naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Eikels (Een rondje geluk)

door puk

Het gemeentegroen naast en tegenover ons huis levert leuke Natuurmomenten op.
In de dertig jaar dat wij hier wonen hebben we heel wat zien langs komen. Leuke dieren, speciale vogels, bijzondere plantjes doken zomaar naast ons op. Ook werd er heel wat verwoest, aangeplant, weggeschoffeld, vergiftigd, gekapt, herplant, doodgespoten, kaalgeslagen, herplant, gesnoeid, afgebroken, herplant, weggejaagd, doodgemaakt en zo voort. Elke vijf jaar probeert de natuur de laatste aanslag te boven te komen.
En elke keer verwonder ik me. Over al dat moois en leuks, dat blijft vechten tot de laatste veer, haar of stengel. Wijs geworden zijn bepaalde soorten naar natuurvriendelijke tuinen gevlucht, waardoor wij nu over een uitgebreide collectie foto- en tekenmodellen beschikken. Vernuftig wordt gebruik gemaakt van het door ons beschikbare groen, water en voedsel.
Verder is men creatief: een vliegenvanger nestelt op een vergeten kerstversiering, een winterkoning in een hangend mandje, een pad in de watergoot op de planttafel, hoornaars in een zwaluwnest. Steenuil, sperwer, smelleke en slechtvalk stranden nogal eens voor ons raam, omdat de prooi veilig onder het gazen plantenrek gedoken is.
Ook de buurmens wekt mijn verwondering, vooral de veeg-, hark- en
poetsexemplaren. Zo hangt er elke herfst van alles in onze kastanjeboom: harken, bezems, afgerukte takken, een honkbalknuppel, een tennisracket, een eenwieler of een vader. Het doel van deze zaken? Die vruchten en de attributen, die ook vanzelf uit de boom vallen, op hun kinderen te laten neerkomen, uitglijdend over de op de grond liggende versmade bolsters. Ruziënd slepen jongen de buit naar het hol.
Bij de dennen liggen moeders op hun buik op de grond, handig gebruikmakend van gereedschap trekken zij de vruchten naar zich toe. Eén schoffelt en harkt het hele perk, languit liggend. Veegt dan de naalden in de goot en belt de gemeente om de troep van de straat te halen. Die soms, helaas steeds minder vaak, de humuslaag weer neerlegt waar hij hoort. Onder de bomen.
Het gekke is dat beide soorten hetzelfde antwoord geven op de vraag: 'Waarom doet u dat?' Verwonderd zoek ik nog steeds in onze straat naar de drager van die kennelijk zeer waardevolle vruchten. Hun antwoord?
'We helpen onze kinderen met eikels zoeken.'

feedback van andere lezers

• julien_maleur
  een stukje natuur en milieuopvoeding. Leuk gebracht en graag gelezen.
  JM
  puk: Bedankt
• hettie35
  Wat een kern van waarheid, heb het met een lach gelezen.
  groetjes Hettie
  puk: Dank je.
  Elk jaar leggen de mensen dit zo voor me neer, het moest nu maar eens geschreven.
• Dora
  Telkens weer
  De natuur is flexibel, maar wij mensen blijken erg vastgeroest in de idee, dat we haar kunnen bedwingen...Wat een eikels toch., < : )))
  puk: Ja, en ze leggen het zo voor me neer.