Volg ons op facebook
|
< terug
Van Gemeren.....
In families en onder intimie leven soms woorden die buiten die besloten kring geen herkenning vinden.
Zo is het onzijdige woord van-ge-me-ren vrij onbekend hoewel het een veelomvattend verzamelwoord is.
Het betekent: In een groep volkomen zinloos de tijd vullen met losgeslagen info. Langs elkaar lullen (mannelijk) of klessebessen (vrouwelijk) teneinde de tijd te doden dan wel te rekken...
Er zijn er die vangemeren zonder er erg in te hebben. Het kan ook voorkomen dat het wordt gedaan om de indruk te wekken dat men wel degelijk meetelt.... Soms gebeurt het per ongeluk, is men in eigen wereld verzonken en bralt hardop zijn/haar gedachten uit...(je gesprekspartner mag er dan niet op in gegaan.)
Piet was tot over zijn oren verliefd op mij. Zijn achternaam was gelijk aan dat plaatsje in Noord Brabant: Gemert. Ik wilde hem, wat overrompeld en onaantrekkelijk was hij niet, best beter leren kennen. Dat het heilige vuur bij mij nog moest ontbranden, was voor hem geen enkele probleem.
In vriendschap zouden we elkaar onderzoeken. Zat ik als een soort opzetstuk te proberen een onuitwisbaar eerlijke indruk na te laten. Prachtig opgetuigd, toeters en bellen aan, in mijn kerstjapon "factor X" van de geliefde eerstgeboren zoon. Toen zijn oudste zus vroeg hoe ik hem in 's Hemelsnaam had weten open te wrikken, (dat had niemand van de harde oester meer verwacht) zei ik naar waarheid dat ik dat niet wist.
"Ik ben mezelf, heb er niets voor gedaan en ik ben ook nog niet verliefd, hoor."
"Ach natuurlijk wel, " besloot ze. We gingen even later allen ter tafel, het was in de kleine kamer een hele verhuizing geweest om voor zoveel mensen de feestdis opgezet te krijgen.
Het Kerstdiner begon. In het midden zat ik, schuin tegenover de moeder, die me regelmatig onderzoekend bestudeerde. Ik glimlachte af en toe vriendelijk en deed of het me niet opviel of stoorde.
(moeilijk met argusoren en -ogen in de leren kennen stand.)
Ab: "Ik heb er zat van, schoon aan de haak, enorm genoeg. Ik pik het niet meer, nee echt."
Bea: "Zeg Gerda, ik was op de markt, zag die lap stof waar jij het over had."
Con: "Jij wilt zeker niet nog een wijntje?" vroeg Conny mij en schonk me er metéén toch een in. Ik keek wat verbaasd, wat ze niet zag en ik voelde me een weinig genegeerd.
(Hoewel ik toch met een breed aura, incluis sporadische oorclips, mooi vrouwelijk opgeprikt aanwezig ben.)
Daan: "Die auto van Jan Kees is mooi, heeft hij net vorige week gekocht. Ik zou liever een groene hebben en een 1600 trekt ook beter."
Emma: "Wat waren de wortels duur van de week, maar ja."
Fieny: "Van der Mast, of hebben ze daar helemaal geen sterke drank?"
(Oh dus dat is toch niet de textielverkoper? Zeker, of zo?)
Ab: Natuurlijk kan niemand er iets aan doen, dat weet ik ook wel. De hond ook niet, laat staan de poes hi hi haha, en toch, het zou niet moeten mogen, als we nu eens....."
Bea: "Die lap hadden ze ook in rood."
Guus: "Die wijn is wel lekker. Waar komt die vandaan?"
Ab: "Ja, zeg nou zelf, dan zou jij er ook genoeg van hebben, toch?
Daan: "Ze hebben hem ook in dat metalic blauw. Waar zou hij dat van betalen, vraag ik me wel eens af."
(Oh dus nu gaat het over die auto? Een flitsende familie, zeg.)
Con: "Bij van der Ploeg, daar op de hoek hebben ze een goedkoop lebberslobbertje"
(Gaat dit dan over die wijn? Of toch de stof? Vermoeiend ook.)
Guus: "Vraag jij wel vaker naar de bekende weg?"
Henk: "Hoezo, ik weet ook wel dat die man zwart geld heeft."
Ilse: "Ja ja, maak dat je grootje wijs, natuurlijk ga ik daar niet mee akkoord, zeker in zo'n aftands huisje met die hele bekrompen meute? Laten zij eerst maar eens leren luisteren."
(Ik luister me bijna een schipbreuk, leuk, een grote familie, maar het kletst wel een beetje vormeloos)
Emma: "Wel, het is toch overduidelijk, niet dan?"
