Volg ons op facebook
|
< terug
bekentenissen van een booswicht (8)
Het onderricht dat wij die ochtend kregen van Broeder Isidoor nam enkele uren in beslag. Hij liet zich meteen van zijn sterkste kant zien. Hij was devoot, geloofde in de evangeliën en dronk zijn wijnen wanneer de gelegenheid daarom vroeg. Niets in zijn woorden verraadde enige twijfel omtrent de deugden die hem openlijk begeesterden. Zijn stem was luid en krachtig, de teugels der spraakkunst stevig verankerd in de bombastische woordimprovisaties die hij met zijn flexibele tong tevoorschijn toverde. Iedereen gaf blijk van attentie, geen enkeling waagde het zijn aandacht een seconde te laten verslappen. Het feit dat wij wisten welke straffen er uitgedeeld werden in het kantoor van zuster Philomène was voldoende reden onze gehoorzaamheid aan te spreken. Zo iemand het toch zou wagen zijn inschikkelijkheid naast zich neer te leggen, wachtten de hartstochten van de roede om het vlees van de schuldigen te havenen.
Toen het middaguur aanbrak was ik uitgeput. Eusebius begeleidde mij naar de eetzaal waar wij ons naar ik vermoedde aan een pover maal tegoed konden doen. Groots was dan ook mijn verbazing toen bleek dat de zuinigheid waaraan ik mij verwacht had een onmiskenbaar bewijs van overdaad was. Een grote, majesteitelijke brok vlees werd geserveerd aan eenieder die deze wens koesterde. Het vlees was donkerder dan alles wat ik ooit gezien had en het was calorierijk, getuige de weinige moeite die men gedaan had de vetlagen ervan te schrapen. Ik herinnerde mij dat zuster Philomène gezegd had dat zij het van belang achtte dat er goed gegeten werd, maar de hoeveelheden waarop zij gezinspeeld had deden mij schrikken.
'Hoe komt het dat wij hier zo veel te eten krijgen?' vroeg ik aan Eusebius toen wij plaatsgenomen hadden om ons maal te verorberen, 'de zuster had mij al eerder gewezen op het belang van een goede maaltijd, maar aan dit festijn had ik mij niet verwacht.'
'De broeders willen het nu eenmaal op deze manier,' antwoordde mijn vriend, 'het is best niet te veel tegen hun wensen in te gaan, al zal ik niet ontkennen dat de kwaliteit van het eten laag is.'
Ik wist onmiddellijk waar hij op doelde. Het was mij opgevallen dat het merendeel van mijn lotgenoten aan de zwaarlijvige kant was, dat zij vervaardigd waren uit vlezige botten en dat zij de vruchten van hun overwicht geplukt hadden uit de onkarige maaltijden die de broeders serveerden. Er lag een afstandelijke en geschrokken uitdrukking in het gezicht van Eusebius toen ik hem hierover aansprak.
'Vraag er maar niet te veel naar,' zei hij, 'Vader Antonius is overtuigd van zijn methodes en zal geen openlijke tweestrijd dulden. De broeders hebben vreemde gewoontes, maar als je je eraan houdt heb je het heus nog zo slecht niet.'
'Maar is het echt nodig om ons vet te mesten?' vroeg ik, want het was mij inmiddels meer dan duidelijk dat de corpulentie waar ik getuige van was het resultaat was van de plaatselijke voedingsgewoontes.
'Lumière,' bracht Eusebius uit, 'hoe kan je dat nu zeggen? Ik denk niet dat dit in de intenties van de broeders ligt. Kijk maar naar mij, ik ben mager, en ik eet dit voedsel al jaren.'
Het was waar. De klei waaruit de goden hem geboetseerd hadden liet zich slechts lenen voor dunne en haast plooibare lichaamsvormen. Eusebius was mager als een honinggraat, lichter dan een zachte bries tijdens de ochtenddauw. Hij moet haast de enige geweest zijn met uitzondering van mijzelf die niet aan de zwaarlijvige kant was.
'Maar je kunt toch niet ontkennen, Eusebius,' ging ik verder, 'dat wij ongezond voedsel krijgen, dat onze lichamen hier ziek van zullen worden. Eten wij dit werkelijk dagelijks?'
