Volg ons op facebook
|
< terug
De kroeg aan de Costa (9)
Aalglad glibbert Truus rechtop. Kees komt uit zee stampen, bespat onderweg bravoureus de topless meiden. Lien kent het klappen van de zweep; aan de Costa maaktie altijd slapende teefjes wakker. Vanwege hun jonge schuddeborstjes en Truus blijft ook te lang talmen, kijken, want mooi is ie wel.
"In welk hotel zit je Truus," vraagt Kees terwijl hij zich bonkig afdroogt. Wild zwaait hij met het idioot grote badlaken. Losvliegende zand maakt schuurpapier van Truusjes platte geoliede magerlijf.
"Het Eldoradahotel, maar 'k ga er vandoor, dag hoor en bedankt eh,... Lonneke is het toch?"
Lien verdenkt Truus spoorslags van haar eigen nijd. De aanfluitende naamsverbastering en Kees, die zich op vakantie altijd aan anderen opvrijt en het met haar afmaakt. Ze bespelen haar ontevredenheid.
"Bedankt vanwege de crème." Truus draait zich om en loopt lichtvoetig weg over het losse zand.
"Lonneke... pffft." blaast Lien, als ze ziet hoe de lat met die schonkige heupen wulps loopt te draaikonten.
Ze ergert zich lam aan Kees en zijn pesterijen. Over dat jonge spul en zijn oververhitte l*l.
'Die hij, na ongeremd gluur en tuur naar meisjestrak persee over mijn rondborstige aantrekkelijkheden moet waaien,' mokt ze. Natuurlijk geniet ze er van mee, via omwegen, maar dat hoeft niet altijd uitgebuit.
"Tsou verboden moeten worden!" pissigt ze. "wat denkt die oude dweil wel?"
"Jaloersbrand in het lonteke, m'n lekker konteke." fluistert Kees in zijn mollekes oorke.
"Toevallig. Het Eldorada. Pfft.'t zou wat. Zou zut geweten hebben?"
"Goed dawwe morrege weg gaan, anders lopewe der tegen het lijf." knipoogt Kees naar balsemien.
'Het kan nog net voor de maaltijd; jonge heer met jonge dame, kleffen zonder beffen' weet Lien. De tekenen aan de wand spreken achter zijn badhanddoek over kaarsrechte vlegelstreken. Van geen gelul, van recht op en neer dwars door zee. "Misschien is er NOG een Eldorada." hoopt Lien als ze vertrekken.
Truus vindt haar tweede dag aan de Costa geen onverdeeld succes. Het is op kamer 342 alwéér kort maar krachtig van dik hout zaagt men planken. Luidruchtig lijkt men het meubilair van hot naar her te slepen. Ze was gisteren amper binnen of haar buren drukten hun visitekaartje geil hijgend met uitroepen door de dunne muur. Ze heeft geklaagd, een andere kamer gevraagd. Die lieden vertrekken snel, is haar verzekerd.
'Ze nemen wel allemachtig luidruchtig en hartstochtelijk afscheid van hun laatste vakantiedag.' denkt ze en draait een handdoek om haar hoofd om niets te horen. Ze houdt niet van SM en weekt uitgebreid in het kruidenbad. Straks gaat ze naar dat bistrootje, twee straatjes rechts-links vanaf de boulevard. De ober daar heeft een oogje op haar. Net genoeg maakt ze zich op, kiest de chique japon met dévolltee, opdat haar te kort aan borsten niet afleidt van de macht aan glanskoperen haar. Gelukkig is dat oogstjuweel nog even vol en veel als vroeger, al trekt ze het normaliter truttig glad om niet te opvallend vuurtoren te strelen.
Bij het toetje schrikt ze op. Weggedrukt in een hoekje vanwaar ze de ingang niet kan zien. Ze zou zweren dat ze die stem kent. In vol ornaat voor Sherloch Holmes spelen gaat haar echter wat te ver. Ze vergeet het want de knappe knipogende ober sluist een briefje mee met de rekening, ze geeft hem een fikse fooi.
Op haar kamer ziet ze dat hij haar een telefoonnummer gaf. Die nacht gaat het bij de buren gigantisch tekeer. 'Het lijkt wel of die lieden tijdens het echtelijke verkeer met de hele huisraad stoeismijten,' denkt ze kwaad. Achter haar slaapmasker en onder het hoofdkussen, zeilt ze eindelijk weg.
