Volg ons op facebook
|
< terug
Junkies, treinen en andere rottigheid (46)
(Misschien leest dit niet zo vlot aangezien voorgaande delen een heeeeele tijd geleden hier zijn gepubliceerd... mijn diepste en oprechte excuses daarvoor ;-) )
(...) Tevreden zette ik mijn hervonden vriend op de salontafel, die kreunde onder een dikke laag stof, waardoor het houten oppervlak ervan nog amper te onderscheiden viel.
Onder de tafel lag een dikke stapel kranten en tijdschriften, met daarbovenop twee langwerpige voorwerpen die bij nader onderzoek een goedkope balpen en aansteker bleken, die me vaag bekend voorkwamen. Tot mijn teleurstelling bleek geen van beide nog te werken. Het zij zo. Ook daar bestond vast een grondige reden voor. Zoals bijvoorbeeld het feit dat ze hier naar alle waarschijnlijkheid al jaren ongebruikt lagen. Dat ontroerde me. Niemand had het aangedurfd ze mee te nemen, hoewel het slag mensen dat hier over de vloer kwam, niet het meest eerbare soort was. Of misschien had het huis na Junkie's dood wel een kwalijke reputatie gekregen, waardoor niemand het nog waagde er een voet binnen te zetten. Het zou me hoegenaamd niet verbazen als hij kort na zijn dood, indringers de stuipen op het lijf had gejaagd door op niet mis te verstane wijze te laten merken dat hij nog altijd de man des huizes was, en niemand anders. Als dat het geval was, had hij het vast dramatischer aangepakt dan krakende treden of openzwaaiende deuren. De gedachte aan de vele mogelijke tactieken die hij had kunnen gebruiken, bracht me aan het lachen. Haantjesgedrag was hem niet vreemd. Hoewel onder al die bravoure een gouden hart school. Hopelijk schoot er nog wat leven over, zodat hij ook mij nog eens gezelschap kon houden.
Hoedanook was deze plaats prachtig bewaard gebleven. Niet zoals het huis van mijn grootmoeder, te weten een prachtige oude boerderij die door respectloze kopers werd omgebouwd tot een modernistische doorn in het oog. Het dorp Denderbelle zou mijns insziens in zijn geheel geklasseerd moeten worden als cultureel erfgoed, in plaats van langzaam te worden doodgemarteld door het huidige bouwbeleid, dat erin bestaat elke nitwit die genoeg geld kan schooien bij de bank of bij mams en paps, het landschap te laten bevuilen onder het motto van vooruitgang. Op zijn minst moet men wat kritischer worden bij het uitreiken van bouwvergunningen wat betreft de weinige overgebleven authentieke vlaamse dorpen. Wie het aandurft een bouwaanvraag in te dienen voor een kubistische miskleun, mag voor mijn part een kogel in de aars krijgen en aldus een naar verluidt biezonder pijnlijke dood sterven. Of levenslange verbanning naar zwart-Afrika, voor diegenen die bezwaar hebben tegen de doodstraf. Maar: dat aarsschot is ontegensprekelijk een erg economische oplossing. Veel voordeliger dan kost en inwoon achter tralies tot de dood er op natuurlijke wijze anders over beslist. Want gevangenissen slorpen geld op, als u dat maar weet. Honderden cellen voorzien van modern comfort, alle dagen vers eten, veel te veel personeel en alle mogelijke soorten dokters en therapeuten die er zonder moeite hun kost verdienen. En voor de ecologisten: het zou eveneens heel wat electriciteit, vleesconsumptie, en wie weet wat nog allemaal uitsparen. Zoiets zou in ons kleine landje een duidelijk voelbaar effect kunnen hebben.
Die doodstraf zou overigens niet alleen voor bouwkundige perverten moeten worden ingevoerd. Maar ook voor subjecten die hun moedertaal oneer bewijzen door ze verkeerdelijk toe te passen, zij het mondeling of schriftelijk. Die laatste zeker. Als ik niet wist dat er gerechtelijke gevolgen aan verbonden zouden zijn, zou ik er een erezaak van maken om standaard enkele bakstenen in mijn jaszakken te bewaren om, zo de gelegenheid zich voor zou doen, dat soort ongedierte de smoel mee in te kunnen slaan tot de dood erop volgt. Het gewicht van de mee te dragen projectielen zou ik er gaarne bijnemen, daar niets anders zo goed in de hand ligt als een ouderwetse zongewarmde ambachtelijke baksteen. Doch een wettelijk opgelegde kogel in het hol ware een minder riskante en tevens efficiëntere oplossing, zij het net iets minder bevredigend. Maar als ik in mijn leven één ding had geleerd, was het dat een mens nu eenmaal niet alles kan hebben.
feedback van andere lezers- hettie35
Lekker vlot te lezen,
groetjes Hettie - Dora
Nou, niets mis mee, goed te volgen, Sorry niet nodig,
goed geschreven, leest als een slagroomgebakje.
Spannend, dat ondergestofte huis, die krakende treden, doen van alles vermoeden, heerlijk. Later even een stug stukske maatschappijkritiek, kogels die suizend door "kerken" vliegen...Nee, niets mis mee.....
Ik ben hier zo nieuwbakken als een wit kadetje.
(Niet slap, wel maagdelijk weghapbaar voor bij bijvoorbeeld de crematie)
Leuk: taal verkeerdelijk toe te passen,
bakstenen in mijn jaszakken (te) stoppen
jack: Des te beter als het ook zo goed te volgen is.
Bedankt voor het lezen en pas op de ja niet aanbrandt ;-) - KapiteinSeBBos
aardig stuk van een schrijfster die we hier veel te lang hebben moeten missen...
hopelijk krijgen we nu nog poëzie van je hand!
xxx
jack: wie weet, wie weet ... !
Dankjewel voor het lezen :-) - Mephistopheles
Christus moet jij even pissed geweest zijn toen je dit schreef, vooral dat laatste stukje dat me even aan het grijnzen bracht.
Over de doodstraf weet ik het eigenlijk niet. Ik begrijp beide standpunten, zo een radicaal als uzelf mij zou toelaten die mening te uiten ;)
jack: Och ik meen dat maar een klein beetje van die doodstraf, behalve als het op d-t-fouten aankomt. - Mistaker
Jack is back!
Groet,
Greta
jack: Haha
dankjewel Greta!
:-) - Magdalena
Grinnik!!
Schitterend en heel goed leesbaar zo, als stukje.
Was zomaar wat aan het bladeren, heb wat gemist door te druk de voorbije maanden.
Weet je wat ik MISSCHIEN wél als opmerking heb, voor als je dit ooit als echt boek wilt publiceren?
Die eerste paragraaf tot zowat het midden van de tweede zouden in een boek kunnen thuis horen over jouw relatie met Junkie.
Maar vanaf dan lijkt het of je over gaat naar doodgewone maatschappijkritiek die eerder thuis hoort in een krant en dat stuk lijkt helemaal los te staan van het Junkie-verhaal.
jack: Mja, ik begrijp wat je bedoelt. Maar zo gaat het in heel dat boek, tot nu toe. De ene overpeinzing na de andere, soms over Junkie, soms over iets compleet anders. Maar inderdaad, misschien is het té storend en moet ik al die stukken eruithalen. Maar dat is kost voor de eindredactie ;-)
Zeer bedankt voor de interessante fb, altijd een echte eye-opener om andermans eerlijke mening te horen!
|
