writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Magdalena en de hechtingsstoornis (2)

door Magdalena

Ik probeer mijn teennagels te knippen, maar mijn al te aardse en aanwezige buik belemmert mij en op een bepaalde manier doet het mij deugd dat ik een fysieke, reële reden heb om te vloeken.

Het gevecht met Kylliath was ronduit verschrikkelijk. Mijn Meredith-persoonlijkheid zit nog altijd met gescheurd lichtgeel kleed na te snikken. Magdalena vraagt zich af of ze werkelijk een hoer is en zit te piekeren of haar liefde afhankelijk is van haar vagina. Het is een puinhoop, een rotzooi. Het is nog steeds mijn Lillybeth-persoonlijkheid die het meest aanwezig is in mijn aardse lijf en, ik vind Lillybeth zelf niet sympathiek. Mijn voorkeur gaat naar onbevangen zijn, blij, vertrouwend, kinderlijk. Mijn Meredith-persoonlijkheid dus.

Wat is liefde tijdens je leven op aarde? Ik weet het niet, ik weet het niet, ik weet het niet. Waarom ben ik in de tussenruimte tussen leven en dood verbonden met Kylliath? Wie heeft dat op zijn geweten? Ik ben geneigd mijn Magdalena-deel te geloven: het heeft iets te maken met mijn aardse vagina en lust. (Dat zielige schepsel moet gaan stoppen met haar gezeik over ware liefde!)

Als Lillybeth heb ik - ondanks de zware verwondingen van mijn deelpersoonlijkheden - uiteindelijk het gevecht gewonnen deze keer. Katarina heeft de rotzooi in zijn zolderruimte opgeruimd. Ze gaf frisgele gordijnen voor de ramen, zette witte lelies en oranje tulpen in twee vazen. Kylliath sliep.
Op het moment dat Lillybeth dacht dat ze zou bezwijken aan het feit dat hij lachend haar hart uit haar astrale lijf had gescheurd en bloedend had opgegeten had ze zich in een impuls 360 graden gedraaid. In die werveling sleurde ze alle rondvliegende brokstukken mee (met de vage intentie alles terug op hun plaats te zwieren). Ze keek hem aan en op 2 seconden wijzigde ze zichzelf van aantrekkelijke prachtige sterke vrouw in ineengekrompen stokoude afgrijselijke bes, pikzwart gekleed, met de bijbehorende wratten in haar gezicht. (Ik bedoel natuurlijk: ze wijzigde niet zichzelf; ze wijzigde zijn aandacht!)

Ik had totaal niet verwacht wat toen zou gebeuren. Kylliath kromp! De levensgevaarlijke magiër, een van de sterkste krijgers uit de tussenruimte ooit…kromp! Op het moment dat ik voor hem stond als angstaanjagend oerbeeld van de kwade heks stond hij daar als… vierjarig kind. In een donkerblauwe versleten onderbroek met grauwwit randje, waardoor hij er nog kwetsbaarder uit zag dan moest hij naakt geweest zijn. Hij gooide zich op bed, met zijn gezichtje in het kussen.

Alles werd kalm en ik heb een vloek uitgesproken. Vloek of zegen? Het verschil is soms niet erg duidelijk.
'Dat kan hij niet!' riep gevoelige Meredith.
'Wat heb je nu gedaan?' krijste verliefde Magdalena vol ontzetting.
'Ik heb van mezelf de Moeder gemaakt .'
'Je hebt in heksengedaante van jezelf de Moeder gemaakt??!!' Magdalena hijgde van verontwaardiging.
'En…?'
'Dat is onmenselijk!'
'Is dat zo? Volgens mij is dat de kern van menselijkheid. Welk onnozel volk zorgt er in godsnaam voor dat ieder kind ter wereld minstens een hele tijd diegene haat die hem leven schonk? Enkel haat maakt vrij: haat tegen diegene die leven schonk.'
Meredith viel mij aan en krabde mij in mijn gezicht.

'Hij zal mij haten tot hij leert mij te vergeven voor mijn vergissingen, mij lief te hebben voor mijn inspanningen, mij te haten omdat ik niet in staat was hem te beschermen tegen de wereld. Ooit zal hij de dingen die hij in mij lief heeft, herkennen in een jonge vrouw.'

'IK haat jou!' riep Meredith.

'Klein klein kleutertje…' begon ik te zingen, maar Meredith begon zo hartverscheurend te krijsen dat zingen geen zin had.

 

feedback van andere lezers

  • Dora
    Ja in iedere vrouw schuilt nou eenmaal kind-moeder en volwassenen
    en in iedere man kind-vader en volwassene...Daar moeten we het mee doen en weten wanneer welk deel pijn heeft of verlangt of lief heeft. Ken jij dat boekske Ik ben Oké jij bent Oké? (35 jaar oud op zijn minst) Geschreven door twee psychologen, met voorbeelden en al....
    Magdalena: je hebt zo veel gelijk: we hebben idd allemaal verschillende leeftijden tegelijkertijd van binnen. Enkel de fysiek is constant.

