Volg ons op facebook
|
< terug
Nog niet jarig
Maartje komt niet, stuurt niets, belt of smst zelfs nooit. Ik ben wel blij dat mijn hart op 1 oktober eindelijk niet meer in brand staat van het gemis.
2o.3o uur.
Na de maaltijd met vrienden zit ik op de WC. Ik heb een hekel aan dichte deuren en het is vertrouwd volk, dus..... De gasten drommen bij de kapstok samen om hun jas te pakken en kijken discreet weg. Als de telefoon gaat neemt MJ proffesioneel op en ik glimlach onwillekeurig om mijn 'personal manager'
"Ik ga kijken of ze beschikbaar is, een momentje graag." Ze steekt een kostelijk veelzeggende kop in mijn hok en sist met de hand op het spreekgedeelte van de telefoon.
"Ken jij ene J.L.?" Uit haar grimas maak ik op dat het een wereldwonder is, maar ik trek mijn schouders en wenkbrauwen op, heb die naam nooit gehoord.
"Van Maartje." fluistert ze. Niemand hoeft mij meer op de pot te beuren, ik zit al te kakken. Veilig, maar mijn hart en hoofd zetten het op een lopen alsof het wereldrecord pompen een miljoen oplevert. Geschrokken zakt de drol naar af en ik adem diep door, schakel naar alert. Na jaren trainen is dat een fluitje van een cent. In de op-mijn-hoede-modus luister ik beter, reageer ik onnatuurlijk beheerst.
"Hallo, u spreekt met Nora Weltevree."
"Hallo, Jan hier." klinkt de kordate mannenstem.
"Jan" las ik een pauze in. Hij ook.
"Jan..wie? "
"L., Maartjes vriend," lacht hij overdreven te vrolijk en mijn gedachten razen door stofwolken.
"Oh,… zo,....ja.. Jan,….." Zo te horen houdt hij zijn adem in.
"Wat een verras-sing!!!" Ik weet dat ik hem dubbelzinnig aan het lijntje houd. MJ gluurt of ik niet achterover in mijn eigen drek zak en ze trekt zich terug omdat ik geruststellend knik.
"Ja, leuk hè?" De harde opgewekte stem doorboort mijn hoofd dat bonkt als had het nu al een kater.
"Hartelijk gefeliciteerd met je verjaardag," zegt hij en dendert gehaast door, "goh......die Nooooor, leuk dat ik je ein-de-lijk eens spreek." Mijn wenkrauwen leiden een geheel eigen leven, schieten door het plafond.
(Ein-de-lijk? Je? Mevrouw Weltevree, toch? Of zijn beleefdheidsregels hier niet van toepassing?)
Ik ben te overdonderd om hem meteen de les te lezen en hijg verbaasd. Vervolgens word ik me er pijnlijk van bewust dat mijn spitsvondigheid en woordenschat op vakantie is. Hoe pluk ik in deze hilarische overvallenheid iets gevats uit de toverdoos?
"Oh, nou eh, eh, ja, dank je wel." kurkdroog ik en zwijg. De gejaste en -daste gasten trekken zich taktisch in de woonkamer terug en hij trekt zijn mond ook niet meer open. Het wordt ongemakkelijk.
"Nou, eh Jan, leuk dat je belt." vind ik een ongevaarlijke gemeenplaats.
"Ja, leuk hè?"
"Ja uhhh." aarzel ik duidelijk hoorbaar en weiger iets aan de praat te houden.
"Ik zei tegen Maartje: ik zei, ach, wat let me, ik bel haar gewoon. Ja, toch? Vandaar."
(Wat let je? Neem voor haar waar, dan kennen wij elkaar ook meteen wel dertig jaar?)
Iets in mij roept dat sarcasme niets oplost en ik besluit bloedeerlijk te blijven.
"Dit is wel een héél "sleep ik tergend, "grote verrassing, Jan." blijf ik daarna bijna zo amicaal als hij.
"Ik weet niet beter of jullie weigeren contact met mij en dus...," maar hij valt me in de reden.
"Nou ja zeg, hoe kom jij dáár nou bij?" Gepikeerd wacht hij echter geen antwoord af.
