Volg ons op facebook
|
< terug
De kroeg de adressenlijst (16)
Mary en Lia worden apart gehouden. Ze weten van de prins geen kwaad dus wat kan hen gebeuren, besluit Lia. Zij moet als eerste op audiëntie en vindt het een goeie grap. Inderdaad zit er een spiegel in de verhoorkamer zoals bij 'Flikken' en ze zwaait opgewekt naar de lui die ze er achter denkt.
"Zo Lia. Van Tin, ist niet? Geboren 5-5-1980. Klopt? Vertel maar, wat weet je van den Braber?"
"Niet veel, één keer per jaar runnen we hun café als ze op vakantie gaan."
"Hoelang al?" Lie schat de laatste vijf jaar, maar daar nemen ze geen genoegen mee. Men verwacht dat ze stantepede data ophoest. Ze moet weten, dat het van groot belang is dat bladieblufpokeren ze. De aantrekkelijk kerels, vooral die rechtse, hebben weinig geduld, vindt ze.
"Ik leef bij de dag, houd geen agenda bij. Voor je het weet zit je met dubbele troep opgescheept."
"Wat weet je van hun financiën?" vraagt de linker met de pen in de aanslag.
"Hallo heren, dáár bemoei ik me niet mee. We krijgen een grijpstuiver, meer niet."
"Hebben ze geld? Doen ze het lux, zeg maar? Hangt hij het breeduit? Of juist niet?"
"Goshee, hoe moet ik dat nou weten. Dat interesseert me niet hoor."
"Maar ons wel, dame, dus ik zou maar meewerken."
Lia vindt dat ze dat verdomd prima doet, maar ze zeggen dat het er niet best voor haar uitziet.
"Den Braber moet het ergens vandaan hebben. Is dat jullie aandeel? Komt die coke van jou?"
Nu kijkt de verdachte of ze zojuist heeft gehoord dat haar moeder van het Hilton is gesprongen.
"Ik weet van nieniks... eh... in nunu dit geval." stottert ze en kijkt hen recht aan, maar stilte... te lang.
"Zien jullie het zelf? Die levendige Kruikse herohandel?" vraagt ze serieus, maar ze zwijgen.
"Met die middelbare coca-inimientjes? Papa's paddo's in die oude lullentent?" Er komt geen enkele reactie en ze is zo geschrokken dat het op haar lachspieren werkt, zoals elke overval haar aan het lachen krijgt.
"Komt allen naar Huize De Gestufte Rollator, hahahi." Zelf geniet ze van woordspelletjes, maar succes heeft ze er hier niet mee. De mannen kijken strak, of ze gek is! En zij kan helemaal niet tegen die stilte.
"Of Lien, haha, doet tante Lien soms wiet in die gehakballen? Nu je het zegt, er komt volk van overal op af, haha. Mams en paps aan broodje stoned met sla, haha" giert ze het uit, maar dat ze hun verhoor niet serieus neemt valt in slechte aarde. De zenuwen krijgt ze hiervan... wat een vreemd verdraaid rattenplan.
"Zo af en toe eens wat extra poen in de beurs zul jij toch niet afslaan wel? We weten van je verleden, dus meid, kom maar over de brug met het echte verhaal." Lia geeft het op.
'Er is geen eer aan die lui te behalen.' denkt ze
"Geld maakt niet gelukkig, een leuk leven wel." filosooft ze van de kale vlakte en ziet plotsklaps waar haar verleden roet in het eten gooien kan. Dan ineens, zoals ze het kent van de TVseries, zegt ze dat ze een advocaat wil… "anders weiger ik inzage in mijn privé, oh zo." Ze slaat vastberaden haar armen over elkaar.
Mary knaagt aan haar nagels die net weer zijn gegroeid. Als timmervrouw heeft ze aan die dingen niets en één keer per jaar, drie weken bij ome Kees, kweekt ze vrouwelijke handjes. Met gelakte nagels.
"Ja, zeg het maar? Wat heeft deze lijst hier te beduiden?" sneert de mooie rechter rechercheur.
Ze haalt haar schouders op want dat ding heeft ze nog nooit gezien.
"Hij was verstopt in het nachtkastje, dus..." doet de andere man of het normaal is dat ze rondneust.
"Ja nou en? Ik ben geen detective, doorzoek dat huis niet. Zij wonen er en ik ben een tijdelijke passant."
