Volg ons op facebook
|
< terug
Een vrouw is géén letterding (1)
Het oude steengoed is ontdekt.
Hard doorbakken staat het oeroude terracotta leger van allehande krijgers (het man-vrouwverhaal) in het hierarchische mannelijke gelid. De essenties worden opgegraven. Er moeten musea mee worden ingericht. In houten kratten vol piepschuim verpakt men bijzondere exemplaren (Generaal en zijn Onderofficier)
Gerold in bubbeltjesplastick kan men ze zonder breuken verzenden. Staan ze later broederlijk naast elkaar in Googelheim te pronken. Of ze stelen, als extra attractie, de show in De Raai, bij het luxe congres over interactie. De stugvoorname Generaal Max Medelijden staat pront links van het rode loperpad terwijl daar tegenover Onderofficier Zowie Zelfmedelijden de wacht houdt.
Angst is funest. Meelijden=meevoelen (zonder enig oordeel, restrictie of extra toevoegingen.)
Men maakt soms een circusact van meelijden, verwacht dat er later dankbaarheid tegenover moet staan. Of met gelijke munt terugbetalen. Donder op. Daar is empathie niet voor bedoeld, dat is gratis als luisteren en aandacht geven. Medelijden ontlopen is echter jezelf de das om doen. Het MOET soms...Oké!
Als het niet hoeft te worden afgeweerd? Ga zitten en ontvang! Mensen (ook volwassen kinderen) berschermend uit de wind houden om te voorkomen dat je wordt gekastijd met medelijden gaat te ver. Zodra je er zelfs bedrog voor over hebt, moet er iets wezenlijk veranderen, allereerst in je eigen houding ten opzichte Max en Zowie.
Een vrouw is een marmeren muze zonder armen waar men (lees: mannenwereld) hijgerig een fortuin voor neertelt. Een lief, perfect en vooral zwijgend bewonderobject, dat geen amok maakt. Een vrouw is echter niet zomaar een ding, ook moeder voor MAN en KIND. Koorddanseres tussen alle facetten die de mens uniek maakt. Diep vanbinnen is ze ook een kind, dat aan de bel trekt als ze moe is, niet voldoende liefde krijgt. Dat kleine hummeltje is al dan niet voor vol aangezien, mishandeld, bejubeld, over het paard getild of geslagen. Ga er maar aan staan. Af en toe manipuleert dat minivrouwtje je leven zo hartgrondig dat de verwarring algeheel is. Ze rukt alle omliggende verhoudingen overhoop. Je moet de complete psycho-encyclopedie door spitten om te snappen waar jij je als volwassen vrouw verdrietig over of eenzaam om voelt. Je dan ook nog in de vertrouwde ongeving weten dat de ander er iets van snapt, ook als je de juiste woorden er niet voor vind? Veel gevraagd..
Men gunt daarentegen de man wel altijd onvoorwaardelijk het kindzijn. Schattig dat hulpeloze, hoe vertederend, hij weet zich geen houding te geven. Er zijn vrouwen die hem van de wieg tot het graf met pleisters beplakken indien hij zijn knietje/ego schaaft. Wint hij de kost is zijn kostje gekocht, leutert hij in het potje, snel of net op de Gé verkeerde plek. Als een volleerde gigolo of hij knoeit er wat op los. Ga er in Godsnaam geen gesprek over aan. Zijn broze ego knakken is doodzonde. Is hij boos, ben je een zeurend saaie poetsdoek. Onzekerheden? Schreeuwt hij mokkend weg of hij trapt de prullenbak knok-out.
Daar schrikt het gezin zich kippenvel van, maar allah, het heet echt mannelijk.
Een vrouw met dergelijk gedrag is een ordinair viswijf of een takkenbos met haar op de tanden.
Vaak staat haantje in de startblokken klaar, ook al is hij redelijk gerimpeld middelbaar. Ze zijn ook kwetsbaar, zonder dat iemand het mag weten."Schatje sorry, ik was een beetje zat, heb me een per ongelukje getroost met een lekker dingske, stelt echt niets voor hoor, lieverd...."
De verklaring, hij heeft er recht op, ligt leuk uitgefiegelierd via "natuurkundewetten" op het schap.
"Een man is nou eenmaal een jager," roept het populairwetenschappelijk en zo worden de onbedwingbare driften gestaafd, afgestreept tegen de pijn van de ontrouwe feiten.