(Natuurlijk. Nora Dommedoos is de schone moeder maar en daar zeg jij geen u tegen.)
"Dat zie je echt helemáál verkéérd," klinkt het verongelijkt als een terechtwijzing, "want ik heb jou al vanaf het begin van onze relatie willen leren kennen."
(Je meent het....Hoe komt het dan dat jij pas na tien maanden belt? De afwijzende sms na mijn uitnodiging staat nog keihard in mijn mobiel, maar die is zeker ook uh littel bit seniel?)
Het schiet bijna mijn mond uit en ik beheers me op het nippertje.
"Alles is gezegd" schreeuwt de stilte. (alles went, ik hoor Maartje niet, maar wel haar nieuwe vent.)
"Ik ben natuurlijk wel een beetje zenuwachtig hoor." stelt hij zich plotseling kwetsbaar op.
"Oh?...Waarom?.. Ik doe je echt niets, ben alleen maar jarig en géén monster, alleen....."
"Haha, nou ja, hahaja." onderbreekt hij.
"Ja, weet je Noor. eh, eh .......Zeg. eh, eh Noor,......... jij wordt toch 55 vandaag?"
Mij in de 4e zin van de 1e kennismaking meteen 55 jaar door de strot rammen vind ik: 1 ongelikt, 2 onverstandig, 3 niet innemend of 4 charmant, 5 niet leuk noch 6 flamboyant en 7 ik bijt op mijn tong.
"Dat klopt toch hè?" dramt hij door mijn zwijgen en schraapt alweer zijn keel… Ik hummum zucht.
"Nou, kijk eens aan! Hoe leuk. Geweldig gewoon, toch? Ja, zie je, eh, eh...."
Ik zie niets, behalve bloed dat onder mijn nagels vandaan siepelt en ik adem diep door......
"Ja, weet je, dat is heel leuk, haha, wij eh, eh,...wij hihi, vieren het hier namelijk ook. Haha."
Bijna schiet ik in de slappe lach want het klinkt zo kinderlijk opgelucht.
(Ja, vier de verjaardag virtueel, zonder het stokoude strondvervelende feestvarken, razend gezellig.)
"Jouw dochter heeft heerlijk gekookt, hè schat?" Zijn kokkinnetje hoor ik niet in de achtergrond, noch gerammel van potten en pannen. Haar erbij te betrekken lukt zelfs hem niet en dat weet ik al jaren.
"Ze heeft me een waar feestmaal voorgezet, hè lief? Garnalen, gamba's, rijst met excotische groente, kruiden en een wijntje erbij. Dat is nieuw voor mij, ben ik zo niet gewend, joh, kende ik allemaal niet. Werkelijk fan-tas-tisch. Ter ere van jouw verjaardag!"
De muren kleuren groen/geel mee want alles wat hij opnoemt weigerde ze thuis pertinent te eten.
Muisstil neuriet het in mij, oh wat zijn we heden blij, Nora is jarig, Nora is mmmhmmm
(Niet nuilen Noor, dankbaar Weltevree, positief lief! Houdt de deur open. Leve de vooruitgang!)
"Je dochter kan ge-wel-dig koken." steekt hij haar verliefd drie pauwenveren in haar reet en ik trek een gekke bek tegen het fontijntje. Het lacht bijna terug, zo absurd is deze situatie. Ik probeer om niet te gillen. De lach kiert al verraderlijk door mijn maag want ik weet, als de rest weg is, rol ik gierend met MJ over de bank. Het is te komisch en giebelend beken ik Janneman dat ik weet hoe goed ze kookt.
"Ik heb het haar immers hoogstpersoonlijk zelf geleerd, haha. Die Jan, hahaha" Gelukkig lacht hij mee.
"Ja, dat is natuurlijk wel zo, maar toch....zenuwachtig ben ik wel, ahum, inderdaad." herhaalt hij.
Het zal me onderhand een worst wezen of ik hem de stuipen op het lijf jaag.
"Jan, ik kan er echt niets aan doen, ik ben nou eenmaal jarig." droogtrommel ik en wil iemand slaan.
"Ja weet je, zie je, ik ben, eh, ja haha, ik, eh, ben namelijk op een haar na BIJNA net zo oud als jij." duwt hij eindelijk het hete hangijzer en de dubbele agenda door de telefoon.
