Volg ons op facebook
|
< terug
De kroeg Drie Sneetjes weer thuis (23)
Met gierende zenuwen en gekropte keel wacht ze op ontmaskering, wat onzichtbaar blijft omdat men het logisch vindt dat ze treurt en dat doet ieder immers op zijn eigen wijze. Op Schiphol trekt men echter alles uit de koffers en ze worden naar een ruimte met fel TL-licht gedirigeerd. Bibberend als kale puppies, bijna geheel ontkleed, wachten ze achter een kamerscherm waar de vrouwelijke beambte met gummiehandschoenen diverse openingen betast. Men vindt niets en uiteindelijk kunnen ze twee uur later naar huis. Lien, Lia en Mary, stil, onder de indruk van deze rigoureuze maatregelen. Mary vindt het normaal dat tante van slag is, zelfs kwinkslaande Lia krijgt haar niet aan de praat. Bijna thuis schiet Lie het bomvolle buurtsupertje binnen. Ze doet in een wip haar inkopen, wordt ondertussen door de klanten weggekeken en trekt zich van de blikken niets aan. Slap van de lach maar met brood en kaas haalt ze de familie in. "Zo, verse lunch is na al die toestanden vast als over de tong piesende engeltjes, hahi, we doen aan sensationele hemels kinkiestuffff vandaag, wat jullie?" Mary kent haar manier om zenuwachtige ergernis weg te gieren en glimlacht.
Thuis zucht tante opgelucht. Fijn dat het huis zo aan kant is en fris glimt, zegt ze tevreden en steekt meteen blij de voeten onder haar eigen tafel. Lia's koffie geurt al snel alle kille politionele maatregelen naar de achtergrond. En pasant heeft Lietje bij de warme bakker ook nog dikke roomsoezen op de kop getikt en de dames smakken gezellig op de thuiskomst. Na amper tien minuten, de koffers staan nog gesloten op de overloop, gilt ergerlijk lang de harde bel. De meiden vliegen verstijfd op en Lien kan hun overdreven reactie niet thuisbrengen. Ze staan als versteende beelden te sidderen en ze trekt uiteindelijk zelf met het koordje de deur open. In het portiek staat Bart omhoog te kijken en hij vraagt of alles goed is. Zo snel had Lien het plaatselijke roddelblad niet verwacht en ze zegt vermoeid dat hij na de begrafenis terug moet komen, dat iedereen een kaart zal ontvangen. Zonder groeten loopt ze het beeld uit en Bart staart verbaasd in het lege trapgat. Hij had verwacht dat hij boven mocht komen, als vaste klant, als betrouwbaar dagelijks medium. Gepikeerd draait hij om en trekt de deur keihard dicht, de keukenramen boven rinkelen verontwaardigd mee. Boos is hij en voelt zich op zijn nummer gezet, de hele weg terug naar huis blaast hij opgefokt. Onfatsoenlijk afgescheept worden roept wraakgevoelens op en wie denkt ze wel dat ze is? Nee, dit zal niet zonder gevolgen blijven, hij heeft het immers goed bedoeld...
Tijdens de lunch wil Lia doorpakken want nu hoeft niemand meer geheimzinnig te doen of iets achter te houden. Ze wil weten wat die briefjes betekenen, maar het valt haar op dat tante overdreven zucht als ze naar de rol van Truus vraagt. De treurende weduwe wordt met de minuut norser. Hoewel Mary haar wenkbrauwen bestraffend fronst heeft Lia lak aan waarschuwingen, want wie zat er, verdorie-nog-an-toe, voor niks in de nor?
"Weet u het zeker tante? 't Is toch niet ondenkbaar dat Truus en Kees een verhouding hadden?"
"Houer over op, al die domme praatjes. Het is een lilluk wief, mager assun lat, daar moest meKees toch niets mee. Hij moesiets om zich aan vastte grijpe. Daar kuj bij die bezemsteel tochnie van spreken? Mijn Kees houdt van vol met vollup eh puweuzelse bolrondingen. Ik...eh… daar hield hij van."
"Dat bedoel ik, ksnap ut niet, wat moest die dunne spriet in jullie kamer en wanneer deed ze wat?"
"Toen ik alleen zatte ete in die biestro bijdie Ramon."
"En Kees was toevallig niet mee? Jullie deden toch alles samen, tante Lien? Of niet?"
Alsof het nu pas tot haar doordringt barst ze in huilen uit en gooit woedende blikken over het verse brood en de stinkende pitjes kaas die haar tegenstaat, maar ook dat houdt Lia niet tegen.
Ontketend wordt ze met de minuut giftiger. Ze vertrouwt Lien niet meer.
"Er moet een connectie zijn! Die Los Santos? Het ging echt wel om meer dannen paar grammetjes voor eigen snuif." blijft Lia vasthoudend. Dat zogenaamd onwetend zielig doen voelt als theater waar Mary, als haar nicht. vanzelf te makkelijk intrapt.
"Mens, je lijkt de pliesie wel. Kweet niets van wiets. Haal in Godsnaam niemand doort slijk." zet tante Lien Mary's vriendin vinnig op haar nummer. "Ik gaanun dutje doen want ik ben bekaf." Ze knijpt die laatste woorden piepend langs haar stembanden en duwt zich moeizaam van de keukenstoel. Amper in de slaapkamer verdwenen sist Mary pissig: "Ben jij van de pot gerukt of hoe zit dat? Wat zit je haar nou toch door te zagen?"
"Kwil het zeker weten, meer niet. Hebben wij voor de katzijnkrul al die tijd bij de juten gelogeerd? Die verhoren logen er niet om. Ik hoop van niet, May, maar er zit een luchtje aan, kzweer het je. Ik kan me voorstellen dat jij danniet ziet, niet wil zien,'t is femmelie, maar der klopt iets niet! Basta!"
"Je houdt er onmiddellijk mee op, dat mens is aant eind van der Latijn, bah" blaft Mary en ruimt op.
Het is duidelijk, Lia zal niet veel wijzer worden en moet het laten betijen. 'Misschien later eens één van die telefoonnummers drukken, uit nieuwsgierigheid.' besluit ze zwijgend gepikeerd haar info nog achter te houden.
Om vijf uur de volgende morgen, Lia moet naar de WC, hoort ze gesmiespel in Mary's kamer want de deur staat op een kier. Normaal is ze geen luistervink, maar nu kan ze het niet laten te blijven staan.
"Ik konner niksaan doen en je houd je mond erover hoor, kmag zun reputaasie niet bezoedelen."
"Lien… die is al naar de maan met die verdovende rotzooigeschiedenis. Twas een ongeluk, toch?"
"Niks kleppen tegen Lia want die flapt er alles uit tegen Jan en Alleman en dan zijnde rapen gaar."
"Waarom houden ze die Truus dan nog vast. Voor die drugs of wat?" Lia krijgt ineens het gevoel of ze haar vriendin zal verliezen aan iets waar niemand de vinger op kan leggen.
feedback van andere lezers- Mistaker
Ik lees altijd roddelbladen bij de kapper. Het is een Italiaanse mafia kapper die zijn hele zaak heeft ingericht met Ferrarispul. Je krijgt tot vervelens toe espresso aangeboden en hoort nog eens mafiaverhalen.
G
Dora: Leuk op zijn tijd,,,, toch - koyaanisqatsi
Daar gaat het één en ander uit de kast vallen, da's wel duidelijk.
Dora: Klabats klaboem tara en dank je wel maar weer - bessy
hoe je door schaamte over een vermeend slippertje van je geliefde, de schijn kunt wekken dat je er meer van weet,
het blijft een spannend verhaal, dat alle kanten op kan, of eigenlijk steeds meer....
Dora: Ja Bessy, het is net zwaan kleef aan, eens een slipper, altijd de pantoffel - hettie35
Je bent een zeer welkome afleiding met je mooie schrijven,
liefs Hettie
Dora: Dank je Hettie, fijn deze feed van jou... - elpe
spannend .....
Dora: Dank je...morgen weer andere locatie (s) - jan
langzaam glijden de apen uit jouw geslepen pen;-)
Dora: In goudgallon of nep-brokaat, kwaad blijft kwaad... - tessy
Mooi opnieuw hoe je die karakters uitspeelt, en ja Bart, zo zitten er veel in kroegen, mensen die van zichzelf denken dat ze tot de familie zijn gaan behoren omdat ze vaste klant zijn..het verhaal blijft spannend Dora.
Dora: Dank je Tess... dat roddelblad... er zal nog wel iets mee gebeuren.
Dank je voor je trouwe lezen...
|
