|
< terug
Vlaamse Filmpjes: Opa en de koterijen
Delta 125 snijdt naadloos door een flitsend wolkendek waaronder Europa onbenullig op de komende dag ligt te wachten. De linten oranje daken stralen een oeverloze verveling uit, het patroon van de straten is drukdoende deze zekerheid koste wat kost te bestendigen. Achter de huizen de koterijen, waar het echte leven begint. Daar is geen tijd voor eten op tijd, slapen op tijd, dit schoon recht en dat schoon scheef. Hier is alles één keer gemeten, gezaagd en gespijkerd en daarna overgelaten aan het toeval en geluk. Hier smaakte een oud stuk brood nog nooit zo goed, een tas koffie van gisteren heropgewarmd in huis en hierheen gebracht met diepe, hete teugen vooraleer het werken in de tuin begint. En hop! de spa en ho! de riek, het zweet gutst dra uit de porien des mansvolks dat zichzelf hervindt in het bastion der koterijen.
Het voorhuis en de gevel zijn des vrouws gezind, het proper Vlaamsch genoegen geen sprietjes gras tusschen de teegels te laten staan, een lampedijneken zo schoon op een gietijzeren voetje in een betonnen bak. Maar hoezeer ook in vorm gegoten en ter bezichtiging gezet: vooral koterijen achterin, in architecturen bijeengetimmerd door mannen in witte onderlijven en zelfgerolde sigaretten in den mondhoek. Zij nemen vakantie in hun straat, weg van het rondspetterend lawaai van het wijf en de koters en de machines op het werk. Tesamen met hun gedachten en gedreven nagelend en spittend; de onbestendigheid van het leven doet hen werken harder nog, een goede koterij valt nooit vóór de jaren van de eigenaar. Bezing, O Grootvader, de Houtsnijkunst.
Opa droeg geen witte onderlijfjes. Hij droeg een hemd met het boordknoopje toe. Hij bedreef de Houtsnijkunst in witte hemdsmouwen, een gilet en een stofjas. Op echt artistieke dagen pleegde hij een ruitjeshemd. Onder het huis van Bertha had hij een kelderatelier waarin hij verdween, af en toe te voorschijn komend met een praktisch stuk hout of een mooie krul uit de schaaf, een bloemenperk vol prachtige narcissen, en ook zijn bordje. Daarmee ging hij naast de broodkruimels op het balkon staan om het met een mesje aan te tikken tot de vogeltjes kwamen. En de vogeltjes kwamen steeds, onveranderlijk stond ik die toverkunst in korte broek te bekijken.
Dan draaide opa zich op z'n hielen om en keek me vanonder z'n zware hoornen bril lachend toe. Delta 125 snijdt naadloos door een flitsend wolkendek waaronder Europa vol verwachting op de komende dag ligt te wachten.
feedback van andere lezers- hettie35
Heel fijn om te lezen Bart, compliment waard!
groetjes Hetty
bart: Hettie - bedankt voor de feedback, er komen er nog 10-15 - dan volgend jaar misschien opnieuw. Dus nog een dikke week Vlaamse Filmpjes - enjoy! - tessy
Hier heb ik heel erg van genoten. - Dora
Prachtig Bart, hier kan ik met volle overtuiging van genieten. Jaja, prachtige woordkunst in mooie sfeerbeelden. Petje af.
De linten oranje daken stralen een oeverloze verveling uit,
mansvolk dat zichzelf hervindt in het bastion der koterijen
|