(Oh, wat zijn we heden dubbelmoedig? Bah, krijg ik alweer gelijk. 't is zo voorspelbaar, verdorie )
"Je meent het. Goh zeg, interessant," speel ik want hoe ik dit al heel lang heb verwacht gaat hem geen moer aan en ondertussen doe ik de laatste drukoefeningen. Het komt vanzelf, plops en met de hoorn op mijn schouder geklemd, veeg ik gehandicapt half af. De gasten staan weer in de hal, willen naar huis.
"Vind je mijn leeftijd helemaal geen bezwaar?" vraagt hij op de man af en ik voorzie een lange discussie.
(Dit ouwe wijf rond de vijftig is niet bekrompen, Jantje en ik doe net zo gezellig jong, amicaal als jij.)
"Nee hoor. Als Maartje gelukkig is, vind ik alles goed. Als zij maar weet wat ze doet, daar draait het om." zeg ik. Het lijkt of hij er niet blij mee is dat ik niet uit mijn slof schiet en ik zie hem bijna zitten, met lege handen en de bek vol tanden. Hij wil er over doorbomen, maar ik kan moeilijk zeggen, dat ik in wezen nu al op hem ben afgeknapt, gegeten en gedronken heb van het komieke stel.
"Jan, mijn gasten staan te wachten. Ze willen weg."
"Oh ja, natuurlijk, och sorry hoor, nou, eh, jaja, maar......ik wou,"
"Dag Jan, eh Klaasens was het, geloof ik hè? Bedankt voor het bellen"
"Eh. nee, de naam is Jan Lustgraaf."
"Oh, eh, dag Jan Lusthof, eh graaf en jullie nog een heel prettige avond verder. En eh, oh ja, voor ik het vergeet, Jan, smakelijk eten nog, wij hebben hier mijn feestmaal al op."
"Nou Noor, eh eh, Noor, eh, eh , leuk je gesproken te hebben en eh...we komen gauw een keertje."
Ik hoor het nog net voordat ik doortrek en hem heb weggedrukt.
"Is goed Jan, neem alle tijd jong, ik heb echt geen haast."
feedback van andere lezers- Mistaker
Een prachtverhaal!
Groet,
Greta
Dora: Dank je.
Een mens heeft veel aan humor nodig. Max Tailleurs moto:
Ik lach om niet te huilen. Ik zou deze zo als caberetier voor kunnen dragen, helemaal vanuit je tenen doorleven kun je geen fiktie,
denk ik wel eens - Runner
Je moet wat van de geschiedenis kennen bij het lezen van dit verhaal. Alida heeft een mooi gedicht geplaatst op BP vandaag.
Ik sla mijn arm om jouw schouder en zwijg zoals in dat gedicht.
Dora: En die ken jij, dus.... ik ben blij met je arm om me heen, ga meteeen even bij Alida kijken
danks Runner, - bessy
goed verhaal hoor, dit lezen is leuk als je al eens geluisterd heb, en humor heb je. Ben een paar dagen niet hier en daar geweest, druk ....druk.... druk....... kussss bessy
Dora: Dank je Bessy, ik zou niet weten wat ik zonder humor oet beginnen, eigenlijk.... - Mephistopheles
vlot vertelseltje, al getuigt drie pauwenveren in iemands reet steken volgens mij van niet veel manieren.
Dora: Ik wordt van sommige grensoverschrijdende opgeblazen mensen wat vlot op papier, ja....Een mannelijk pauw bezit die veren volgens mij....en dat steekt maar een eind heen in het luchtledige. Het lijkt wel borduren, kruissteek hier. platte knoop daar en dan ben ik wel blij met een doorzichtige klapsigaar op mijn verjaardag....Foei foei..alweer een dooie mus van de lijn gevallen....
Dank, voor je leuke alerte feedback. - jan
nog even en je bent jarig;-)
grtzz
Dora: Ja, maar ik heb zo een donkerbruin vermoeden dat ik er dit jaar helemaal niets meer aan doe. Ik moet eens iets HEEEEL nieuws uitdokteren want stel hij belt , ik ben bang dat ik dan toch heel hard ga gillen... Wat denk jij?
|
