naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Gehusselde Janboel

door Dora

Als verhoudingen willekeurig door elkaar worden gehusseld ontstaan er soms knotsgekke situaties.
Geluk is iets magisch, groots en kostbaars en met een relatie moet men voorzichtig omgaan. Het kan in een flits voorbij zijn, oplossen zonder vreemde toverspreuken. Naar mijn mening breek je zoiets fragiels niet voor je lol eigenhandig af. Soms kan ik er echt niet bij... Woehahjahoe, daar ga ik weer op mijn bezemsteel, naar een sprookje van weet ik veel.. Woehiewpoeho. Ziet iemand mij vliegen? Zalig zijn zij, die zich opgewonden in de meest onoverzichtelijke nesten werken. Zij zijn het eens met elkaar en ik ben de imbiciel. Mag ik daarna het volgende genonsente verhaal van theatraal aanhoren? Geheid dat men mij er schuldig over verklaart. Ik ben echter niet meer dan een loze wind,.. proopppuurrrrt, woeihie, snotterrrr snotpprrrrrt, oeifoei, niet goed opgelet, pruttelde prut, de bezemsteelbenzine is op..Woefffzoefff en klabats, daar hang ik dan in de hoogste boom…..hoehoewhaha. bengel ik frivool voor de kat haar viool in die dikke stamboom...loer ik lullig rond en zie de enorme verwarde puinzooi. Ik heb al één en ander aan onzinnige ontwikkelingen mee mogen beleven. Men zegt eenvoudig: "Er is iets mis met jou!" Asjemenou. Woehiehaha, alles went, zelfs hangen.

Gelijk zegt me niets. Veel liever zoek ik het GELUK, maar helaas,...mijn naam is volgens mijn eerwaarde nazaat Hexsiesnixniewaard. Wie iets om haar gaf moest ze niet, die kon de pest krijgen. Geloofde je in positief, strookte dat NIET met haar heilige geloof in NEGATIEF. Ik gaf haar die opvoeding beslist niet, zweer het met de hand op mijn gladde bezemsteel. Ze werd als door een magneet getrokken naar iedereen die haar mishandelend negeerde, wilde ik laten zien dat ik van haar hield, moest ik haar ook links laten liggen. Ik vond dat de omgekeerde wereld, maar alleeh, ik was immers gek! Had Fikkie noch zwartmauw Poekie, anders had ik hullie portie gevreten.
Het draaide voorspelbaar uit op een onoverzichtelijke puinzooi, woest schreeuwerig, JanSteenderig.
Paps haalde ze uiteindelijk zelf na 23 jaar terug. Juist ja. Dat was haar initiatief. NIET het zijne!
Eindelijk is ze gelukkig. Heeft nu 2 stuks "liefhebbende" mannen. (Zeg maar nee, dan krijg je er 2)
Deelt ze met "surrogaatpa" het bed en vraagt de teruggefloten "biopa" waarom hij verdween. Hij zwijgt in alle talen. Dat heet niet officieel mishandeling en helpen doet het niets, dat strookt gelukkig wel precies met haar idee over liefde. De 2 mannen van mijn dochter noem ik gemakshalve de korte en lange Jan.

