Volg ons op facebook
|
< terug
En de vogels fluiten mee...
De stilte langs de waterkant met af en toe een eenzame fietser die, peddelend in koerstenue, z'n hand opsteekt. Er ruist iets door het struikgewas, zou Toon Hermans zeggen en zingen. Ik hoor de krekels, bijna vergeten hoe het klinkt. Vlinders bestaan ook nog, 'k dacht dat ze uitgestorven waren. Ik volg met m'n ogen een bataljon mieren, die onverstoorbaar hun weg vervolgen. Af en aan, steeds meer weer. 't Is daar een drukke bedoening, veel volk op audiëntie bij de Queen.
De vogels in de bomen verwelkomen mij met hun mooiste liederen. Papa Vogel vliegt heen en weer om z'n pasgeboren kroost te voederen. Hij keurt me met een scheef oogje, kopje schuin. Zegt iets tegen mama Vogel, maar die kwettert met haar kleinste, die z'n wormpje niet wil opeten. Lust geen wormpjes, eet liever chips met paprika die papa Vogel onlangs meebracht. Mama Vogel zegt dat hij een rotverwend nest aan 't worden is. De taal van de vogels is gemakkelijk te begrijpen, als men een beetje oplet…
Het water kabbelt doorheen het riet, dat meedeint op de tonen van de wind. Een eend met in haar kielzog vijf kuikentjes zwemmen in 't water. Daar dienen ze ook voor. Ge hebt natuurlijk ook nog de bad-en wc-eendjes, maar die zijn van een andere orde. Hoewel, een eendje die op een wc zit, is dat dan geen wc-eendje? Maar dit doet niets ter zake. Moeder Eend zwemt geruisloos door het water, de kuikentjes volgen haar gedwee. 't Is waarschijnlijk de eerste zwemles. Moeder Eend steekt haar kopje onder 't water, kijk zo moet het, lijkt ze wel te zeggen. Brrrrr, dat durven wij niet, kwaken de kleine kuikentjes. Veel te nat en als ge uw oogjes dicht doet, ziet ge geen steek.
Twee vlinders kringelen van bloem tot bloem, laten zich meedrijven op de wind. Een verloren gevlogen bijtje maakt er een erezaak van om telkens de eerste te zijn, voor die vervelende vlinders zich te goed kunnen doen aan de nectar. Concurrentiestrijd op 't hoogste niveau. En dat terwijl er hier ontelbare bloemen in de bloei staan. De lucht is bezwangerd van de verschillende geuren en kleuren. Ik snuif de geuren op, laaf m'n ogen aan al die prachtige kleuren. Ik wou dat ik een begenadigde schilder was, alles kon vereeuwigen, zodat ik thuis telkens opnieuw kon genieten van iets dat hier zomaar voor 't grijpen ligt. Aan mij zullen de reisburo's niet veel verdienen, ik zoek het dichtbij huis en niet in verre oorden, waar men opeengepakt op de stranden ligt zoals sardientjes in een blikje. Hier is het goed om te vertoeven, hier is het de stilte die meester is. Geen lawaai van drukdoende medemensen. Alleen het gezoem, getjirp en gekwetter van Gods schepselen. Een lied dat ik graag hoor en koester. Het blijft nazinderen in m'n oren, ik fluit naar de vogels. Die antwoorden eensgezind: leer eerst vogelen voor ge wilt fluiten. Waarom ben ik geen vogel hé? Zweven en vliegen door de lucht en geen wc-papier nodig. 't Zal wel ergens terecht komen, liefst op een mens zijne kop. Da's pas genieten, zij het voor de persoon in kwestie ietske minder…
Een bende meeuwen komen de stilte verstoren, op zoek naar eetbare grondstoffen. Ik gooi een halve boterham met salami van de Aldi op de weg. Oppassen dat ik niet gepakt word voor sluikstorten zoals onlangs dat oude vrouwtje die de eendjes aan 't voederen was in 't Stadspark. Boete van 250 €, omdat ze al meerdere verwittigingen gekregen had. 't Menske heeft ocharme een pensioentje van 650€. Maar de wet is de wet en wie niet horen wil, moet voelen zegt de rechter.
De meeuwen vechten onderling met elkaar, de sterkste wint. Is weg met de boterham, laat alleen wat kruimels achter. Vliegt naar de overkant, achtervolgd door de rest van de bende. Niet opgeven mannen, ge zijt met velen en hij is maar alleen. Eendracht maakt macht, l'union fait la force. Ze lijken me te begrijpen, doen waar ze goed in zijn. Vechten onder elkaar dus, enige gelijkenis met het menselijke ras is hen niet vreemd.
De zon begint nu echt te branden, ben natuurlijk m'n smeerproduct UV factor + 50 vergeten, 'k zal er straks weer uitzien als een pasgekookte kreeft. De bank wordt gloeiend heet, dan maar op 't gras gaan liggen. 'k Neem m'n fleece-dekentje uit de koffer, drink van m'n gekoelde bruisend water en leg me als een pasha neer, het enige dat ontbreekt is een bediende met wuivende palmbladeren. Maar je moet content zijn met hetgene je hebt hé?
Ik zuig op een grassprietje, bekijk alles vanuit neerliggend perspectief, fluit het liedje van Bobbejaan Schoepen: ' De Lachende Vagebond'. En de vogels fluiten mee…
©GoNo
feedback van andere lezers- manono
Erg van genoten, GoNo. Veel verbeelding was niet nodig want je hebt dat treffend beschreven.
GoNo2: Dank u wel! - Dora
Had je Sloof maar uit moeten nodigen,
die houdt ook zo van het boven beschrevene.
Had ik haar wel vrij voor gegeven, een uurtje of zo en zij had ook aan factor 69 gedacht, kan zelf ook niet tegen de zon.....
Had ze je bediend, als een koning.....koningsbroodjes met biohoning
als als en had had had en zo,
maar je hebt het magnifique beschreven, dat wel...met die linken naar de mensen en zo... ben je goed in....
GoNo2: Dank u wel!
|
