Volg ons op facebook
|
< terug
Magdalena, topspecialiste in neurotische afhankelijkheid (3)
Je kent dat wel: op het moment dat je 's avonds je hoofd op je kussen legt, verdwijnt je fysieke leeftijd en ben je nog steeds het kind van één jaar oud dat voor het eerst verrast zelf stapjes zet, onwetend van verkeerde stappen. De seconde van je hoofd op het kussen leggen geeft systematisch dezelfde blijheid van de vijfjarige die een dag op strand en met blote voetjes in de zee speelde en papieren bloemen verkocht voor handenvol schelpen.
Persoonlijke blijheid, anonieme blijheid krijgt veel persoonlijke gezichten en veel vertalingen als je lang genoeg leeft. Ik bedoel: als de omstandigheden wat mee zitten uiteraard.
Vanuit die onbevangen vertrouwende blijheid ontmoet ik op mijn kopkussen Kyliath. Moest hij niet fysiek leven, mensen zouden beweren dat ik een ingebeeld vriendje had. Vermits hij leeft ben ik alleen maar… nooit volwassen geworden. Volwassen worden lukt mij niet. Het lukt Kylliath nog veel minder dan mij!
De Deuren van de Nacht openen naar een kleine armoedige kamer. Hij wacht.
Op het moment dat ik vrijwillig binnen ga en al mijn diploma's, status, verleden, eer aan de buitendeur achter laat en binnen ga als het kind dat ik altijd was, blijkt de kamer nog een deur te hebben. Daarachter ligt nog een kamer: heel groot, leeg, daglicht sijpelt slechts binnen langs kieren, verrassend, vredig, wondermooi.
Kylliath heeft geen leeftijd, geen ik, geen persoonlijkheid. Hij is de prachtigste, meest volwaardige Mens die ik ken… zo lang hij niet vergeleken wordt met wat je maatschappelijk kunt 'bereiken'. Hij bereikt niets. Hij is. Hij is mijn leraar, mijn vriend, mijn kind, mijn Meester, mijn grootste vijand, mijn ware geliefde, mijn allergrootste liefde, mijn absoluut verboden liefde... als de maatschappij ons ziet.
'Waarom mag ik niet naar buiten?' vraagt hij woordloos.
'Je kent de regels van het maatschappijspel niet. Jij bent veel te intelligent.' Mensen zijn bang van jou.'
'Jij bent intelligent!'
'Nee. Diploma's hebben betekent dat ik in staat ben te herhalen wat anderen beweren, dat is alles. Dat is niet de intelligentie waar ik het over heb.'
Zijn sombere draai toont dat hij niet wil vragen, maar wel wil weten HOE. Hoe hij ook, ook hij kan speken met mensen, kan lachen, kan onbevangen zijn buiten de afgeschermde grote lege ruimte. In de nacht dan. In de dag zit hij in een kleine vuile armoedige kamer. Te dromen van jou en mij en hoe blij hij zou zijn als ook hij er bij hoorde. Hij droomt ervan mij op mijn plaats te zetten, mij arrogant aan te kijken met een vrouwtje aan zijn arm aan wie ik op geen enkel gebied kan tippen. Ik weet dat. Ik weet dat hij weet dat ik weet. Ik weet dat hij doodsbang is dat ik de enige mogelijkheid ben, de enige sleutel.
'Ik redde jouw leven. Ik redde jouw integriteit!'
Ik knik. Wat niemand gelooft, is simpelweg waar. Het duurde geen 4 dagen eer dat geniale monster mij doorzag als een glas water. Geen enkel diploma hielp. Geld hielp niet. Boeken hielpen niet. Hij zag het Kind dat ik nog steeds ben. Hij veegde met hoongelach Viviane onder de mat die zich continu liet misbruiken; Hij lachte Catharina weg die geloofde in betaalde vriendschap. Hij nam kleine Meredith in zijn armen en leerde haar dansen op straat. Hij sloeg met zijn vuist op tafel en ging in gevecht met de levensgevaarlijke Lillibeth.
'Ik weet niet of ik genoeg van jou hou om jou de sleutel tot je eigen leven in handen te geven.' Ik bibber een beetje. Beteuterd. In zijn nabijheid kan ik niet liegen.
feedback van andere lezers- Dora
Ja meid, schrijven als een tierelier, diploma's ingelijst en emotionele intelligentie doe je niet op met je oren en ogen dicht. Zuiver blijven als een kind in deze is wijsheid van de hoogste orde.
