naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Vlaamse Filmpjes: Hugo

door Bart

Maandag iets voor zevenen. Het grof vuil staat al buiten bij de nightclub. "Toch vreemd hoe die zetels hier indertijd gloednieuw binnengekomen zijn, in geen tien jaar daglicht gezien hebben en daar nu te graai liggen op zo'n domme boerewegel als dit". Er staan ook stoelen bij met vinyl zittingen en nepgouden ornamentjes, een paar kapotte lampen en één van de zetels ligt scheef met de zijkant in een plas want het heeft vannacht geregend. Hugo stapt van zijn fiets, kijkt rond zich heen want hij is er niet gerust in - hier in Vlaanderen staat er altijd wel iemand achter een gordijn de boel af te schieten - maar hij denkt soit, ik doe hier niets verkeerds mee. Hij heeft in geen jaren nog een deftige zetel in huis gehad, jammer dat hij deze niet mede kan nemen want hij heeft enkel een fiets voor het vervoer. Maar even op zo'n zetel kunnen zitten is al genoeg, dus zet Hugo zijn fiets tegen een struik en trekt de rood pluche loveseat uit de plas en zo goed als mogelijk plat op de kasseien van de parking. "Mens dat zit lekker" verzucht hij het getintel in zijn stramme benen voelend, "en hoe zot toch ook hier tegen de straatkant 's ochtends vroeg op een fauteuil te kunnen zitten terwijl de mensen naar hun werk gaan". Hugo zou zich nog geen zo'n stuk meubilair kunnen permitteren, wat hij thuis heeft stond er al toen hij het pand betrok. Hij heeft enkel een plank onder de kussens moeten leggen want de bank zakte anders teveel in. Maar de kleur was juist, schoolblauw dat hem deed denken aan de moeilijke uren wiskunde en chemie op de middelbare school, die namiddag dat hij van puur frustratie met de vuist zijn werktafel doormidden sloeg - uiteindelijk de eerste keer dat hij met serieus studeren iets bereikt had. Maar dat was van moeten, niet zoals in de tijd dat zijn vader en moeder al op hun twaalfde de fabriek of de ziekenzorg in konden als het op school niet ging of omdat er geen geld was. Dat blauw gaf hem waarde, en als hij soms met zijn verfrommelde gedachten op die bank zat zag hij zijn kloof tussen ambitie en realiteit. Maar vanochtend anders. Hij permitteerde het zich even in een zetel te zitten en plein public. Het begon te dagen vanachter de kerktoren, binnen een halfuur zou het wel te klaar zijn om hier nog veel te zitten. De boeren waren trouwens al bezig links en rechts, hij zag er één de weg oprijden - grote brokken slijk over de baan slingerend en een mestwagen die druipte want ze was overvol.
"Vooruit - gooi hem maar op de beerkar!" zegt den passcheerenden medenmensch. Hugo schiet recht uit z'n slaapje. De linkerzij van de canapé is nu zwaar nat want het velours heeft de plas regen opgezogen terwijl Hugo sliep. Zijn rug en schouders voelen koud aan en de wind is gaan opsteken. Een paar veldspechten kwetteren rond de kerktoren en daar voor hem staat een Mozes van een boerenmensch met tractor en beerkar dramatisch omkaderd door een opstekende wind en pekzwarte hemel. Een bliksemflits knettert vanachter de velden Marie-Thumas erwtjes en worteltjes.
Onze Hugo zit blij als een koning in zijn nieuwe zetel, het geheel van beerkar, fiets, meubilair en mensch een beetje daverend over de stukken verhard slijk die nu langzaam weer nat aan het worden zijn want het begint te regenen.

feedback van andere lezers

• tessy
  Heerlijk, ik kijk al uit naar je volgende filmpje
  Bart: Tessy - bedankt voor de feedback, er komen er nog 10-15 - dan volgend jaar misschien opnieuw. Dus nog een dikke week Vlaamse Filmpjes - enjoy!
• Dora
  Mooi stuk, het vlaams maakt het naar mijn gevoel kostbaarder. Beeldende taal en een leuk onderwerp.
• Runner
  Je zet een bepaalde sfeer neer met dit in wezen simpel verhaal.
  Dat vind ik knap.