|
< terug
Het geheim van het verdwenen kruis 3
3
Al van ver zag Maria haren Perke vanuit het droogbroek opduiken. Ze rechtte haar kleding en sprak nog enkele woorden met haar schoonzuster en liep haar man tegemoet Haar oudste dochter was al huppelend haar vader tegemoet gelopen en strengelde zich vast tegen hem aan. " Denk ge dat die vent me vandaag weer aanspreken zal, vroeg hij toen hij zijn arm om Marie's heupen sloeg. Ze keek hem aan en zei ja en ik heb mijn voorzorgen genomen zo gemakkelijk zal hij het niet krijgen, moet ge maar eens afwachten wat ik met Berta heb afgesproken, die zal er niet goed van zijn en ik wed dat nooit of te nooit je nog eens aanspreken zal, dat geef ik u op een briefje.
Ze liepen met z'n drieën de berg op om halverwege halt te houden en Perke alleen te laten voorlopen. Ze waren nog maar een tiental meter van elkaar gescheiden of er liep opeens een grote in donker grijs geklede man naast Perke. Maria's haar hart bleef bijna stilstaan van opwinding. Waar was die man nu opeens vandaan gekomen? Ze had de hele weg op elk detail gelet en ze wist zeker dat als er zich iemand hier verstoppen wilde hij geen enkele mogelijkheid zou vinden dit te doen. Hier werd soms wel eens klei afgegraven om brikken te bakken voor de rijkelui's woningen in Tongeren of Luik. Maar nu het al dagen lang geregend had kon je onmogelijk het veld in lopen.
Maria was uit haar lood geslagen en moest toegeven dat het hier niet met rechten dingen toeging. Berta was aan de andere kant van de weg door de boskes gelopen en haalde op deze manier een voorsprong op Maria. Berta liep als het waren naar haar broer toe en zag juist bij de draai dat dien vent naast Perke liep. Ook haar hart klopte als een galoperend paard en ze kwam nu op bijna op gelijke hoogte met het tweetal. Met een klein kruisbeeldje in haar handen dat ze voor haar in de handen hield wilde ze naar die grijze man wijzen. Maar nog voor dat Berta een schietgebedje opzeggen kon was die man ook al weer verdwenen.
Perke was zich een hoedje geschrokken toen die vreemde juist op dat moment dat hij helemaal in gedachten verzonken liep te denken wat de mensen wel denken zouden omdat zijn vrouw en z'n zuster met hem naar huis toe liepen. " Ge weet niet of er ene Perke bij u op de straat woont want ik moet hem iets vragen, maar als ge met mijn voeten wilt spelen zal ik het hem zelf vragen". Zo onverwacht als dat hij gekomen was, was hij er ook weer vandoor gegaan, zei Perke tegen zijn vrouw en zuster, en deze keer heb ik hem nagekeken maar hij was opeens als van de aardbodem opgeslokt en verdwenen. " Weet ge dat ik bang krijg van die man, ik sta nog met mijn knieën te bibberen."Ja ik wilde zojuist de beeltenis van het kruis aan hem tonen maar toen was hij ook meteen weer weg".
feedback van andere lezers- hettie35
Die arme Peerke, bibber in de benen,
groetjes Hettie
Hoeselaar: Jan zo is dat als men zich met duistere zaken inlaat
Willy - manono
Je houdt de spanning er goed in, Willy.
Ik denk alvast dat het Pietje de Dood niet is.
Hoeselaar: Laat je maar verrassen het duurt nog even, je mag niet vergeten dat die heksenfeesten die hier voor jaren plaats vonden aan de basis liggen van dit verhaal, meer verklap ik niet
Willy - Dora
Maar wat is dat dan toch allemaal, ook de derde keer geen oplossing, moeioei, ben benieuwd...
Hoeselaar: je mag niet te snel van stapel lopen, het zijn telkens maar +/- woorden en daarmee kun je geen sfeer opbouwen
Willy - GoNo2
We zullen het verfilmen.
De zaak van het raadsel van het verdwenen kruis...
Met in de hoofdrol kardinaal Vangheluwe .
Hoeselaar: Ook dat zou kunnen maar ik dacht eerder aan een klein verhaal van een nog kleinere gemeenschap in een dorp dat ik met de jaren lief heb gevonden
Willy - Magdalena
zalig meeslepend SPANNEND!
Hoeselaar: Ben maar een amateur die probeert een verhaaltje te schrijven
Willy
|
