|
< terug
"ZES" - Expeditie naar Mars - Hoofdstuk 1.2 B
Kort voorwoordje:
Normaal gezien zal ik vanaf nu elke dag een nieuw stukje plaatsen. Wie dit als "teveel" ervaart, mag dat altijd zeggen.
Dit stukje is ook ongeveer de helft korter dan de vorige twee. Is dit kort genoeg of niet?
--------
De vergaderzaal zag er erg leeg uit, waarschijnlijk omdat ik er nog nooit had gezeten zonder dat iedereen aanwezig was. De ganse zaal baadde in een artificieel licht zoals de meeste modules aan boord. Om energie te besparen was op alle muren een gloeiende verf aangebracht die een bijna-witte schakering aan licht afstraalde, en dat nog tientallen jaren hoorde te doen. Samen met de ringvormige witte tafel met zijn negen even blanke zetels, gaf de cylindrische zaal een verademende, energieke indruk. Ook al stond het plafond zoals bij elke module aan boord maar drie meter hoog. De zaal oogde vooral erg ruim omdat ze de volledige module in beslag nam, twaalf meter in doorsnede. Om exact te zijn was ze eigenlijk maar een halve module, omdat de controlekamer met mijn chemische sector, samen met dezelfde afmetingen, tot dezelfde module werden gerekend. Dat kwam omdat elke module als apart geheel ontworpen was, en voor de bouw ervan werd voor elk een aparte aanbesteding gemaakt, met dikwijls verschillende firma's die eraan hadden meegewerkt. Maar de vergaderzaal was dus zo groot als elke andere module aan boord. Een wenteltrap naar boven maakte een snelle verbinding met de controlezetel mogelijk.
Niemand zijn zicht op een ander expeditielid werd ernstig gehinderd door de ovalen liftkoker met trap errond. Er viel immers door de koker heen te kijken wanneer geen van de liften in de weg stond, en de trap bestond gewoon uit flinterdunne wentelende vlakken. We lieten dan ook altijd onze lift boven achter en zakten dan met de trap af naar de vergadering.
Ik stapte uit mijn zetel, en klapte mijn deel van de tafel omhoog, een beetje zoals de toog aan een Amerikaanse bar. Mijn eigen neergelegde spullen lagen daar erg oninteressant te wezen.
"Dit is het enige dat ik bij had, twee potloden in de houder en het notitieboek. Het verslag heb je meegenomen om naar de Aarde te sturen."
Ben zijn aanwezigheid viel in de witte zaal nog meer op dan anders, als de enige rozijn in een snee wit brood. Hij knikte en dacht hardop na over de logische gevolgen van dat verslag.
"Ze zullen ondertussen de boodschap wel gekregen hebben. Ik kan niet zeggen dat ik zit te wachten op het antwoord. Maar goed, van haar dood mogen nog tien diplomatieke rellen komen, dat interesseert mij nu echt niet. Ik vraag mij wel af hoe de Amerikanen zullen reageren, welke boodschap ze John gaan sturen dan. Dat kan reële gevolgen hebben voor ons."
Ik moest niet lang denken over de regels van het spel.
"Hij is nu de enige Amerikaan aan boord. Alle interne communicatie van Amerika zal nu uitsluitend bij hem aankomen. Wat hij daarvan naar ons doorcommuniceert is zijn zaak."
"Je weet wat ik daarover denk, Wozek."
"Ja."
Ik pauzeerde even om een diplomatiek antwoord te kunnen geven.
"De Amerikanen houden zowat evenveel geheimen als Europa en Arabië denk ik, hoewel ik natuurlijk alleen voor Europa kan spreken. Het is een noodzakelijk kwaad en een politieke must om kaarten achter de hand te houden."
"Ik zie niet in hoe dat de expeditie verderhelpt."
In stilte moest ik Ben gelijk geven. Het woord diplomatie had ik zelden voor iets anders zien gebruikt worden dan puur om tegen te werken. Tegen de Russen, tegen het akkoord zoals het op tafel ligt, tegen de kandidatuur van Mevrouw Kleur voor Functie Watanook. Maar hoezeer ik Ben ook vertrouwde, dat hardop zeggen was er nog niet bij. Want ik wist dat ik mijn grieven zou laten vloeien en hem dingen zou vertellen die levensgrote gevolgen konden hebben.
"Misschien is het beter om dat debat op een andere keer te houden."
Ben knikte terwijl ik naar zijn plaats toestapte. Het enige wat op zijn deel van de tafel lag, was zijn eigen notitieboekje, voor de helft ingepakt met magnetische folie. Het was van dezelfde productieband gerold als dat van mij, maar om één of andere reden weigerden de ringetjes bovenaan zijn exemplaar hun magnetisch werk te doen.
Eigenlijk was potlood en papier het enige echt risicoloze opslagmateriaal voor de expeditie. Officiële verslagen hoorden om die reden opgeschreven te staan. Dat was overigens niet zomaar het klassieke houtpulp-papier, maar een speciaal voor de expeditie ontwikkeld materiaal dat niet vergeelde of vuur kon vatten, en de geschreven tekst van een specifiek potlood chemisch verankerde. Een foute streep kon gewist worden met aceton, maar die moeite deed niemand van ons. Nochtans kon dat gewoon afgetapt worden op de cargomodule, aceton werd veel gebruikt als chemisch bouwsteentje en oplosmiddel aan boord. Er was zelfs een vaatje met een klein drenkbaar doekje voor voorzien binnenin de potloodhouders die we gebruikten. Erachter zat de gedachte dat onze officiële verslagen misschien wel historisch genoeg zouden worden om ze zonder gekrabbel na te laten. Zoals de inktvlek die een fout verbergt op de Amerikaanse Declaration of Rights belachelijk beroemd werd. Maar die voorbeeldfunctie hadden we zowat direct na de start al afgeschud als een natte hond.
Wanneer ik Ben zijn boekje opraapte om erin te lezen, gaf hij een terughoudende indruk.
"Als je wil mag je erin bladeren, of het zelfs meenemen als je dat vindt kunnen. Maar er staat niets in dat je onderzoek kan vooruithelpen. Er staan wel dingen in waarvan het niet de bedoeling is dat iemand anders ze leest."
Ik legde het boekje neer. Dat Ben dus ook geheimen hield, werd een mentale notitie.
--------
Vervolg op:
http://www.writehistory.be/?p=verhaal&id=12258
feedback van andere lezers- tessy
Ik heb een grote achterstand, maar wil toch dit verhaal leren kennen..
het ziet er veelbelovend uit
Wardibald: De deur staat open..
En qua achterstand, moest dit forum een wielerkoers zijn, zat je nog altijd in een select kopgroepje ;)
Bedankt voor je interesse tot hier alvast. - hettie35
Ik vind dit een prima omvang, zoals je nu hebt is het fijner lezen.
Moet zeggen het boeit mij steeds meer.
Wens je een fijn weekeind, groetjes Hettie
Wardibald: Is genoteerd, Hettie :)
Alle sterkte voor jou en je familie - GoNo2
Leest inderdaad beter en vlotter...
|