Ik zag haar 1 maal met haar grote lief, het was onmiddellijk duidelijk waarom ze bij elkaar horen.
Hij is bijna net zo oud als paps en heeft haar vlotte ik-wals-over-jou-heen-methode overgenomen. Dus 2 maal ongelikt zat bij mij op bezoek. Met meer levenservaring op de jaarringen van mijn bezemsteel was ik schijnveilig vast ingeschaald in de cattegenootnie van de minste heksenrangorde. Hij deed hooghartig, als was ik een achterlijke oude dooie doos. Leek bij voorbaat woest op mij, liet doorschemeren dat ik zijn liefste verknipt had afgeleverd. Ik liet hem in de waan. (Poehee, ik wordt zo GELUKKIG van die pispaalrol. Daar is hekserig een heerlijk vrije weldaad bij.)
Legde hij me uit waarom hij zo idolaat is van mijn dochter, die er zelf gespannen en opgeprikt bij zat.
"Ik heb nooit geweten wat van mij is. Jouw dochter leert het me nu! Ik ben zo blij dat ik eindelijk een vrouw heb die me daarin de weg wijst." Hun relatie is dus WEL gelijkwaardig: de lamme leidt de blinde. (Kom, ik ben een oude lebberheks, xiexie takkenbossen branden en dingen die een kind niet xiet. Dochter heeft dezelfde handicap, weet ook niet wat van haar is, moederde vanaf haar vierde over mij.) Onopvoedbaar. Reuze irritant, een kind dat geen kind meer kan zijn sinds paps verdween. Gelukkig staat paps er volkomen los van, letterlijk en figuurlijk en is het volgens dochterlief allemaal de schuld van Hexsiesnixniewaards... Zij en ik al 28 jaar jaar, ontspannen op voet van oorlog omdat pappa iets laakbaars deed. Daarover moeten we niet spreken. Mocht ik er eindelijk iets over uit de doeken doen: "Dat is jouw visie maar." zei ze hooghartig, incluis overbekend wegwerpgebaar. In ons laatste telefoon gesprek (2 jaar geleden) was ze tot bloedens toe eerlijk,met behulp van een heel leger vrienden en aanverwante zaken."Er is iets mis met jou." Dan val ik doodstil en zwijg. Wat valt er nog aan toe te voegen? Makkelijk zo'n omkeerdiagnose van de koude grond. Bevindt mij te licht, hoeft men zichzelf en/of de geschiedenis niet onder de loep te leggen, kan men heerlijk doordromen. Do the Hussel with the family. Bestokte paarden van gelijk, laten het geluk in de modder prutten.
32 Jaar en voor zover ik weet, is ze nog géén moeder maar al wel oma van een "meegekomen" kleinkind. Verliefde Jansjimanski is daar de gelukkige opa van. Die situatie is zogenaamd geen Janboezeroenboel? Prik mij maar lek. In zekere zin ben ik nu óók nog tot overgrootje-nongrata gebombardeerd? Het leven is best leuk, woehie woehie…Ik hoef er niets voor te doen, de lange afstands kleinkinderen rollen me vanzelf al in de schoot. Ik zie echter niemand.

Af en toe een fikse hengst voor mijn arme oude heksenlijf, daar blijf ik als takkenwijf lekker alert scherp van bij de les. Aan een stramme tak gespiest, dwars door mijn laatste hemd, fladderhang ik hopeloos te kijk voor alle negatieve piskijkers. Ik word een uit de timewarp gedropte parachutespringster in andermans onzinnige oorlog om het gelijk. Ze negeert me al jaren, houdt hemelsveel van me dus!!?!!. Hoge verwijtbomen vangen immers verdraaid veel wind,.. wahhajahdacabra, die stomme hete opvliegers ook… Ik heb inmiddels een luxe virtueel steeltje aangeschaft, dat niet op benzine vliegt. Woehiephoewie, mij maken ze nie gekke Hexxiecomplexie. Xiexie wat jij niet xiet. Het is wit, het piept en het hangt in de boom.
Nee joh, dat ben ik niet! Het is een kudde jonge bange yoghurtjes.
woehiepoehwie….xiexie, doehoeiiiii

feedback van andere lezers

• manono
  Eerste paragraaf zie ik zelfs als een onderdeel van een volledig ander, lichtvoetiger verhaal. Heel plezant om te lezen. Ik twijfel er niet aan dat je alle genres aankunt.
  
  Nadien wordt het ietwat cynisch.
  
  Ik heb me nooit erg verdiept in heksen. Ik heb wel een zwak voor spinnen, kikkers en... padden...nu nog een bezemsteel...
  
  
  
  
  Dora: Oeioewie, kom mee, ik leen je mijn stok, en je zult zien...het is heerlijk dollen, als je het niet te zwaar opneemt. Raak ik verdwaald, in mij domme nachtjaponneke, aan die hoge boom...kan ik er alleen maar om lachen. Haha, woehiehiaai..Dank je
• jack
  Je schrijft lichtvoetig en toch doorvoeld over een vrij zwaar onderwerp. Ik heb zo de indruk dat het autobio is ;-)
  
  Heel fijn om lezen.
  Dora: Dank je wel, ja ik haal veel creatiefs uit het leven...maar wie niet?
• jan
  the Dora hussel op zijn best!
  
  grtzz
  Dora: Lets do the Hussel, so al will turn back but then in love, year year
• tessy
  Meesterlijk om op deze manier met je innerlijke pijn om te gaan.
  Je bent echt een heksie in het toveren met woorden :-))
  Dora: Dank je wel Tessy ( ik heb altijd de neiging om Tess te zeggen, haha)
  Zit er niet in ieder van ons een heksje, dat af en toe eens moet bezemstelen?