Volg ons op facebook
|
< terug
bekentenissen van een booswicht (3)
Een jaar later, toen moeder en ik routineus klanten aan het bestelen waren, hadden we al een aardige som geld bij elkaar gespaard. Het was meer dan voldoende om ergens opnieuw te beginnen maar de wetenschap dat broekzakken snel gerold waren had moeder in haar greep gekregen. Ze wist dat er rijkere zielen waren waar nog veel meer te rapen viel, dat ook zij ingaven aan de ondeugden van het vlees, en dat ook zij makkelijk af te leiden zouden zijn wanneer zij zich tegoed deden aan haar lichaam. Net als voorheen had ik maar vanuit mijn kleine schuilplaats tevoorschijn te komen en de weelderige geldbedragen uit hun broekzakken te ritselen. De onlusten die zij ondergingen wanneer ze in moeders omhelzing lagen te hijgen waren meer dan voldoende om dit onder hun neus te laten gebeuren zonder dat zij het opmerkten. De menselijke stupiditeit begon blijkbaar daar waar zijn prikkelingen hem brachten, daar waar het oplettende oog van de uitbuiter een beslissende slag kon slaan wanneer hij zichzelf de mogelijkheden daartoe verschaft had.
Op een avond, toen moeder een rijke en welgestelde klant op bezoek kreeg, hield ik mij zoals altijd op de afgesproken schuilplaats verborgen, goed wetende wat van mij verwacht werd. De man met wie moeder die avond een rendez-vous had was een baron die geheimhouding van zijn activiteiten tot prioriteit gesteld had. Hij was gehuwd en bevreesd dat zijn nietsvermoedende eega op een dag weet zou krijgen van zijn nachtelijke uitspattingen, het verlies aan eer en respectabiliteit waarmee hij te kampen zou hebben als hij ontmaskerd werd was voor een man van zijn statuut onaanvaardbaar. De diepliggende angst die hij hiervoor koesterde had zodoende de bereidheid in hem aangewakkerd een royaal bedrag te betalen in ruil voor absolute geheimhouding. Dat wij ernaar streefden hem van zo veel mogelijk bezittingen te ontdoen was blijkbaar een waarheid die in de snibbige ondieptes van zijn eigen beweegredenen niet de minste beroering opwekte, al beteugelden wij dit zeker niet door enige tweestrijd betreffende onze eigen beweegredenen jegens hem te koesteren. Hij was slechts een zoveelste slachtoffer in een hele reeks van slachtoffers die wij bestelen zouden, althans zo dachten wij.
Toen de wellusteling die avond zijn avontuurlijke geest in de coulissen van het bordeel de vrije loop liet wachtte ik geduldig het juiste moment af om vanachter mijn schuilplaats tevoorschijn te komen om hem te beroven. Het feit dat het hier een baron betrof had de verwachtingen hoog gelegd, zeker omdat wij wisten dat veel rijken hun geld graag bij zich droegen, dat zij het gaarne in hun zakken voelden wanneer zij door minder gegoede buurten wandelden en zichzelf het ego streelden met de gebreken van anderen. De baron toonde zichzelf al snel als een erg hartstochtelijke man. Nadat hij zijn vlezige lid in moeders tempel van zonde geperst had rolden de klankrijke tonen van de betaalde geslachtsdaad al snel van zijn tong. Hij vloekte, tierde, hijgde, zuchtte, en kneep moeder hard in haar vel, haar sneeuwwitte huid stevig tussen zijn vingers klemmend om haar lichaam als het zijne op te eisen. Hij ging intensief op in zijn bezigheden, en het werd mij al gauw duidelijk dat zijn aandacht aan een slap draadje hing, dat ik probleemloos het geld uit zijn ietsje verderop liggende broek kon ritselen en dat ik terug in mijn veilige schuilplaats zou zitten nog vooraleer die bonenstaak het in de gaten kreeg. Helaas was de voorzienigheid die ons sinds de dood van mijn vader altijd gunstig geweest was die avond een ander hart toegedaan.
'Bij de duivel nog aan toe!' hoorde ik de baron brullen, 'wat doet die knaap daar?'
Terwijl ik vluchtig en zo beheerst mogelijk de rijkdommen uit zijn stoffige broekzakken probeerde te roven had de baron mij in een vlaag van plotse oplettendheid in de gaten gekregen. In een mum van tijd was hij rechtgesprongen en op mij afgestapt. Hij had een vlezig en behaard lichaam, met een woud aan zwarte krullen dat als een berenvacht zijn huid bedekte. Terwijl hij naderde viel mij op dat hij een glazen oog had. Het staarde levenloos voor zich uit zonder enige emotie, met de pupil die net iets te ver van het centrum verwijderd was om een natuurlijke indruk te maken. Toen hij vlak voor mij stond en mij vastgreep boorde hij zijn woeste blik in de mijne, me er ondertussen bewust van wordend hoe makkelijk hij mijn kleine twaalfjarige lijf in tweeën had kunnen breken in zijn krachtige apenpoten. Hoe deze opgewonden Cro-magnon mij zonder de minste inspanning met zijn blote handen doden kon als hij daartoe het verlangen gekoesterd had.