Eusebius knikte maar hield verder zijn mond. Ik kreeg de indruk dat hij het onderwerp probeerde af te houden, dat hij er niets voor voelde mijn vragen te beantwoorden, ofschoon hij over de antwoorden beschikte. Ik probeerde hem echter zo ver te krijgen dat wel te doen, het onderwerp aanhoudend zo lang ik maar kon. Net toen ik dacht dat mijn vriend mij een verklaring zou gunnen, dat zijn toegeeflijkheid hem ertoe zou aanzetten mij niet meer in het ongewisse te laten, werd het gesprek verstoord door Alzamor, wiens met schaduwen doortrokken gestalte op mij afgestapt kwam en zich daar en toen voor een tweede maal als een vloek openbaarde.
'De zuster heeft me geslagen met haar roede,' zei Alzamor, de pijnen op zijn rug verbijtend, 'dat is jouw schuld. Jou acht ik daarvoor verantwoordelijk.'
'O, Alzamor!' bracht ik uit, mijn stem dramatischer dan ik het gewild had, 'ik ben hier nog maar net. Dit is mijn eerste dag. Wat heb ik toch gedaan om zo snel jouw vijandigheid aan te wakkeren? Wat ik heb ik toch gedaan om je minachting op te roepen? Zie jij dan niet dat ook ik slechts een slachtoffer van het noodlot ben?'
Alzamor staarde mij aan maar hulde zich in stilzwijgen. Zijn gelaatstrekken stonden in vuur en vlam, de beeltenis van een kwalijke godheid die zich in hem aftekende. Ik kon zijn afkeer voelen, hoe hij zich eraan verlustigde en hoe hij het als een kwade kracht tegen mij gebruikte voor redenen die ik toen niet kunnen vermoeden had. Zonder mij van een antwoord te voorzien keerde hij me de rug toe, in de verte verdwijnend en de indruk achterlatend dat het lang niet onze laatste confrontatie zou zijn
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Blijft natuurlijk weer lekker doorgaan...
Mephistopheles: net als die energizer batterijen - Dora
Jouw teugels der spraakkunst zijn ook stevig verankerd in de volzinnen die je met flexibele pennestreken tevoorschijn tovert.
Genieten van en met een grote taalkundige Ge-spot.
Ik ken de uitdrukking niet: je aan iets verwachten....
begrijp dat je iets dan niet hebt verwacht of gedacht... leuk, nieuwe zegswijzen erbij leren...
Mephistopheles: je aan iets verwachten, hetzelfde als iets verwachten, te vlaams misschien - jan
dit smaakt naar meer!
Mephistopheles: zo lang je er geen maagpijn van krijgt.. - hettie35
Heerlijk om te lezen,
groetjes Hettie
Mephistopheles: om te schrijven ook (soms) - manono
Dat vetmesten, doet me aan iets denken, en daardoor blijft het weer boeiend.
Lees graag je lange zinnen.
Mephistopheles: ja, er is nog wat op komst
die lange zinnen mogen wel niet tè lang worden - jack
Die Eusebius doet me vaag denken aan pedofilieschandalen :-)
Mja, wat moet ik hier nog over zeggen dat ik al geen 10 keer heb gezegd... Bovenal blijft het een aangename bezigheid voor de geest om zich te verlustigen aan uw welluidende zinnen en beschrijvingen. Dat het verhaal op zich daarenboven ook interessant en goed opgebouwd is, maakt het wel zeer moeilijk om commentaar te geven. Dat ga ik aldus maar achterwege laten.
Doe zo voort. Ik drink een whisky op uw gezondheid ;-)
Mephistopheles: Eusebius zal hoe dan ook niet door een testosteronrijke priester gesodomiseerd worden in dit verhaal, het zal een iets andere richting inslaan.
Drink maar veel whisky op mijn gezondheid, ik heb het nodig - Mistaker
De naam Eusebius prikkelt de fantasie, de mijne toch. Het klinkt op de een of andere manier erg fout.
Weer zeer graag gelezen.
G
Mephistopheles: Het moet ook fout klinken, dit hele verhaal is fout, zal nog blijken - Wee
Als een bijbels schrift, zo lees je hier. Prachtig!
x
Mephistopheles: plezant boek, de Bijbel
|
