|
< terug
Tussen waken en dromen
Een nacht die niet eenzaam is maar wel stil op het ritmische geluid van de pomp na. Ik staar naar buiten
naar de sterrenhemel. Kleine en grote diamantjes stralen mij tegemoet, en in de verte staat de poolster
te stralen. Het is gek maar daar heb ik iets mee vraag me niet wat want ik heb daar niet direct een
antwoord op klaar.
In stilte, ( men mocht eens denken dat ik ze zie vliegen) praat ik met die ene mooie ster. Vertel hem hoe
mijn dag was en dat ik blij ben dat hij mij deze nacht weer komt vergezellen. Want het wordt weer een lange nacht tot in het ochtendgloren. Af en toe wordt ik afgeleid door enige beweging in het bed in de
hoek van de kamer.
Vaak is mijn moeder tussen waken en slapen in en dus niet helemaal wakker en weinig aanspreekbaar. Een
paar sussende woordjes zijn vaak al genoeg om haar de rust te geven die ze zo nodig behoeft. Een slokje
water soms met een medicijn en ze slaapt weer verder. En toch ga ik niet naar bed, de angst kan mij naar
de keel grijpen dat ik er niet direct ben als zij mij nodig heeft. Dus zit ik vaak voor het raam en staar naar de sterren. Mijn gedachten laat ik de vrije loop, en zo komt het dat ik wel eens in gedachten praat tegen de poolster. Gevoelens van onrust, onzekerheid en toch ook wel van vastberadenheid om te volharden in mijn besluit mijn moeder in haar eigen huisje haar laatste tijd te laten beleven.
Soms heel soms denk ik dat die ster het begrijpt en twinkel even nog sterker naar mij. Tenminste
dat beeld ik mij dan maar even in. Het is fijn in het donker van de nacht je gedachten te laten vieren tot ze wegzweven in luchtledigheid. In stilte doe ik kleine wensen die wel grote gevolgen kunnen hebben.
Wel in de positieve zin want anders heeft het geen nut om je te versmelten met onze sterren. Een ding
weet ik heel zeker, mijn leven wordt nooit en ten nimmer meer zo als het was voor mijn moeder ziek werd.
Maar het feit blijft het is goed zo, zoals alles ons nu overspoelt het leven komt en het leven gaat!
feedback van andere lezers- julien_maleur
Dit is mooi en ontroerend. Zich opofferen om voor die ander te zorgen. Onbaatzuchtig mooi. Ook ik kijk dikwijls naar de sterren. De nacht is toch de ideale tijd om rustig na te denken. Ik hou van die nachtelijke rust en van de immense sterrenhemel. Uw woorden hebben mij geraakt.
mvg JM
hettie35: Dank je wel Julien voor je fijne feedback,
groetjes Hettie - Wardibald
Je weet nooit wie of wat met ons meeluistert. Maar in ieder geval, wat je hier neerschrijft, wordt gelezen.
hettie35: En dat vind ik fijn Wardibald,
dank je voor het lezen, groetjes Hettie
|
