Volg ons op facebook
|
< terug
De kroeg aan de Costa (8)
Kees den Braber, door zijn Lieneke ingevet, bakt hun laatste dag aan het strand nog bruiner. Omgevlogen zijn deze drie weken voor hem zonder het genuil van Stenen Kruikers. Voor ze vertrokken heeft Lieneke lang in de keuken gestaan om hun vermaarde specialiteit te bakken, zodat hun nicht de gehaktballen uit de vries kon plukken. Gisteren belde ze dat ze door de voorraad heen was.
'M'n Balsemieneke Lieneke, wat moest ik zonder haar beginnen,' mijmert hij nog iets bruiner.
Na tien jaar pas-op-de-plaats-hier kent zijn vrouw het wel. Ze zou ergens anders heen willen, maar al lijkt hij achter de bruine kroegbar stoer, die van haar is een vaste-gewoonte-man. Verstaat onder betrouwbaar voorspelbare saaite zonder gedonder in nieuwe glazen. "Dan kun je niets vinden," zegt ie altijd mokkend.
Heel anders dan in bed, gniffelt ze. En vooral op vakantie. Hij sjouwt met haar stapel boeken voor de uren die zij zich naast hem, tussen al dat naakte jonge vlees, stierlijk verveelt.
Hercule Poirot verdenkt de lelijke kok, maar dat drijft even af in het nazinderen van hun gigageile nacht. Ze denkt na: 'maar ik gok op de naakte schrijver, die met de taaie gravin verdween.'
De zon is fel en ze knijpt haar ogen. Is ze nou zo kippig? Loopt daar die Looie Truus?
"Kees, kijkes? Is dadaar Dietruus? Diemettie spillepoten?"
"Welleke Truus, ken geen Truus, bromt hij," maar draait zich toch om.
"Krijg nou tieten, omderdaad. Dat mens van die naaktloper." mompelt hij en wil Lien manen niets te doen, maar het is te laat. Zijn vrouw spuit maaiend weg over het rulle zand. "Truuhuus, hallo Truuhuus."
Kees kijkt graag naar Lienekes volle billen als ze met die prachtbenen door het zand ploetert. Zijn nieuwsgierige jonge heer kijkt meteen opgewekt mee, hij wil niet dat die Trien er bij komt. Kees heeft de pest aan roddels. Hij moet er thuis al te teveel van pikken en het lost nooit iets op.
Truus kijkt om, want wie kent haar hier? Komt de vrouw van de Stenen Kruik daar aangedenderd? Met die zonnehoed? Hij klapt bijna dubbel door de tegenwind en Truus zucht: ook dat nog - heb ik alles gehad - komt die ballentrut me overvallen - geen wegvluchten te bekennen.
Haar eerste keer aan de Costa. Wie weet, denkt ze, kan Lonneke, of hoe heet ze, me wegwijs maken?
"Mens, watten toeval." hijgen Liens gezellig volle borsten olieglimmend en ze onderzoekt lachend het gelaat van Wims ex. Ze blijkt ouder dan gedacht. Lien snapt niet wat Wim zag in grijze Truizemuis.
"Ben je hier alleen?" vraagt ze. Uitzak-oogleden drillen mee met slappe wangen in het jaknikken
"Kom effe mee, haalt Kees een drankie en kletsen wij bij." leutert Lien vertrouwelijk. Ze steekt haar arm ongevraagd door de broodmagere haak van Truus die had willen weigeren, maar geen smoes weet.
Lien schrikt van de botten met dat losse vel, maar ze knelt moedig het skelet van haar nieuwsgierigheid in haar stevige armenvet. Als ze aankomen staat Kees op en vraagt wat ze drinkt.
"Bitterlemon." miesmuilen de vertruusde slaplippen. "Geen borrel?" probeert droge Kees wat aardigheid.
"Ik drink nooit, sta snel op de kop. Ik blijf maar even." zegt ze tegen zijn boekdelende pruimenmond.