    Ja, ik heb dat boek ooit, een paar eeuw geleden gelezen :)
  • manono
    Nu pas begin ik het echt te begrijpen.

    En het blijft boeiend!
    Magdalena: Ik wou dat iemand kon tekenen wat ik in mijn kop heb: een lege, maar energetisch levende kern, als de sappen van een boom, waarrond een stam groeit en van daaruit verschillende mogelijke vormen van de basispersoonlijkheid.
    In analogie met een jong kindje dat eigenlijk vrij lang de zorgende moeder(s) nodig heeft om zichzelf te kunnen ontwikkelen en pas vanaf een jaar of vijf leert zich anders te gedragen naargelang de verschillende omstandigheden.

    Jij kunt toevallig niet goed schilderen of tekenen?
  • Hoeselaar
    Ben ik blij dat het volmaakte beeld van vrouw of man niet bestaat maar dat we er wel naar zoeken maar niet volmaakt willen zijn.
    Tja dat is nu eenmaal dat hoopje mens dat met zijn frustraties en angsten leven moet en hoopt deze ooit te kunnen ontstijgen

    Willy
    Magdalena: Willy! O lieve dierbare Willy!

    Dikke virtuele omhelzing voor je feedback. Je slaat de nagel zo op de kop, in ieder geval voor MIJ: ik zoek naar de ideale man, maar... verrek het halsstarrig om zelf de ideale vrouw te gaan spelen...

    You really make my day :):):)
  • tessy
    Schuilen er niet in elk van ons verschillende persoonlijkheden ? Of hoe kunnen we ons anders onder verschillende omstandigheden op verschillende manieren gedragen ? BV. Op een feest ben je niet dezelfde als op je werk, en alleen in de natuur ben ik dan weer anders. Pff ik ben hier aan het lullen geloof ik :-))
    Je zet me in ieder geval aan het denken
    Magdalena: Nee, je bent totaal NIET aan het lullen, je zit er zelfs krek correct recht op!

    XXXX
  • Mistaker
    Zoek jezelf broeder, zoek jezelf zuster!

    Liefs,
    Greta
    Magdalena: En... we vinden onszelf door de reacties van de anderen op ons...(?)

    De levende mens die inspiratie was voor dit sprookje heeft jaren en jaren en jaren in handen gezeten van mensen die zich in zijn aanwezigheid als 'leraar' en 'wijze' profileerden en bij hem enkel en alleen die kant toonden, terwijl hij zelf zogezegd 'een stoornis' had waarbij hij niet KON ooit zo 'wijs' worden als zij, maar enkel en alleen: klakkeloos hun raad opvolgen. Griezelig hé?
  • silvia
    het blijft boeiend !
    Magdalena: Je hebt er geen idee van hoe bij ik ben met deze schouderklop!!

    XXXXX
    Karine
  • jan
    een sprookje voor grote mensen...

    XXXX
    Magdalena: Ja, dat zou mooi zijn.
    Niet zo kinderlijk als de sprookjes van Disney en niet zo 'geleerd' als de archetypes van Jung: iets tussen de twee waarin iedereen de hoop, de beloning, de haat, de liefde herkent en jaloezie en afgunst in het vuur verbrand worden... zoals het hoort! :):):)
  • GoNo2
    Je verbaast me telkens weer!
    Magdalena: THANKS!
  • Ghislaine
    Een gespleten persoonlijkheid is voer voor elke psychiater die zich daarvoor wil inspannen.
    Magdalena: mmmmm geef mij maar een bende knotsgekke schrijvers
    'k geloof dat die meer kans hebben om onze mensenkinderen aan het lachen en gelukkig te maken dan de psychiatrie :):):)
  • hope
    Is dat zo, dat haat vrijmaakt, dat je degene, die je leven schonk, moet haten om jezelf vrij te maken? Ik schrok toen ik het bij je las maar zie het inderdaad rondom mij. Wat zijn we toch complexe wezens, niet? Wat is het leven - althans toch voor sommigen - ingewikkeld! Jouw gevoelens gaan altijd zo diep, Magdalena, dat men wel moet meeleven, moet meevoelen.
    Hope
    Magdalena: Weet je, ik denk dat dat echt niet zo hoeft te zijn. Er bestaan andere kulturen waar moeders echt gerespecteerd, geliefd worden. Ik vind onze kultuur hier heel moeilijk voor de moeders.
    Volgens mij is het aantal vrouwen dat alleen komt te staan met kinderen en dan nog in de armoede terecht komen schrikbarend hoog. Ze kunnen eigenlijk letterlijk, noch qua tijd, noch qua aanwezigheid, noch materieel de kinderen geven wat die nodig hebben volgens de huidige normen. It frightens me...
  • jack
    Blijft erg intrigerend? je kan het ook op meer dan één manier interpreteren.
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .