|
< terug
9. Rammelen van de honger...
Achter gesloten deuren hebben goed bevriende gelovigen een interessante discussie. Het gaat over de essentie van de ramadan en de persoonlijke vrijheid (keuze) om er wel of niet aan deel te nemen. Hierbij vertrekt de groep vanuit de geografische context waarbinnen ze leeft en welke invloed de tijdsgeest heeft op het sociale, culturele en economische vlak. Verbanden met andere landen vormen een onderdeel van hun reflectie om inzicht te verwerven in de denk - en handelswijze van Belgische moslims.
Kunnen ze überhaupt spreken van gelovige individuen die elk een andere invulling hebben (wensen) van de ramadan? Of bestaat de islamitische gemeenschap uit een mondiaal collectief van eensgezinde moslims, die op een en dezelfde religieuze manier in het leven staan? En als eender welke staat, al dan niet seculier, onderhevig is aan maatschappelijke verandering. Wat ligt er dan aan de basis van die emancipatorische ontwikkeling of nieuwe stroming? …
De laatste jaren heerst er een tomeloze polemiek over de islam en de moslims. Zeg maar een categoriale opstelling waarachter een populistische politiek schuilt die in tijden van economische recessie steeds weer opduikt. Maar deze stem, een totnogtoe weinig gehoorde of bekende generatie van gematigde en eigenzinnig praktiserende moslims, voert geen aanval uit op de islam of de moslims noch de samenleving. Integendeel, met de hoogste eerbied voor het geloof trachten ze in dialoog te treden met familie, vrienden, collega`s ... Broeders en zusters!
In eerste instantie focussen zij zich op het versterken van de persoonlijke identiteit (zelf-kennis) zonder angst voor afwijzing of bedreiging. Ten tweede handelen ze graag ten behoeve van de islamitische gemeenschap door mensmaatschappelijke evoluties onder de aandacht te brengen. Aan de hand van een reeks met uit het leven gegrepen praktijken illustreren zij dat bepaalde religieuze richtlijnen en handelingen die voor interpretatie en daarom ook voor discussie vatbaar zijn. Ten slotte hoopt deze generatie bij te dragen aan het elimineren van `storingen` die mee oorzaak zijn voor de gespannen sfeer, ook onderling de moslims.
Even concreet gesteld…
Draag je een nieuw leven of menstrueer je op het moment, wees geprezen, je krijgt een vrijstellingskaart. Ben je echter in de greep van een bepaalde ziekte, of fysiek er niet toe in staat, dan primeert gezond verstand. Heb je een lange reis voor de boeg, dan is een time-out noodzakelijk om veilig op je bestemming te komen.
Maar wat als andere factoren van invloed zijn op je geestelijke, emotionele en/of lichamelijke gezondheid? Wat als deze niet passen binnen het reglement van toegestane onderbrekingen? Is er ruimte voor persoonlijke argumenten of redenen, en wie beslist hierover? Wat als een individu opteert om op alternatieve wijze solidair te zijn met minderbedeelden? Verliest hij of zij dan zijn/haar geloofwaardigheid (identiteit) als moslim? …
De zoektocht is eigen aan het leven om te ontdekken waarom en voor wie je leeft. Inherent hieraan is het gevoel van twijfel. Het niet juist of onvolledig weten, of de absolute rust of vrede vinden vergroot alleen maar de `honger` om te achterhalen en te ontdekken hoe die onzekerheid verdwijnt. Misschien is een overtuiging
niet(s) zonder persoonlijkheid en geldt het omgekeerde evenzeer. En misschien is die basis essentieel
vooraleer gemeenschappen ontstaan. Net zoals deze groep van bevriende gelovigen die er voelbaar achter
zijn hoe complex en gevoelig het onderwerp is. Maar de volgende heilige regel houdt hen bijeen:
`het recht van het individu om vragen te stellen en keuzes te maken overstijgen het verschil in opvatting en praktijk zonder in beschuldigingen of aanvallen te vervallen tegen de ander.'
feedback van andere lezers- Dora
In Nederland was het eerst grote suikerfeest op de TV... - Runner
Geen gemakkelijk verhaal met veel vragen.
Zou de gewone eenvoudige moslim zich daarmee bezig houden.
De meesten zijn slechts brave volgelingen denk ik! - tessy
Er bestaan vele vragen omtrent de ramadan denk ik.
Voor mij is dat allezins het geval..bv iemand die zware handenarbeid verricht kan die dit een hele dag volhouden zonder eten tussendoor? Of iemand die een machine bestuurd kan zich toch geen 8 uur concentreren zonder voeding ?
Misschien niet voor de hand liggende vragen, maar ik hoor soms dat er wrevel ontstaat onder collega omdat men denkt dat dit de werkprestatie verminderd en dat de niet moslim de taak van de moslim erbij moet nemen.
Zulke vragen voeden ook het onbegrip tussen beide groepen denk ik..
Interessant stuk post je hier Jamal.
Mensen zullen op de lange duur toch met elkaar moeten leren leven en compromissen vinden, of het wordt met de tijd onleefbaar voor beide partijen vrees ik.
|