(Oh, ja? mmmm?)
Bea: "En toen ik er die marktkoopman naar vroeg deed hij twee euro van de prijs.
(Oh die, coupon, dus...oh nee toch de wortelen, mmmmhhh?)
Henk: "Ik heb geen flauwe notie, na de Kerst ga ik met de baas praten, wat denkt hij wel."
Guus:" Guttegut, hoor haar, weet zogenaamd van niets, op die fiets schiet het uiteraard geen moer op, zo."
Ik was de gast, werd natuurlijk ook aan onderzoek onderworpen, want wie ging aan de haal met hun Piet?
Zij waren uiteraard in het voordeel, met zo velen. Hoe het mogelijk is dat twaalf mensen geen van allen naar elkaar luisteren is me een raadsel. Ik heb die hele avond niemand maar één keer op een ander horen reageren. Naar mijn idee zat ik in een absurdistisch voorstelling. Vijf kinderen uit één gezin, met aanhang, inclusief één schattig om aandacht jengelend kleinkind. Het hele tafereel onder de dominante oplettende haviksogen en vleugels van de gescheiden moeder. (Ma is er, geloof ik, nog niet aan toe, dat haar lieveling haar eventueel wil verlaten. Is Piet vervangend gezinshoofd geweest?) Zij zagen en hoorden elkaar niet, leken verstrikt in hun eigen wereldje en vonden dat de normaalste zaak. De vader? Hij was al jaren afwezig, zei men en er werd verder uitdrukkelijk (van die blikken onder zware druk) niets over hem gezegd. Er was iets mysterieus (maar lelijks) mee aan de hand.
Daar is dat woord vangemeren geboren. Nadat onze relatie gebakken lucht bleek, mams torste een groot geheim met zich mee dus had ik geen schijn van kans, hield ik er één woord en een lege beurs aan over.
Van geemeren, het voelt ook wel als iets schemerigs, moerasachtige stank, geheimzinnig gas.
Vangemeren=verstrooiing van loslopende mededelingen. Het is wel een bindende eis dat er geen enkel moment een opbouw in de conversatie dreigt te ontstaan. Anders heet het een gesprek. De dikke Vandalen kent het nog niet en ik weet niet hoe ik het algemene bekendheid kan geven....(Ik denk, nu ik het zo zie staan, dat er voor de duidelijkheid een streepje boven moet, zodat de klemtoon juist valt: vangémeren
Hoeft geen betoog dat bij die familie hun gezamenlijke fantasie later ge-eudiepoest op hol sloeg. Eureka nog an toe, het nam gigantische misvormingen aan toen ik goed uit de verf kwam. Hun kennis en overtuiging over mijn persoonlijkheid grensde aan het bijna onwaarschijnlijke hoogtepunt van waandenkbeelden... Sjongejonge.
Ik had iets te veel indruk gemaakt......Wellicht kwam dat vanwege de tegenstelling: er heerste een rijke zware odeur van incestueuze verlatingsangstige geheimen. Daar heb ik niets mee, alleen maar héél veel op tegen. Zo iets ingewikkelds, gaat mijn pet te boven......
feedback van andere lezers- manono
Dit is een parel van een tekst, Dora!
Heb je al geprobeerd om het te vervoegen? Ik vraag dat omdat ik zit met 'gelipleest' en ik heb ontdekt dat je dat niet kan vervoegen...
Dora: gelipleest zal wel met een d moeten, of zo.
Is net zo iets als stofgezogen of gestofzuigd,
Ik heb gevangémert (Leuk, zie dan zo zit er gevang in)
Jullie vangemeren. Iets met vangen en meren ( In de stille meren des...)
Ik zou nooit gevangémert hebben willen hebben, omdat ik dan al snel blond heb ge spraakgebabylond, < : ))) Leuk er zo mee te spelen ook... - GoNo2
incest...enz.
Dora: Bedankt. Misschien mag ik het niet zeggen, maar ik vind het een beetje jammer dat je zo weinig aangeeft over dat .....enzovoort... . - tessy
Inderdaad een prachtige tekst, ik wou dat ik jouw vermogen had om te observeren en dit op deze manier onder woorden kunnen brengen.
Klasse !!
Dora: Dank je Tessy, ik moet nog steeds blozen hoor, van zulke pluimen. Mijn hoed wordt er steeds vrolijker van...hoera, jaja varvuzawela jaja - MarieChristine
Ik stuur je ook wat pluimen voor op je hoed of je pet en toeter op mijn loftrompet wat vuduzawelaklanken.
Dora: danksjewelste van veel en zo, vangemeren we tenminste niet een eind in de rondte
|