'Laat u die jongen stelen terwijl u de klanten afleidt?' vroeg hij met strenge stem. Ik was bevroren van angst en durfde helemaal niets te zeggen.
'Helemaal niet,' zei moeder, 'daar weet ik niets vanaf.'
'Ik geloof u niet, dametje. Volgens mij probeerden jullie hier mij wel degelijk te bestelen.' Hij duwde mij hard van zich af en ik belandde met mijn hoofd tegen de muur. De pijn en de val deden mij duizelen en enkele tientallen seconden werd mijn bewustzijn vertroebeld. Toen ik terug bij mijn positieven kwam zag ik dat de baron moeder bij het haar vastgegrepen had en haar gezicht heel dicht tegen het zijne hield terwijl hij haar met schrikwekkende stem toesprak.
'U moet begrijpen, mademoiselle, dat mijn principes, die naar ik u kan verzekeren slechts aan de altaren van de hardvochtigheid offeren, mij er niet toe lenen het bedrog dat u hier met mij wilde uithalen ongestraft te laten. Mij dunkt, dat ik u hier en nu een les zal leren voor een fout die u op mijn woord van eer na vandaag geen twee keer zult maken.'
De baron, wiens gewetenloze en duivelse geaardheid zich toen openbaarde, haalde met zijn vrije hand een klein maar scherp mes tevoorschijn, en met slechts een enkele soepele armbeweging maakte hij een diepe snede in moeders keelgat, het lemmet snijdend in haar vlees als was het een broodmes dat door een klont boter ging. Terwijl bloed ogenblikkelijk uit de wonde begon te sijpelen die hij veroorzaakt had bulderde de baron van het lachen bij het aanzien van zijn misdaad. Met het zweet van haar moordenaar nog steeds plakkend op haar naakte huid viel het lichaam van moeder neer op de grond, als een vis naar lucht happend terwijl haar ogen ongecontroleerd als kleine lichtjes begonnen te flikkeren. In een plotse vlaag van kracht die zich toen aan mij kenbaar maakte stormde ik op de baron af, vastberaden hem een beslissende stoot toe te dienen. Verblind als ik toen was door mijn jeugdige enthousiasme zette ik een aanval in die tegelijkertijd veel te impulsief en veel te ongecoördineerd was, de baron de mogelijkheid gevend een snelle tegenaanval in te zetten die van veel meer zelfbeheersing getuigde dan de mijne. Wederom met een soepele uithalende arm zwaaide de baron met zijn lemmet in het rond, mij voluit in het rechteroog treffend en mij zodoende een wonde van onherstelbare schade toebrengend die mij voor de rest van mijn bestaan verminkt zou laten. O, hoe de pijn zich toen als een demonische profanatie aan mij openbaarde, hoe de lauweren van het bloed stroomden uit mijn gapende wonde! Nooit zal ik de martelingen vergeten die ik doorstond toen op die deerniswekkende dag mijn rechteroog van mij ontnomen werd!
'Uw moeder heb ik een fatale snede toegediend omdat mijn diepgewortelde overtuigingen mij geen andere keus hebben gelaten,' zei de baron, 'het feit dat ik u slechts een oog uitgestoken heb en zodoende voor de rest van uw bestaan verminkt hebt is de straf die ik u doe ondergaan omdat ik de weerzin in uw gezicht gezien heb toen u mijn glazen oog aanschouwde. Nu weet u hoe het voelt, en nu weet u ook dat ik uw leven zal sparen opdat u in de toekomst nooit zal vergeten dat ik u hier vandaag genadig ben geweest.'
Ondanks zijn clementie kon ik niet anders dan onbegrip voelen voor de hardvochtige wijze waarop deze man ons behandeld had. Wij hadden hem slechts willen bestelen maar toen hij erachter gekomen was had hij het met moord en verminking vergolden. Het kwaad dat hij die dag verrichte was groter dan het kwaad dat hij trachtte te bestraffen, en de gewetenswroeging die hij na zijn daad onderging was onbestaande. Hoe het lot dit monster op mijn pad had kunnen brengen was mij een raadsel. Toegegeven, moeder was een misdadigster geweest, maar zij had slechts gestolen, nooit had zij het bloed van anderen laten vloeien, nooit had zij het verlangen gekoesterd iemand het leven te ontnemen.