Hij heeft zin in seksbeest, wil zonder binding feest. Gedraagt zijn vrouw zich zo, is ze een hoer, daar schaamt hij zich voor. Gaat hij naar het toilet en trekt zich terug en af met een lekkere dikketietenglossy. Volgens mij leerde hij daar doodstil stiekemkomen, opdat mamma het niet horen zou. Wat nou vrij en sensu veel beleven? In zijn hoofd flirt de foto van dat lief strakkontje, liefs een blondje, dagelijks. Zijn wezen gilt voortdurend om erkenning van zijn libioote mannelijkheid. Het harem van het gefotoshopte supergeil gekwijl biedt instant uitkomst.
Moeder van zijn erfgenamen is de sigaar. Zo saai en gotvergeten verantwoordelijk eist ze te veel van jagersjongens. Het gezinsleven is ranzige boter bij de bakvis. De onaantrekkelijk stinkende kattenpis van blerende koters, degelijke kattenkop-verschoon-die-poezenkakdoos-nouw-is sleurhut gekleuter. Hij ziet het huwelijk niet als vrije universiteit om iets over zichzelf te leren…Met elkaar door goede en slechte tijden? De soap geeft gelijk. Intriges, konkelende beflikkerij. Als je er niet in meegaat ben je snel een a-modieuze afzakker, uitgelubberde corduroy burgervader met je geitenwollen sokkenkop. Veel liever in het te strakke leer gepropt op een motor kruipen. Jaag de stuipen op hun lijf met je gloednieuwe verse-worst-imago. Race de ultieme vrijheid tegemoet op dwaas Harley Davidsongeraas. Hoofdschuddend wordt hij nagekeken door zijn eeuwige trouwe achterban om zijn doorzichtige inhaalgedrag. Zij leven het dagelijkse leven door en verbijten de slag van de krater die hij in hun oude dag slaat. Gejongleerd is oud gedaan. Komt hij er twee jaar later achter wat zijn vrouw altijd wist: Je neemt overal jezelf in mee. Zijn vrouw heeft ook, opgestaan is plaats vergaan, verdergeleefd, heeft na twee k*tjaren net iets met een ander. Geen nood, er is wel een jonge vrouw die een ervaren kerel in de watten legt. Het helpt wel als hij geld heeft en een kant en klare carriere, voor de eerlijke schijnveiligheid.
Zielige in de steek gelaten mannen roepen het moederlijke in vrouwen op.
Op ieder potje past wel een dekseltje en ieder oud lulletje vindt wel een langblond extensionkrulletje.
Het leven kan raar lopen. Medelijden moet je niet verwachten voor laakbaar gedrag...voel mee met de degene die na je vertrek de kinderen troost, de boel gaande houdt, het vertrouwen van de blagen op orde probeert te houden. Of zak lekker in de zandbak met het schepje en in het uit de naad gescheurde motorpak...
feedback van andere lezers- jack
U bent een wijze vrouw!
;-)
Dora: Jan Dank je wel,
(gij hoeft geen u tegen mij te zeggen, hoor.)
Ik begeef me op eender niveau als een ieder...< : ))
Morgen hoop ik de tegenhanger hiervan te plaatsen: "Een man is géén ding" - manono
Ik moet aan van alles denken, Dora, met een glimlach en met een frons.
Die mannen toch! Heb gelachen met 'verse-worst-imago'!
Solidariteit onder vrouwen vind ik heel belangrijk.
Weer supergraag gelezen.
Dora: Dank je, Kwerd door mijn FB aan Magda Lena zelf geinspireerd iets uit de mottenballen te plukken...iets gemoderniseerd, dat wel, die versewost moest ik zelf ook om gniffelen, lekker huiselijk ineens, < : ))
Morgen hoop ik deel 2 "Een man is geen ding" er achteraan te hangen... - tessy
Zie je dat bedoel ik nou met van je leren, niks schools aan, want het leven leren kennen doe je niet op school.
Je visie op medelijden en zelfmedelijden ga ik nog vaak herlezen.
En zeg jij maar Tess hoor..what's in a name :-)
Dora: Dank je Tess, Teske, meiske, dat vind ik ietske dichter bij....
Fijn, gelukkig niet schools, daar ben ik blij om....
|