De volgende morgen, ze laat een luxe ontbijt op de kamer bezorgen, draait ze het telefoonnummer. Het zal op dat moment ongeveer elf uur zijn. Jammer dat ze niet op haar horloge kijkt. Heel jammer. Gelukkig spreekt ze de taal. Een vriendelijke vrouw neemt op, vertelt dat Ramon los Antos nog in bed ligt. Ze kan het beter later op de dag nog eens proberen, krijgt ze aardig advies...
Truus herinnert het zich dondersgoed, ze had immers net opgehangen, hoe vreemd ze het vond.
Meer dan een gedachte is het niet geweest, maar het staat haar toch glashelder voor de geest.
Ja, héél vreemd! Men had haar verteld dat die buren al waren vertrokken, toch? Ze weet het nu zeker. Omdat het haar verwonderde. In de woedende stemmen meende ze die van Lonneke Kruik te herkennen. Ze weet nog dat ze dáárom dacht: 'Als ik dit geweten had zou ik een andere vakantiebestemming hebben uitgekozen. Kreta of zo.' En dat ze toen besloot, de volgende keer een peperdure cruise te boeken. Omdat dat soort volk daar niets heeft te zoeken...'
Ze peinst zich al twee dagen een rolberoerte. Telkens weer malendraaien alle minuten voorbij.
Wat er gebeurde. Wat zei wie. Wanneer en hoe. Waarom heeft die Kees het over bitter en prikken gehad en niet over lemon of drank? Dat krijgt toch steeds meer betekenis, vindt ze.
Wat deed ze verkeerd? Niemand vertelt iets. De beloofde advocaat laat te lang op zich wachten. Wat heeft ze te maken met dat gedoe over die Kees de Kruik? Of die vette Lonneknol. Ze kent hen amper… wist niet dat ze aan de Costa zaten. Laat staan dat ze wist dat de Kruikers de buurbedden uit de vloer vreeën. Het is een volkomen nieuw fenomeen voor Truus dat men haar niet gelooft. Ze zweet, heeft schone onderbroek noch tandenborstel, mist deo en stinkt een uur in de wind want het is bloedheet.
Het schiet door haar heen: 'Ik ben als zondebok op de wereld gezet.' Wat een rottaak.
Als de politieman, die met de grote snor en zijn grove handen, het roestvrijstalen bord met een prutje dampende rijst en een verdwaalde garnaal door het luikje naar binnen schuift, negeert hij haar beleefde vraag wanneer de advocaat komt.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Tuimel hier van het één in het ander... ;-)
Dora: Ja, de verhaallijnen wisselen en de gemoederen ook...dank je wel.. - tessy
Als je nu al bloost tot je navel zal ik er niet te veel meer aan toevoegen, of het blozen zakt nog lager :-))
Knap stuk Doortje, prachtig geschreven leest heel vlot weg en het blijft bloedspannend, kijk uit naar volgende deel en vind het nu al jammer dat ik morgen niet veel tijd heb om te lezen :-)
Dora: Haha, wel lekker warm daar hoor, < : )))
Als het kan post ik vlak na twaalf, dus... misschien lukt het je nog? - Runner
Mooi !
Dora: Dank Runner. Dat runnertje staat klaar maar de vaart zit in het verhaal, oef jaja - bessy
truus blijft te lang talmen , want mooi is ie....
.....schuurpapier van haar geoliede magerlijf,
ik vind het knap .... leest lekker gewweldige woorden die aardse zaken een extraatje geven
de buurbedden uit de vloer gevrijd geweldig.
en dan weer het goed moment voor een omslag ..
Dora: Oef Bessy, ik bloos tot aan mijn navel over zoveel compliementen. Dank je wel. - jan
alsof ik er zelf bij ben, knap vervolg Doortje!
Dora: Dank je Jan - Magdalena
zomaar binnengevallen en... ik zal maar eens van het begin beginnen: dit intrigeert zo dat ik zeer nieuwsgierig ben :):):)
Dora: Dan doe je de weg terug... ben beneiuwd of het dan nog te volgens is.... - Mistaker
De Zangeres zonder naam wist het al, 't is altijd wat aan de Costa.
G
Dora: Let maar op, Mary Servaes komt nog eens terprake, een héél eind verder op. Haha, leuk deze feed.
Del Sol rolle bolle bol. Dank je wel..., - Mephistopheles
Wisselvallig verhaal, er gebeurt precies wel het één en het ander, daar in de Costa
Dora: Afwisseling lijkt me ook wel nodig. of niet... dank je
|
