld. Deze molen is niet openbaar
toegankelijk meer, maar de molen van Singraven is in de zomermaanden nog altijd te bezichtigen
voor het publiek. Maar als de molen gesloten is kun je daar nog heerlijk wandelen in een zee van rust.
Twents Volksleed
Dôar lig tuss'n Déénkel en Regge 'n laand
oons mooie en neerige Twèènte
't Laand van katoen en 't laand van d'n es
den greun is in wéénter en lèènte.
Doar ruust de rouw op d'n kaamp in de wéénd
geet 't rad van de möl in de bekke gezwéénd
Dôar steet nöast d'n eek'n d'n beuk en de dan
Dat is oons zo leeve land Twèènte
Woar Twickel zien' toorns oet 't eek'nloof beurt,
de Lutte zien baarge döt bléénk'n
'n Boak'n in de boerschop op poas'n nog braandt,
't jonkvolk nog den hoorn löt kléénk'n.
Dôar kronkelt den Déénkel zo mooi deur 't laand,
deur brook en deur buske en 't Loslkerse zaand.
Dôar zitte wiej geern op 't töpk'n van de barg,
en kiekt is hoo mooi is ons Twèènte.
De rookwolk'n daampt an den horizon op,
Dôar li'jt oonze greujende steed'n.
Dôar drönt de masien' en dôar rettelt de töw,
da's Twèènte zien krachtige heden.
Um 'n heerd in de boerschop as 't griezelt op 't veld,
dôar wödt nog van vrogger de deunkes verteld.
Dôar röst om de beelten den Saks en tubant,
't Verleden noast 't heden van Twèènte.
En hew mangs van doon um oet Twèènte te goan,
weij blieft an oons Tukkerlaand dèènk'n,
gen' aandere laandstrek, ho mooi offe is,
kan 't zölfde as Twèènte ons schèènk'n.
Wiej doot in den vrömd'n mekaander de haand
geft datied mekaa in de sproak van ons laand,
al rookt oonz'n schossteen biej 't volk oaver zee,
oons hat blif toch aaltied in Twèènte.
feedback van andere lezers- manono
Dit is een echt volkslied, Hettie! Weet je ook wie het geschreven heeft en in welke tijd?
Enkele woorden begrijp ik niet wat heel begrijpelijk is :
greun?
twickel?
'een baken in de ...? op Pasen nog brandt' Boerderij?
'tubant' ?
En wat wordt er bedoeld met 'al rookt onze schoorsteen bij 't volk overzee? Welk volk is dan bedoeld?
Ik vind het een prachtige tekst en geniet van 'laand', 'zaand' en zovele andere woorden. De klanken zijn zeer aantrekkelijk.
Op die enkele woorden na versta ik alles!
Ik vind het een eer om dit te mogen lezen, proeven, hardop te lezen. tot en met 'Ons hart blijft toch altijd in Twente'.
hettie35: J.J. van Deinse heeft het rond 1926 geschreven in het Nederlands,
maar werd in het Twents gelijk vertaald door Arno Vloedbeld. - GoNo2
Knap hoor!
hettie35: Dank je wel GoNo,
groetjes Hettie - tessy
Zeer graag gelezen Hettie
hettie35: Dank je wel Tessy,
groetjes Hettie
|