"Hoest metje moeder? Zwas toch ziek?" draait Lieneke er maar één zinnetje omheen.
"Was ja. Nu niet meer. Heb mijn werk opgezegd want het kon lang duren, maar ze stierf snel."
"Was het naar?"
"Nee, haar dood was mooi."
"Er gaan de wildste geruchten over jou." zweert Lien samen en Truus kijkt weg, ze kotst van roddel.
"Ik heb tig gewaarschuwd dat ik alles zou erven. Tot het eind betaald, maar ja... Wim luisterde nooit."
Kees komt slapjes teruggesjokt met haar truttendrankje.
"Je bitter plus prikken," monkelt hij, "ze zeggen thuis toch dat jij het dubbel doet. Naaktlopers, haha en dooddoeners." Haar glas zakt omver in het zand en Kees vloekt binnensmond om de zinloos wegvloeiende peesootjes. Lieneke stoot hem boos aan, ze wil immers van alles weten. Hij rent gierend naar de zee, Truus in tranen achterlatend.
"Let maar niet oppem, zin gevoel van humor gaat licht metzen humeur aan de sloop."
Verdorie, nou zit ze met dat grienende oude vel opgescheept. Ze legt de arm om de schouders met de vale huid en zucht, want die Truise pories zullen binnen vijf minuten katsverbranden.
"Ksal jeven insmeren," besluit ze, "want straks bejje gekookte kreef." en Lien denkt: Benk weer te spontaan gewees. Haddik maar iets meer van menKees. Terwijl ze olie over de pokdalige huid verdeelt kijkt ze verlekkerd naar haar sensuele feestjuweel, die in de verte bruiner borstkrouwelt.
'Nu mis ik vanwege dit gratenpakhuis de middagse geile Costawip, constateert ze sip. Ik had toch beter even Poirot uit kunnen kezen. Haddik misschien van deze zure melkvellen ook niets hoeven zien.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Ben nog nooit aan de Costa geweest... Zo te lezen maar beter ook... ;-)
Dora: Bruin bakken ze het daar wel...
ik heb zonneallergie hihi, < : ))) - bessy
dus hier is truuus, goed hoor , het taalgebruik en de sfeer....
ik ben benieuwd waar dit verhaal naartoe wil
Dora: Oef, nou het vervolg staat er al...dank je Bessy - jan
de golven spatten door mijn scherm, knap!
Dora: Ik doe mijn best Jan...een groter plan Jan...denk je wel. - Runner
Mooi!
Dora: Dank je, de spanning gaat oplopen, en ja dan... - tessy
Weer een heel knap stuk Dora, ik begrijp Kees heel goed, heb ook ooit een cafe gehad en wat je daar hoort en ziet hou je niet voor mogelijk...ik denk dat ik ook eens een boek over een kroeg ga schrijven, je weet niet half hoeveel inspiratie een avond achter de toog oplevert :-))
Dora: Puik idee, Tess, dan schrijf je tenminste aan de hand van eigen ervaring ik leuter zonder dat over de kroeg. Het is een mooie verzameling voor de meest uiteenlopende kakakters, denk ik... - elpe
Ik vind je manier van "dialect" schrijven mooi gedaan...
Voor de rest zeer herkenbare situaties..
grtz
Dora: Dank je wel..., maar of je er morgen ook nog zo over denkt? - Mistaker
Ik heb slechts kroegervaring als gast. Liever dan een café zou ik een hotel beginnen.
G
Dora: Ach wie weet, ik geloof dat alles overal uit de hand kan lopen...
Of niet. haha, niets menselijks is me vreemd, maar bedankt voor het lezen. - Mephistopheles
Ik ben wel al in de Costa geweest, helaas geen 'Costawip' meegemaakt
Dora: Ha ha. wellicht is dat alleen voor Kees een goede of niets
|