Vlak vooraleer de baron als een schim in de nacht verdween sprak hij mij nog eenmaal toe.
'U overweegt misschien om de autoriteiten op de hoogte te brengen van mijn misdaad,' zei hij, 'maar laat mij u eraan herinneren dat ik een belangrijk en hooggeplaatst man ben met vele connecties en een palmares vol weldaden ten gunste van de samenleving. Men respecteert mij, ja men heeft zelfs ontzag voor mij. Denkt u nu werkelijk dat men naar het woord van een verminkt hoerenjong zal luisteren wanneer een geëerbiedigd man het tegendeel beweert? U mag het proberen, doch ik verzeker u dat het u enkel tegenspoed zal opleveren.'
Nadat hij verdwenen was lag ik nog steeds te kermen van de pijn. Ik had veel bloed verloren als gevolg van de gapende wonde die de baron veroorzaakt had en voelde mezelf wegzakken in een angstaanjagende roes die eeuwig leek door te gaan. Ik wist dat de baron gelijk had, dat men mij vermoedelijk niet zou geloven als ik hem zou aangeven, dat het me niets dan tegenspoed zou opleveren. Nooit zou ik zijn aangezicht vergeten, en nooit zou ik zijn glazen oog vergeten, het oog dat eens ik waagde het erin te kijken hem ertoe aangezet had het mijne van mij te ontnemen. Het was met dit laatste beeld knetterend in mijn gedachten toen de pijn en het bloedverlies te veel werden en ik het bewustzijn verloor.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Shit! Met één oog verderschrijven zal niet gemakkelijk zijn!
Mephistopheles: Ja maar het is wel een heel goed oog - Dora
Zulke mooie volzinnen, heerlijk...
was blijkbaar een waarheid die in de snibbige ondieptes van zijn eigen beweegredenen al beteugelden wij dit zeker niet door enige tweestrijd betreffende onze eigen beweegredenen jegens hem te koesteren.
slechts aan de altaren van de hardvochtigheid offeren,
een palmares ( ken ik niet, even goegelen) vol weldaden ten gunste van de samenleving.
(oef wel even verifieren, in haar keelgat? Staat raar haar eerst de mond open te moeten breken met een hand ,< : )))
Meer haar rank gestrekte hals denk ik?
Mephistopheles: ik schrijf dit verhaal met de werken van de markies de sade op de achtergrond, niet zozeer omwille van die pornografie maar de taal waarin hij het brengt. Het verhaal is een eerbetoon aan hem, zo ik het recht heb zo moedwillig te mogen zijn.. - manono
Je stijl en de sfeer die naar boven drijft, doen me denken aan Jean Valjean van Victor Hugo.
Ik lees een verschil in stijl met 'Dolle gekruisigden'.
Zeg me nog eens in welke tijd het verhaal zich afspeelt?
Heel graag gelezen!
Mephistopheles: Qua stijl is het beinvloed door de werken van D.A.F. de Sade, op mijn manier weliswaar, maar daar komt het hoe dan ook vandaan, en daarom dat het anders geschreven is.
Ik heb bewust geen tijd op het verhaal geplakt, dat laat ik open. Je mag het zelf bepalen. - MarieChristine
Jouw vorige en jouw nieuwe stijl zijn allebei boeiend; graag gelezen.
M-Ch.
Mephistopheles: dankjewel. Ik hou van variatie - GoNo2
Zoals gewoonlijk hé?
Mephistopheles: heb toch niks beter te doen hé - Magdalena
Ik hoop dat je rechtvaardigheidsgevoel de gepaste wraak zal verzinnen.
Mephisto, amaai meeslepend geschreven!!
Mephistopheles: die wraak die komt, over de rechtvaardigheid daarvan valt misschien wel te twisten - jan
Baron de Ripper, die komen we naar ik vermoed verderop in het verhaal nog tegen...
grtzz
Mephistopheles: Jaja de baron komt terug, die moet uiteindelijk een koekje van eigen deeg gaan krijgen - jack
Echt knap geschreven zeg. Ik vind niet dat je stijl echt veranderd is. het is gewoon een totaal ander onderwerp. Want dat spitante zit er nog altijd in hoor ;-)
Mephistopheles: het andere onderwerp vergde naar mijn mening een andere aanpak. Probeer mezelf ook zo veel mogelijk te ontplooien en dant kan alleen door nieuwe dingen te proberen. Stapsgewijs bereikt men het nirwana - hettie35
Weer heel graag gelezen, al loop ik een stuk achter met lezen.
groetjes Hettie
Mephistopheles: Ja is soms moeilijk om bij te houden allemaal,
dank je - Wee
Heftig!
In prachtige zinnen verhaald, top!
x
Mephistopheles: Niet altijd even makkelijk om neergepend te krijgen
|