Maahaaagaahhhaada, kom je buiten spelen?
Kylliat doet ook met ons mee,
ik heb hem uit zijn huis gelokt
hij wil nu spelen met ons alle twee
Magdalena: O Doortje, Ja, volmondig ja! Bootjes maken van halve noten en dan blazen wiens bootje het snelste is, ondertussen de wind in de bomen horen en blij zijn met de dame blanche die we seffens samen gaan eten!
my dear, laat ons de kinderen zijn die we zijn... grinnik Door: dat is een uitspraak die wij soms gebruiken voor kleutertjes: 'Laat het kind toe kind te zijn', maar... het geldt nog steeds... - GoNo2
Obsessie in wording?
Magdalena: On the contrary my dear: the road to freedom :) - killea
Don't forget Kyliath is actually a dragon, beware
from the forgotten cave on the norther coast of Eire
He comes and goes as a (k)night in his red and gold
with his charm his victims are bought and sold
breathes fire at the one he chose
he is not the carrier of a rose
pillow talks
dream walks
prickling stalks
xxx
J
Magdalena: I want to write in very small secret letters to you: ......
very tiny: I know sweet June, I know
but even a dragon never is master over the Heart, my love is MY love :):):)
XXXX - Hoeselaar
Is Kyliath noch steeds jouw prins op het witte paard en wacht je nog altijd op die rode roos die een heerlijke geur verspreidt?
Ach dat kind zijn wil ik ook niet kwijt raken, het stelt me in staathet hele leven door een roze bril te zien terijl anderen rondom mij met hun hoofd schudden en naar hun hoofd wijzen.
Maar jij en ik zien de wereld toch iets vrolijker als dat ze is
Willy
Magdalena: Grinnik Willy. Nee, Kylliath is slechts een herinnering die blijft voort leven in mijn hart. In de vorm van een romanfiguur zelfs. Op dezelfde manier als ik mij nog kan herinneren dat ik ooit hield van de vader van mijn kinderen.
Onze gezamelijke doortocht doorheen een stukje tijd geeft ons soms informatie dat iemand die op een glad stuk weg de knapste mens ter wereld is... niet zo denderend uit de verf komt op andere stukken...
GOED dat wij geen planten zijn die gedwongen worden heel ons leven met dezelfden samen te staan leven hé??
XXXX - silvia
jij kan schrijven Magdalena, en ik prijs me gelukkig dat ik jouw schrijfsels kan lezen !
heb je nog meer ?
Magdalena: Waaauw Silvia, wat een compliment :):):)
(**** bloos ***)
(blij) - tessy
Ik vergeet zelfs vaak mijn fysieke leeftijd zonder dat mijn hoofd een kussen raakt, misschien omdat het dan in de wolken zweeft :-)
Je schrijft heerlijk, ik kijk uit naar je volgende
Magdalena: grinnik! ik krijg een al te visueel beeld van jouw hoofd in de wolken...
leve de idealistische dromers die veel schrijvers zijn!
XXXX - manono
Ik vind het zeer intrigerend en interessant om te lezen over het fenomeen 'Kyliath'.
Ik ben benieuwd hoe hij ('het' ?) gaat evolueren.
Magdalena: Manono, ik heb zitten twijfelen of ik het zou zeggen of niet en, ik doe het toch maar: ons superintellect zou het kunnen halen... als we genoeg zusters verzamelen om hem diets te maken dat zo velen die hem zien van hem houden, maar dat niemand ooit in staat is perfect te zijn voor een ander mens.
Ik heb een droom: met vele zusters walnoten kraken en bootjes maken en we gaan al die bootjes, elk met een uniek vlaggetje naar Kylliath brengen en hem elk op onze unieke manier aan het lachen brengen :). - jan
supermooi!
XXXXX
Magdalena: XXXXXXXXXXXXXXXXXX!!!!! - jack
INTRIGEREND !!!
Ik lees zelden meer dan één stuk verhaal in ééns omdat zo'n scherm ni eenmaal niet goed leest, maar dit beklijft.
Magdalena: glunder glunder glunder
(oooooo prik stekend duister kantje: kunst is de manier waardoor ellende nog zinvol kan worden.... mmmmm beter gewoon boodschappen doen: ik heb het in vandaag :):)=:)
|
