|
< terug
Kaas uit Holland
Ze kijkt naar buiten waar naast de turkooizen poort het schaap kwispelt met de brede vette staart. Het dier trekt aan het te korte touw, maar dat wekt bij niemand van de compound medelijden op.
"Ik neem aan dat Matthias de slachter heeft gehuurd?"vraagt ze aan Karel terwijl ze tussen de berg bagage in zijn woonkamer staan.
"Ja, in de namiddag komt de slager. Toen ik net hier woonde viel ik met de neus in de boter wat dat betreft, want dat slachtkruis staat bijna in mijn huiskamer." maakt Karel gebruik van de afleiding en wijst naar de paal buiten. Zij knikt en grijpt hem hebberig tussen zijn benen want ze wil hem nu, meteen.
"Toen ik het schaap daar op de kop aan zijn achterpoten zag hangen. Brhrrr en hoe dat warme bloed rook. Sjongejonge, ze deden het ook totaal onverwacht en het was of het wegvloeiende leven bijna door mijn schoot droop. Slikken hoor, voor een nuchtere domme jongen als ik." Ze kust hem opgewonden en hij is keihard, maar durft er niet op in te gaan want er is teveel kans op onverwachte pottenkijkers. Hij is zo geil dat hij er slappe knieën van krijgt, zou het liefst stantepede een opluchtende vrijage op touw zetten, maar de middag is volgepland met de gebruikelijke beleefdheidsrituelen.
"Maar nu ik hun cultuur begrijp kan ik er tegen," kletst hij zijn erectie weg en kijkt zonder zware maag naar de betonnen bak waar het bloed in wordt opgevangen. In elkaar verstrengeld staan ze als een hete vlaggenmast in het vrachtschip van tassen en koffers. Hij neemt haar nog steviger in de armen en beseft dat hij inmiddels zo vaak het warme bloed uit de schapenhals zag gutsten, dat het hem eerder eerbiedig stemt dan overstuur maakt.
"Naar jou kan ik eeuwig zonder kokhalzen kijken." fluistert hij en houdt haar een armlengte van zich af om haar ogen te zien. Tot hem ineens iets te binnen schiet.
"Maddie, vorig jaar na Meskel lagen de opgestapelde schapenvachten langs alle geasfalteerde straten, maar nergens op de zandwegen hier in de buurt." Hij kijkt verbaasd en vraagt of zij weet hoe dat zit.
"Ze hebben een vaste route en over die grove keienwegen komt de wagen van de leerlooierij niet." legt ze zuchtend uit. Ze maakt zich los uit zijn handen, grijpt een Aldi zak tussen de pakjes van de volgeladen bamboebank en opent hem onder zijn neus. Het water loopt hem in de mond als de geuren van Hollandse kaas zijn neus om doen krullen.
"Kijk, deze gaf je broer mee, een hele kilo Subenhara uit Zevenaar."
Hij glimlacht en denkt: Blaaskakende machobroer Frans met zijn hieperdepiep muizenhartje kan het niet laten ons te verwennen. Alles is vergeven, ik ben iedereen zo dankbaar.
Sinds een half jaar woont Karel in Vatican, een middenklassewijk van Addis Abeba. Het is hier veiliger voor een blanke Férengie dan in de hogergelegen sloppen van Mercato, waar hij voordien met zijn twee protegeetjes woonde. Hij huurt hier op het terrein van de familie Mattias Bekale een bescheiden maar schoon onderkomen. De compound is kleiner dan anderen in de wijk en heeft geen deftig geüniformeerde bewaker. Fatou, de huishoudster van de eigenaar mag alleen mensen binnenlaten die de juiste klopcode gebruiken en ze kent inmiddels alle vaste bezoekers.
Karels 'luxe' paleisje, meer dan een schoenendoos met veranda is het niet, bevat twee kamertjes plus een afzonderlijk hok waarachter een toilet met een koude stortdouche is gefabriceerd. Het geheel staat achter op het terrein, strak tegen de originele ronde lemen hut aangeplakt, waarvan alleen nog het rieten dak te zien is. Maria, Matthias Bekala's vrouw, bakte er vroeger de enjerra's maar nu de familie tot de notabelen behoort bestelt ze hun enjerra's bij iemand anders en de hut doet dienst als latrine voor kinderen en het mindere bezoek van de Bekala's
feedback van andere lezers- Wardibald
Je tekst maakt handig gebruik van mijn inlevingsvermogen.
Dora: Misschien dat het vice versa werkt...of niet?
Dank je wel. - hettie35
Hoe je het doet maakt niets uit maar je schrijft weer geweldig,
liefs Hettie
Dora: Dank je, Hettie, wat vind je van de beginzin? - bessy
ha doorke
herkenbaar dit, je vraagt Hetty wat ze van de beginzin denkt.
ik zou het hongerig eruit laten. Weet namelijk als boerendochter dat vlees van dieren die lekker in hun vel zitten als ze geslacht worden lekkerder is. Wij voederden thuis nog even voor het slachten, zodat ze zonder stress hun laatst uren doorkwamen. Misschien een bijkomstgheid maar toch....
ik ga dit nu plakken, anders is het weg, en lees even op mijn gemak de rest.....
Dora: Dank je Bess, maar daar mag het beest niets meer eten omdat dan de darmen niet zo volo zitten...ja wel niet zo'n lekkere reden, maar ik kan er ook niets aan doen....
|
