|
< terug
Vlaamse Filmpjes: Jean vindt succes bij de vrouwen
"Jah.. jaah?.." zegt ze, het tweede een toontje hoger dan het eerste, een propere manier zoekend om niet te zeggen wat ze denkt. "Wat moetekik daarmee doen Jean. Alweer zo'n fluitjesromantiek die goed is om 's namiddags bij een slappe koek te lezen, maar voor de rest.. drogenbrood". Het zag er niet goed uit voor Jean, het schrijverke van 't elfste knoopsgat. Maar zijn mama had hem gezegd naar hier te komen, ze had erop aangedrongen zoals een oude moeder bij haar veertigjarige zoon aandringt "om dat meisje toch eens mee te nemen naar de film, ge moet er toch een keer mee beginnen". Hij had haar wat van zijn schrijfsels getoond in plaats van naar de film te gaan. Je zit daar toch maar in het donker naar een scherm te kijken, hij keek liever naar háár.
"Jamaar Louise", oppert de Jean , "als ik schrijf wat ik werkelijk denk dan zullen de mensen mij een viezerik vinden, en gij nog niet in het minst".
"Kendegij Gainsbourg mon ami?" reageert Louise vanuit haar ooghoeken, "een leven van vrouwen, zatten en zuipen. Viezerik met een grote V. Maar passie mijn jongen, passie die het bloed in uw kruis doet kloppen". (stilte van een halve zin, want Jean moest dat even plaatsen) "Pasop, ik weet het - uiteindelijk vraagt iedereen zich op een bepaald moment af of de vuilnisbakken al buiten staan. Alles went, zelfs de schoonste romance. Maar ze begonnen ten minste met iets. Niet zoals gij met uw pakske karamellenverzen hier, dá's pas vies ja, toch zeker voor een vent van veertig". Daar had Jean niet zo meteen een wederwoord op. Hij was zo'n taal niet gewoon in een vrouw. Hij besefte wel dat de geur van zijn moeder's mottebollen hem een beetje tegengehouden had in zijn ontwikkeling, maar anderzijds hield hij niet van zo'n welbespraakte vrouw. En zeker niet als ze de waarheid sprak. Hoewel hij nog geen fluit ervaring had vond hij toch dat hij zijn plaats had, maar hij had daar nog geen vorm of naam voor. Waarom had zijn moeder hem bij felle Louise gezet? Felle Louise met haar grote mond en dat lekkere lijfgeurtje van haar. Precies wel boenwas zoals ze op oude kasten smeren, zoet maar streng tegelijk.
Met z'n schrijfsels in z'n vestzak liep Jean door de motregen naar huis. Hij had er reeds z'n neus in gesnoten want de winter kwam aan en het waren toch maar karamellenverzen. Hij rook Louise's parfum aan zijn vingers, het warmde zijn bloed als een kacheltje en Jean moest denken aan Gainsbourg. Louise zou goed bij hem passen. Voor een nacht. Of twee. De proef op de som en dan genoeg anders gaan we weer over vuilnisbakken zagen. Met haar toevallige manier van kleden waarvan er steeds iets los zat, een knoopje hier, een lintje daar, en haar vlees dat zich zo graag liet herschikken door een mannenhand. Ze zou haar energie eens kwijtkunnen met zo'n vent, maar ze zou wel haar mond moeten houden want de maître zou gaan zingen, zijn nieuwste liederen lallen tussen haar borsten. "Allez, we gaan er maar een keertje over dromen vannacht" zegt Jean tegen de trappen als hij thuisgekomen naar boven gaat. "Misschien neem ik Louise morgen gewoon naar de cinema zoals moeder zei. Maar nu ga ik eerst mijn eigen film bekijken".
Het licht was uit en Jean dekte zijn moeder toe. Ze sliep zacht en vredig als een kaarslicht waar een beetje wind in speelt.
Het was laat, de tijd van melk en honing was voorbij en Jean voelde zich alleen. Hij graait met zijn gedachten in het duister achter zich, waar hij door het wankele kleedje heen Louise's vlezige dij aanvoelt. "Dat ze hier ondubbelzinnig bij het bed van mijn moeder staat te wachten tot ik klaar ben, als een Américain préparé zo zacht en gewillig. Haar parfum zich mengt met haar woorden en ik bedoezeld de trap af ga, mijn wintervest aantrek en voor altijd met haar meega, niets anders meer wil..." ... Jean zocht in het donker opgewonden naar iets om mee te schrijven, een stuk papier, maar vond het niet. Hij begon zijn gedachten hardop te herhalen om ze niet te vergeten. Hij wou ze opschrijven en ze aan Louise tonen. Een potlood! Een stift! Op het behang desnoods! Ik mag mijn moeder niet wakker maken! Hij zou tussen Louise's borsten liggen zingen, het oeuvre van Gainbourg desnoods, met een Cognac in bed morsend op haar négligé tot ze rijp en geurig zou zwijgen en genieten en hij zou herboren worden en zijn moeder zou eindelijk dood kunnen gaan want 't was dáárom dat ze zo aandrong op Louise.
feedback van andere lezers- GoNo2
Goedzo!!
Bart: Bedankt. Dit verhaal is geinspireerd door de man die vroeger mijn rolletjes film ontwikkelde: een veertigplusser die steeds bij zijn moeder was blijven wonen, gekleed ging als een jongen van zestien en in de voorkamer van het huis een fotozaakje hield. - tessy
Heerlijk om lezen, dit is genieten tot de laatste letter..ik volg Dora helemaal.
Bart: Tessy - bedankt voor de feedback, er komen er nog 10-15 - dan volgend jaar misschien opnieuw. Dus nog een dikke week Vlaamse Filmpjes - enjoy! - Dora
Parfait geschreven lekkernij...
minstens vier maar acht punten waard....
Karel kent het vast ook wel.
Bart: Dora - bedankt voor de feedback, er komen er nog 10-15 - dan volgend jaar misschien opnieuw. Dus nog een dikke week Vlaamse Filmpjes - enjoy!
|
