|
< terug
"ZES" - Expeditie naar Mars - Hoofdstuk 1.4 F
Na me te hebben losgeklikt stond ik op en duwde op de knop naast mijn sectordeur. Het bleek stil in de witte ronde gang aan de westlift, en ik riep die laatste dan maar aan. Zarah stond ook altijd wat eerder op, maar zij had waarschijnlijk geen gecodeerde boodschap op haar bord gekregen. Het gebeurde regelmatig dat we samen de deur uit kwamen, maar wachten op elkaar deden we eigenlijk nooit. Misschien was dat wel iets dat ging veranderen.
Van zodra ik in de trainingsmodule kon zien, zag ik Rick daar liggen aan het tuig om onze armen te oefenen. De Brit deed dat goed en dan nog wat. Ik schatte het pseudogewicht dat hij naar boven duwde op een dikke 75 kg. Hij was duidelijk nog maar aan het opwarmen.
Eigenlijk hoorde hij nog even controleshift te voeren, maar het verbaasde me niet echt dat hij al hier was. Het gebeurde wel vaker dat John en Rick overeenkwamen dat John wat eerder aan zijn shift begon. Dat diende om Rick de tijd te gunnen om wat bij Anne te vertoeven. Wat John in ruil kreeg wist ik niet, maar Rick zat ineen volgens de wet van iets voor iets en niks voor niets. Ik zag Anne niet direct, dus moest ze nog toekomen.
Rick lag met zijn gezicht maar de lift en zag mij dan ook meteen opdoemen doorheen de lege oostelijke halfschacht. Hij trok zijn wenkbrauwen op en liet het gesimuleerde gewicht los, dat traag begon te zakken. Ondertussen landde de lift en stapte ik naar de assembleruitgang aan de westkant tegen de muur.
Het werd snel duidelijk dat hij niet echt in zijn meest vriendschappelijke doen was. Hij stapte op me toe en wierp me wild een dringende vraag voor de voeten.
"Wat heb jij ermee te maken?"
Er kwam niet direct iets bovendrijven. Ik keek hem vragend aan.
"Sorry? Wat?"
"Wozek, ik doe mijn best om geen brokken te maken, hou je dan niet van de domme."
Er begon dan toch een licht te schijnen. Er was een andere reden voor dat Anne nog niet was komen opdagen.
"Heeft het iets met Anne te maken?"
"Waarom heb je haar in verdenking gesteld?"
Blijkbaar had het onderzoek rustig zijn eigen weg gekropen terwijl ik sliep. Gezien ik niet wist waarop Rick zijn conclusies trok, besloot ik toch maar dat pad van de domme te nemen.
"Je weet dat ik net uit mijn slaap kom. Ben voert het onderzoek, wat kan ik er mogelijk mee te maken hebben?"
"Jij wist daarjuist dat Ben haar wou verhoren en dat ze daarom naar beneden moest. Bovendien was jij de laatste die met hem had gesproken, terwijl Milo eigenlijk nog aan de beurt moest komen. Die zei tegen mij daarjuist dat hij helemaal niet is moeten gaan. Weet je wat ik denk, Wozek? Ik denk dat dit allemaal jouw idee is. Zeg nu zelf, dat zou toch wel een beetje typisch zijn."
"Verhoren? Mijn idee? Je gaat wel ver, ik wist zelfs niet waarover Ben haar zo nodig moest spreken, laat staan dat ze in verdenking zou worden gesteld. Het was best wel dringend, niet echt Ben zijn gewoonte om zich op te winden, en goed, daar had ik wel mijn bedenkingen bij. Maar hij had ook nog achter Zarah gevraagd in dezelfde adem, ik was gewoon de boodschapper."
"Do we have to get there the hard way, mate?"
Rick kwam dreigend een stap dichter. Echt geïntimideerd was ik niet, ondanks dat ik maar tot zijn schouders reikte. Ik kon de warmte van zijn adem vanuit de hoogte voelen op mijn voorhoofd, maar ik weigerde hem in de ogen te kijken. Ik hoorde de Britse Brutus meer sissen dan spreken.
"Nog één keer, Wozek. Geef nu gewoon toe dat je meer weet."
Ik maakte een wat theatrale stap opzij in de richting van de assembler. Gelukkig begon ik Rick goed te kennen, en dit was niet zijn typische doen. Hem gewoon in een spiegel laten kijken, ging hopelijk genoeg zijn, maar voor de zekerheid stak ik er wat assertiviteit bij.
"Moest het mijn idee geweest zijn, dan had ik dat wel gewoon toegegeven. En dan zou ik je de reden erbijgegeven hebben ook."
Mijn eigen toon wakkerde mijn vuur verder aan. Ik hield er niet van om afgedregen te worden, ook al was dat dan voor een deel niet onbillijk. Dus ging ik door op mijn elan.
"Dacht je nu echt dat je mij kon intimideren op die manier? Van waar komt dit ineens? We zijn het al zo dikwijls met elkaar oneens geweest. Maar op deze manier?"
Ik zette terug een stap in zijn richting, en keek dit keer wel omhoog. Inwendig toch even slikkend.
"Als je me tegen de muur wil slingeren, doe dat dan maar gewoon nu, dan ben ik er vanaf."
Rick leek wat van zijn oude zelf terug te vinden. Zijn rood bleekte wat weg en hij rukte zich los van mijn blik. Zijn samengeperste woede moest er blijkbaar toch nog uit.
"Bloody hell!"
Hij trapte een loeier van jewelste op een imaginaire voetbal. Daar had hij even niet zo goed bij nagedacht. De harde trap deed hem achter zijn voet aan vliegen, om toch al gauw enkele meter verder met zijn magnetische zool een klinkende landing te maken. Hij kon daarbij net vermijden tegen de liftschacht aan te smakken door zijn vaart te stuiten met door de benen te plooien en zijn handen te zetten. Erg elegant leek het allemaal niet, door zijn lange gehurkte benen kreeg ik in mijn hoofd direct een kikker uitgeprint. Maar het leek hem uiteindelijk toch wat te kalmeren. Ik besloot mijn maaltijd maar te nemen, niet echt aangedaan van Rick die een moment later alweer kaarsrecht stond en er nogal knullig bij stond te kijken.
------
Wordt vervolgd
feedback van andere lezers- hettie35
Weer graag gelezen, het blijft mooi om te lezen.
Groetjes Hettie
Wardibald: Volgend stukje kan weer wat lastiger worden.
|
