writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Herschreven: Rotte eieren.

door Dora

"Als ik het niet zo obsessief aanpak, me niet helemaal op het doel richt, blijft topresultaat uit. Ik moet me erop concentreren, zet alles er voor aan de kant om er uit te halen wat erin zit, anders…" De interviewer sprak voor ons, want deze topsporter was niet voor niets "Hot News".
"Iedereen applaudisseerde toen jij aan de top stond en wij hadden een held, iemand die ons chauvinisme opkookte. Een buitengewoon getalenteerd mens, die krachttoeren ringde. Zo voelde dat voor ons, joh. Jij was van ons en had de hele natie op het hoogste schavotje gezet. Nu heb je een "misstap" begaan." stootte hij uit en keek er bijna boos bij. Dat zette me aan het denken want zo gek ben ik dus niet.
Ik ga het leven kennelijk te lijf als een topsporter. Wie snapt hoe ik heb afgezien om hier te komen? Wie niets doet faalt óók niet, maar drammen kunnen de beste stuurlui aan kortzichtige wal wel. Zelf geen poot uitgestoken weet de passieve massa wel hoe men de uitblinker neer moet te sabelen. Pas op steek je hoofd niet boven het maaiveld. Men staat geknuppeld klaar om je in je hok terug te rammen.

Bevlogen mensen vliegen uiteraard wel eens uit de bocht. Meestal doen ze dat uit enthousiasme, want ze willen niemand kwetsen. Struisvogelen vinden ze echter zinloos, ze zwiepswifferen liever niets onder het het tapijt. Ik zeker niet! Er word door mij lang en uitvoerig over leuke maar ook nare gebeurtenissen nagedacht. Om het te evalueren, iets van te leren. Feiten, geen hersenspinsels. Wat gebeurde, wanneer, wat volgde op het een en wat bezielde mij? Wat zat hem wellicht dwars of was er iets dat haar bezwaarde waardoor ze mij aanviel? Zolang niets wordt uitgepraat houd ik het liever bij het (v) oordeel van de twijfel dan mijn vermoedens rond te bazuinen. Niets wordt een oude koe, zolang de "blunder" verzwegen blijft en iets ongrijpbaars stoort.... ik kwam er altijd zelf op terug als er iets "fout zat", zeg graag sorry, anders worden rugzakken te zwaar.

Weten passievelingen hoe lastig het is om jezelf steeds in te houden? Dat zij de prettig gestoorde levensatleet hinderen die maar één doel voor ogen heeft? Het best haalbare resultaat voor samen?
Ooit hoorde ik:"Het is ZO VRESELIJK, ik heb het al jaaharenlahaaang voor me uitgeduwd, zo erg." Is het een wedstrijd van wie heeft het 't slechtst? Kampioenschap verantwoording ontlopen/schuld afschuiven?
Men kan wachten totdat problemen zichzelf oplossen want iedereen gaat dood. Daar is iets voor te zeggen. Het levert zeker minder openbare spanning op voor iedereen. Het wordt echter onderhuids wel een gevaarlijke gevangenis waar schuldhaaien jagen op je zuivere zielrust. Waarom zou ik mezelf medeplichtig maken aan het vrijwillige in stand houden van geheimen? Hoeveel schaadt dat hen, die zonder enig bewijs onderuit werden gehaald, waarvan zij nog de zure vruchten plukken? Ik wacht me een bult, maar overleg? Ho maar. Laat staan iets als begrip, excuses. Wachten de vingerwijzers todat bewijs van hun aandeel is vergeten? Tot ik blind ben? Nu ik zelf niet meer op iets terugkom, blijkt ik in de ban te zijn gedaan.

Men raadt mij: verzwijg de feiten, het mishandelen. Doe niets, dan vallen er geen brokstukken.
Oh nee? Oh ja? Wiens fundament dondert in elkaar door het erkennen van een fout? Is het aanbieden van openheid, een gesprek een zaak op leven en dood? Wat is er zo vreselijk aan om erachter te komen, dat men een foute aanname heeft gedaan? Dat men laster en roddel geloofde, zonder navraag te doen?
Tegen de tijd dat men in aktie komt, is er niets meer te beleven van geven en nemen, niets samen....
Het gevoel dat ze er voorspelbaar aan overhouden is mijn zorgzaak niet als ik niet meer leef.
Jammer toch dat ik zelf niet weet wat ik in 's Herensnaam heb misdaan, anders dan bevlogen lief en geduldig respectvol in het leven staan. Laat men denken dat ik verrot ben, mij een biet.
Rauwe bonen garen niet zolang men ze een aandachtig suddervuurtje weigert.

Tot er een verrotte eierenlucht opstijgt...pfft pfftuit
Jammerdan.

 

feedback van andere lezers

  • Runner
    Goed verhaal
    Dora: Dank je, het was het eerste verhaal dat ik hier postte. Ben ik in aan het rauzen gegaan, eens kijken of ik het beter kon krijgen....
  • hettie35
    Je bent flink bezig geweest maar het resultaat mag er dan ook wezen!
    groetjes Hettie
    Dora: Heb je de eerste gelezen? Wat leuk....dank je...
  • tessy
    Toen ik het de eerste maal las dacht ik dat je over mij schreef
    Nu heb ik weer hetzelfde gevoel, raar is dat ;-)
    Dora: Waarom? Het gaat in principe over hetzelfde, maar deze versie vind ik overzichtelijker, jij niet? Dank je voor herlezen Tesske
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .