Volg ons op facebook
|
< terug
De kroeg Vijf Vreemde Vodjes (21)
De politie laat hen vrij maar acht het onnodig hen thuis te brengen. Lia had verwacht dat ze 'deze grap' beter zou doorstaan en heeft flink de pest in. Mary lijkt een van haar ankers losgeslagen schip. Haar eigenwaarde is geknakt nu ze als crimineel geboekstaafd staat. 'Compleet met vingerafdrukken en zo'n foeilelijke foto, bahbah. Levenslang een geschonden blazoen,' schaamt deze gebeurtenis brandgaten in haar brein. Geen zin om te kletsen sjokken ze vermoeid, scheefgezakt door het gewicht van hun weekendtas, naar huis. Daar schrikken ze wakker van de sporen in de voordeur die de overval heeft nagelaten. Ze stappen ontmoedigd over de stapel kranten en laten de post ook ongemoeid. "Komt straks." mompelt May. Half verdoofd klossen ze met loodzware benen de trap op en boven blijkt de chaos veel erger dan verwacht. In Mary knapt er iets en ze valt huilend in de bank.
Haar opgeschoten vriendin kiest een opgeruimder voortouw. 'Beter de handen laten wapperen dan mijn rotzin als een zweep door de hut te laten knallen.' denkt ze strijdbaar. Ten gevolge van deze relativiteitstheorie regelt ze koffie en smijt de toch al danig afgesleten ontbijtborden in de granieten gootsteen. Kledeng. Wat een gedonder in de glazen, klabatst er nog een scherf vanaf. Ondertussen ergert ze zich mateloos over de aftandse zooi die hard aan renovatie toe is. De bedorven leverworst plus zwetende kaas zwiept ze met een illustratieve woeste zwaai in de afvalbak waarboven fruitvliegjes carnaval vieren. Ze draait eerst het jampotje dicht voordat het er met duvels genoegen achteraan gaat. Kletsplonk. Ze zet de radio op volume tien, de koffie dripdrupt en grommelt vertrouwd en zij trekt rap een opruimsprintje. De tafel en het aanrecht 'wonder' sopt ze, swiffert verdroogde kruimels van de vloer en binnen no time ziet de keuken er uit of er nooit een overval was. Dat kraakt een in alle opzichten helder gevoel. 'Er zat best wat mjammie lekkers tussen', denkt ze. 'Tien stevige blauwe jongens, pittige pistolen in hardleren halsters.' Zelf vindt ze het vreemd dat ze bij een kerel altijd eerst naar zijn kruis kijkt, maar laatst las ze gelukkig over dat onderzoek; het schijnt bij veel vrouwen voor te komen, als een oerdrift, zoekend naar de gezondste voortplanter, ha-mjammie-ja. De telefoon gaat en Mary neemt in de woonkamer op. Tevreden om haar daadkracht en opgegraven goede humeur stapt Lia met dampende mokken over de bende in de kamer waar haar vriendin in de hoorn roept dat tante NU haar mond moet houden.
"Ja, hier was de tent dicht, ja! Nee, wij zaten NIET met onze luie kont te zonnenbraaien. Jij weet niet half wat er hier is gebeurd.... Hoezo geen geld? Wat??? Whaha, Oh jeh... En wie .. ..." Lia ziet hoe May groen verkleurd als een opgedregd lijk en het is onheilspellend lang stil. Verweesd zet May de mok aan haar mond. Pas na een kwartier hangt ze hijgend op. "Daar zijn we lekker mee." is al wat ze zegt en slurpt peinzend het bodempje koude koffie weg. Lia houdt zich koest, wacht... Mary schudt voortdurend met haar hoofd en plotsklaps holderdebolderen foute berichten over elkaar die Lia's hervonden goede zin in één klap oplossen. "Pfft, wat een nachtmerrie... poehee metoeter tsk, pfft" puft ze perplex voor twee.
Sprakeloos overdonderd stuift ze naar de keuken om verse koffie te halen zodat ze onderweg de richting kan bepalen: moet ze vechten of vluchten, maar voor haar is wegrennen van nature geen optie. Tanden er in!
"Er zit niets anders op, May. Bel de juten! Vraag of we der heenmoge. Ksou nie-op eigehoutje iets ondernemen, zonder toestemming. WIJ worden notabene verdacht van ZIJN drugssmokkel."
De wereld hangt aan flarden. Waar te beginnen? Mary zucht en besluit het huis aan kant te maken.
"Dan kank tussentijds een plan uitvogelen," toonloost ze en staat zuchtend op.
Samen ploegen ze door de overhoop gehaalde woonkamer. "Jésus, wat kunnen kerels in tien minuten een bende maken." fluistert Lia en vindt na een half uur dat er een bakske koffie is verdiend. Daarna werken ze zwijgend door. Kamer na kamer. Alles zetten ze terug op de plek en verzamelen onderwijl een macht aan losslingerde papieren die ze op de salontafel deponeren. Kees heeft alle administratie in laden, onder meubels, achter kasjes en tussen linnengoed door het hele huis verstopt. "Hoe kan die man daar nou overzicht in hebben gehouden?" is Mary verbaasd, maar Lia denkt dat er opzet in het spel is, " want, May, verdeel en heers! In een onoverzichtelijke puinzooi doorziet niemand het. Maar goed, jij moet dus geld overmaken aan tante Lien, de cops bellen en met de timmerfabriek overleggen." zet ze volgorders uit.
"Als jij dat papier uitzoekt, ga ik naar de bank." beslist Mary want ze weet dat Lie beter orde op zaken kan stellen terwijl zij moet beslissen over dingen waar ze nooit weet van had. Zuchtend vertrekt ze terwijl Lie met frisse tegenzin de papierberg te lijf gaat. Giroafschriften, rekeningen, verzekeringsbescheiden, aankoopbonnen van drie jaar geleden, contracten van de leverancier en een aantal niet thuis te brengen brieven. Na een uur vindt ze, omdat ze koffiezegels opbergt, iets wat haar intrigeert. In het onnozeldoosje, zomaar voor het grijpen voorin het wandmeubel, tussen de gespaarde Douwe Egbertswaardepunten zitten opgevouwen notities. Vijf stuks. Met een datum en 020-telefoonnummer. Van de afgelopen vijf jaar. De andere krabbels zouden best vluchtnummers kunnen zijn…of een code. Zal ze doen of haar neus bloedt? Het is voor May al moeilijk genoeg met die te organiseren begrafenis en hoe moet dat met die loden kist, die over een tijdje op Schiphol staat. Wanneer en hoe moet het café open? Of blijft het na dit debacle dicht? Welke schuldeisers staan er voor de deur? Lie dillemmaat en als haar vriendin terugkomt heeft ze de vijf kattenbelletjes in haar portefeuille geborgen. Ze moet er een nachtje over slapen… en May kan geen geld naar de Costa overmaken. "Tante Lien heeft geen rekening en die van Ome Kees is geblokkeerd. Zit dat arme mens daar onverzekerd, met zonder geen rooie cent op een houtje te bijten. We moeten rechercheur de Knol bellen." Zonder dralen grijpt ze de telefoon en drukt het nummer op zijn kaartje.
feedback van andere lezers- Mistaker
Vroeger spaarde ik ook DE-punten maar ik had geen idee wat ik ermee moest doen dus gaf ik ze uiteindelijk maar weg aan collega die er nog enorm blij mee was ook. Tegenwoordig gebruik ik nooit DE meer.
G
Dora: Nee, ik ook niet, er zijn andere merken die ook lekker zijn, dank je weer - jan
ik ben iedere keer weer benieuwd naar het vervolg, het blijft spannend!
Dora: Wat een mooi compliment, dank je Jan...
morgen een dagje "Huize Gekkentoer" met nieuwe ontwikkelingen... - koyaanisqatsi
Godzijdank draag ik meestal een kilt. Kunne ze moeilijker me kruisje keure... :-)
Dora: Ja zeg, nooit zo over gedacht, alleen hoopt men dan op zo'n windvlaag weet je wel, zo een waar Marilyn Monroe bekend van werd. Dank je, - tessy
Ik vind net het dialect een meerwaarde geven aan het verhaal, de personages zijn echter, ze krijgen hun eigen persoonlijkheid en karakter.
Dora: Dank je Tess,
Ik kan me voorstellen dat het even stokt als je net lekker door de tekst aan het doorstomen bent, maar ik vind het te karakteristiek om het in "net Nederlands" te "vertalen"
Als de schrijver en de anderen aan het woord zijn spreken ze immers ook hun eigen zinnen en in hun taal.... - bessy
ik kan me bij de al geschreven feedbackers aansluiten. Het is een lekker spannend verhaal, met humor ook, het taaltje ligt mij wel!!! ik zou het zo voor janmeman voor willen lezen en ondertussen gniffelen, zoals ze door het huis zwiffert al fruivliegjes vangend en mopperend.....terwijl er ook lijn komt in het gebeurde..
Dora: Leuke feed weer Bessy... Wie weet kun je Jan er inderdaad wel uit voorlezen, als ie dan in slaap valt weten we dat ie vast heel moe is, hahaha. Dank je - elpe
leest lekker al moet ik zeggen dat ik hier en daar je "dialectschrijven" soms tweemaal moet herlezen. Het beschrijven van de "geluiden" vind ik dan weer mooi weergegeven.
En ja, die flikken kunnen soms veel rotzooi achterlaten hé.... (hihi).
grtz
Dora: Dank je, fijn dat je me in de gaten houdt, inderdaad zo'n huis is meteen helemaal van slag...lijkt mij dan.
Dat afgeknepen Nederlands...even wennen maar hardop lezen en het gaat beter. - hettie35
Heerlijk lezen bij mijn kopje koffie,
groetjes Hettie
Dora: Fijn Hettie, dat ik je even uit de andere spanning kan halen, voel me vereerd op afstand nog even mee te kunnen werken aan je ontspanning...
|
