writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

jij 2

door arwenn

Je laatste tocht wordt begeleid door een vleugel en een klein koor. Ze zingen een christelijk lied dat droevig klinkt; verstaan wat ze zeggen kan ik niet. Inmiddels ben ik gestopt de kerk door te kijken. Ik hoor een kindje lachen en rennen. Een ander huilt met lange, luide uithalen. Onwillekeurig moet ik om de tegenstellingen glimlachen. Als je eindelijk de verhoging op bent getilt en neergezet voegen mijn broers, papa en evan zich bij me. Evan slaat een arm om mijn schouders. 'het is goed' fluistert hij zacht. Die paar fluisterde woordjes maken dat mijn tranen ophouden met verstoppertje spelen. Ze komen tevoorschijn, één voor één. Ik schud mijn hoofd. Nee, ik wil niet huilen. Niet meer en niet nu. Ik staar voor me uit, naar de kist waar je in ligt. Mak als een lammetje volg ik papa naar de stoelen die op de eerste rij voor ons gereserveerd zijn. Ik voel even in mijn jaszak. Het papier kraakt tussen mijn vingers; gelukkig ben ik het niet kwijt. Ik ben zo in de war dat ik het nodig zal hebben. De laatste woorden voor jou zijn aan mij toegeschreven; of laat ik het beter zeggen, zijn door mij geschreven. Het is doodstil in de kerk, op het gezang van het koor en het pianospel na. Iedereen luistert. De muziek tuimelt, draait en weergalmt, bereikt mijn oren, weergalmt nog eens en komt weer terug. Even doe ik mijn ogen dicht. De klanken gaan door mijn hele lichaam. Ik voel het tintelen. Ik besluit niet meer te vechten en mijn tranen te laten gaan. Ik open mijn ogen, geraakt door jou, door het spel, door de klanken, door alles wat er is gebeurd en nog gaat gebeuren.
Dan wordt mijn aandacht door iets getrokken. Iets, dat hier niet thuishoort. Gealarmeerd kijk ik rond; en zie een laatste persoon de kerk binnenkomen. Ik kijk met grote ogen naar de persoon die binnenkomt, met twee agenten aan zijn zijde. Wat doet hij hier? Wat is hier de bedoeling van? Ik zie papa ook kijken. Een frons trekt diep in zijn voorhoofd. Hij aarzelt, maar blijft zitten waar hij zit. Ondertussen ziet Evan dat ik mezelf ontzettend op loop te winden. Hoe durft hij in godsnaam zijn gezicht hier te laten zien. Evan pakt me bij mijn arm en kijkt me aan. 'niet op letten, je bent hier niet voor hem' zegt hij zacht. Ik knik gehoorzaam. Hij heeft gelijk, maar de aanwezigheid van degene die jou en ons dit aan heeft gedaan priemt in mijn gedachten.
Ik dwing mezelf weer op de kist te richten. Ja, mama, je was mooi. Je was puur; maar je was op het verkeerde moment op de verkeerde plaats.
Een glimlach glijdt even over mijn gezicht, als ik me bedenk hoe je geweest bent. Wat je hebt gedaan en bereikt, niet alleen voor mij maar voor iedereen. Even denk ik na over wat ik me net bedacht. Ja, ik kan wel zeggen dat jij mijn grootste voorbeeld was, of eigenlijk ben je dat nog steeds. Evan merkt dat ik weer rustig wordt en laat mijn arm los. Ik lach naar hem, de tranen nog in mijn ogen en op mijn wangen.
De klanken van de muziek sterven langzaam weg in de holle kerk.

 

feedback van andere lezers

  • Hoeselaar
    Meiske je moet verder gaan met schrijven je hebt het

    Willy
    arwenn: haha, nogmaals bedankt,
    ik ben een tijdlangniet bezig geweest met schrijven,
    een hoop 'going on', maar ben eke rvan plan het weer op te pakken!
  • Dora
    Prachtig beschreven, zonder te veel sentiment, precies goed gedoseerd...méér dan uitstekend...het komt heel puur binnen...
    arwenn: dankjewel voor de complimenten :D

    X
  • jack
    Mooi omschreven allemaal, inderdaad niet té sentimenteel. Ook een beetje spannend.
    Als ik wat constructieve kritiek mag geven: hier en daar wat meer op je taal letten:
    "me loop op te winden" is spreektaal, geen correct nederlands,
    "de muziek draait rond" vind ik wat gebrekkig uitgedrukt, en nog hier en daar ontbrekende en overbodige leestekens. Dat zijn makkelijk bij te sturen details in een verder heel mooi geschreven stuk hoor, wees gerust.
    arwenn: dankjewel! :]
    ik vind dat soort kritiek juist heel fijn;
    dan kan ik er mee rop letten en beter schrijven.
    Helemaal geen problemen mee hoor!

    XX
  • Mephistopheles
    mooi, zuiver stukje. In een bepaalde zin zag ik huilden terwijl dat huilden moet zijn denk ik, voor de rest geen klachten.
    arwenn: Klopt, heb het meteen even aangepast.
    dankjewel voor je fb!

    XX
  • dichtduvel
    Gevoelig mooi. Kleine opmerking : als je de verhoging bent opgetild, grtz, j
    arwenn: dankjewel voor het lezen!

    X
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .