naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Afweging

door hettie35

Ik hoor de bomen ruizen ze vertellen een verhaal. Dat de wind is gekomen en maakt hun bijna
kaal. Ik zie de bladeren door de lucht dwarrelen, ook met hun eigen inbreng. Wij zijn de natuurlijke
confettie voor ons geen papier. Ik zie de boomstammen krimpen maar met versieringen op hun
stam, de elfenbankjes banen gestaag hun weg omhoog als versiering een winter lang.
Ik zie de boeren ploegen in de vette klei, met hun tractoren een weg banen kaarsrecht en vele
meters lang. Ik zie de wolken breken, de zon baant zich een weg. Ze beschijnt vele natuurmomenten
en spreekt ze met haar stralen toe. In een verdrag van zon, zaad, en vele planten en bomen
dat zij hun nooit verlaat.
Ik zie de mensen lopen ze kijken bezwaard omhoog, ze zien de donkere wolken en denken we
houden het niet droog. Ik denk en vraag mij af, welk vertrouwen is sterker die van de mens of die van flora en fauna naar de zon toe en de wind vertrouwen. Het water sproeit op zijn tijd de akkers van de boer.

feedback van andere lezers

• ydm
  en weer prachtig om te lezen
  x yvonne
  hettie35: Dank je Yvonne ik ben een natuur mens en soms borrelend de vraag omhoog of wij als mensen de natuur wel waarderen en begrijpen.
  Liefs Hettie