Drie uur lang herhaalt ze keer op keer de laatste drie weken. Per dag. Welke klanten. Wanneer de post kwam, of de leverancier van het bier normaal deed. Zaken die volgens Mary niets met de Costa te maken hebben en ze heeft een houten kont van de harde stoel. Ze begonnen vriendelijk, maar inmiddels hebben ze het laatste restje aardigheid afgezworen en snauwen alsof Mary zelf de drugskoerier is geweest. Ze zijn grof en af en toe betrapt ze zich erop dat ze van de zenuwen iets plausibels verzint. Om er van af te zijn.
"Als ik dit geweten had, was ik er toch niet aan begonnen?" probeert ze hen ertoe te krijgen een normaal gesprek te voeren, maar de mannen zijn uit op antwoorden die ze niet geven kan.
Vlak voordat ze naar de cel terug mag, zegt die ene mooie met schitterblauwe ogen geruststellend:
"Oh ja, by the way, Kees is terecht." Opgelucht kijkt ze terug. Het is duidelijk hoe bezorgd ze is.
"Lag met een kapotte kop in de inloopkast. Weet jij of je oom kleurenblind is?"
"Wassie zat? Dat gebeurt niet vaak. Hoe ist met hem?" vraagt ze onschuldig.
"Is hij kleurenblind, vroeg ik, de rest loopt wel los." snauwt de oudste die het haar niet vroeg.
"Poehee, ik was al bang dattie doo, maar... eh... nee ik heb nooit iets over kleurendoof gehoord."
"Reken erop dat je hier morgen weer zit. Net zo lang tot we weten wie deze lui zijn," zegt de minst kwade en wijst op de lijst. Ze knikt, murw en moe. Ze mist Lia, waarmee ze alles deelt, die meestal haar hoofd koel houdt, want ze krijgt nu toch angstige voorgevoelens en haar vader wil ze er niet mee opzadelen.
feedback van andere lezers- Mistaker
Nu krijg ik toch opeens zin om mijn nagels te lakken!
G
Dora: Doen, meteen doen en er lekker de tijd voor nemen...Mjammie...
Oh ja dank je maar weer . - hettie35
Dora je schrijft als een trein! Dikke pluim.
Groetjes Hettie
Dora: Dank je meid,
ik heb er ook echt de schwung in...leuk met al die verschillende karakters... - bessy
het leest lekker, ik denk dat die twee niet slimmer zijn als ze lijken te zijn maar of de politie net zo slim is als ik....hahaha.....benieuwd ook wat kleurendoof of blind zijn daar nu mee te maken kan hebben. hij leeft inelk geval nog. alhoewel een inloopkast, als dat maar geen dubbele betekenis heeft. Je weet het nooit in jou verhalen.
Dora: Ach ja... Goed van jou want dat kleurenblind komt inderdaad veel verderop nog als belangrijk terug... en inloopkasten, ik heb het er nooit zo op, jij? Dank je Bessy.. - tessy
Je maakt me meer en meer nieuwsgierig Dora, waar hààl je het allemaal..poeh bewondering hoor, ik zou begot niet weten hoe je aan zoiets begint te schrijven en nog minder hoe het verder moet :-))
Dora: Men neme een idee, dat men omzet via metafoor en zet het in een omgeving...Ik heb inmiddels een lijst van karakters met leeftijd, het plot, als een skelet maar iedere dag blijkt pas hoe wat waar aan vast komt te zitten. Die diverse personages moeten ook een eigen karakter krijgen...en daar zit de fantasie...van hier iets en vandaar, een ideetje en een ingeving en wie weet , loop ik ook wel een keer vast? We zien...Dank je voor het volgen want dat houdt me scherp... - elpe
Een echt derde-graads-verhoor van die flikken... hihih
mooi beschreven, vooral wat er in het hoofd van de "verdachte" omgaat.
Ik blijf je volgen Dora.....
Dora: Dank je elpe.
Poehee 3e graads verhoor = nog niet al te driftig zijn, een beetje machtsvertoon?... Het is natuurlijk geen "grote zaak." voor die flikken.
Is dat net zo ingedeeld als brandwonden? - jan
die twee weten van wanten en van niks doortjes, die staan zo weer achter de tap, zegt mijn gevoel,
grtzz
Dora: We zullen zien Jan... er ;igt nog heel wat uit te zoeken... - Mephistopheles
Heb nooit begrepen wat vrouwen hebben met dat nagels lakken, zo'n vuiligheid. Beeldrijk stukje anders..
Dora: Dank je wel. Ik lak mijn nagels nooit, het voelt zo afgedekt. - koyaanisqatsi
Dat worden elektro-shocks bij de volgende zitting!!!
Dora: We zullen zien...< : )))
|
