Volg ons op facebook
|
< terug
Wie zijn Serge, Ria e.a. (--) deel uit Verschrikkelijke Stad
....tussenverhaaltjes....
1.- Serge & Ria :
Serge en Ria ontmoetten elkaar voor het eerst op de politieschool te Antwerpen. In de oude gebouwen van de voormalige kazerne van de Luchtbal, was de eerste vonk overgeslagen, tijdens de lessen fouille. Daar kan je elkaar ongegeneerd betasten, wordt al eens door kwatongen beweerd.
Ria was nog vrijgezel, Serge echter niet. Die was vier jaar voordien getrouwd met de dochter van een commissaris van de grenszone, een ingezetene van de gemeente Kalmthout. Door schoonvaders toedoen deed hij mee aan het examen voor politie-inspecteur.
De fysische en psychische proeven waren voor hem een makkie. Zijn basisopleiding als leerkracht lichamelijke opvoeding waren hierbij natuurlijk niet vreemd.
Zijn vrouwtje leerde hij kennen op het jaarlijkse bal van de burgemeester in het nabije Kapellen. Een "niet te missen" gelegenheid waar elke burger van de streek naar toe ging, al was het alleen maar om zich te laten zien, ook voor de lokale en nationale politiekers.
Schoonvader had hem op het hart gedrukt daar zeker naar toe te gaan. Hijzelf zou hem wel voorstellen aan enkele chefs van lokale politiekorpsen uit de omgeving. "Je weet maar nooit waar het goed voor is" had hij nog met een knipoog gezegd. Ria was daar ook en haar oog was dadelijk op hel gevallen.
Eenmaal in opleiding viel Serge voor de charmes van Ria. Ze was van nature hevig van karakter, en liep met haar hart op de tong. Een gegeven dat menig docent aan de politieschool en later de collega's in haar politie-eenheid vlug ondervonden.
Ria stond haar mannetje in deze macho wereld. De laatste jaren was die, zoals vele beroepen, wel vervrouwelijkt maar toch. De grote chefs waren allemaal mannen, en alles werd voor vijfenzeventig procent naar voren geschoven bedoeld om uitgevoerd te worden door mannen.
Ria gruwde van dit fenomeen en had, zoals haar feministische moeder haar had aangeleerd, zich opgesteld als "vrouw met ballen aan haar lijf". Neen, geen katje om zonder handschoenen aan te pakken.
Onder dit strakke keurslijf en de façade van gewapend beton, die ze steeds voorhield, schuilde een tedere en zachte vrouw. Eentje die graag knuffelde en geknuffeld wilde worden. Neen, weinigen zouden het haar aangeven, maar toch was het zo. Steeds trok ze partij voor de verliezende kant, de underdog, en steeds stond ze klaar om iemand te helpen.
En "last but not least" was Ria een ongelooflijk grote dierenvriend. Haar moeder zei haar altijd dat dit een karaktertrekje van haar vader was niettegenstaande ze die nooit ontmoet had.
In haar binnenste was Ria er niet kwaad om, ze vond het alleen maar spijtig en wist in feite niet beter.
Ze voelde zich goed in haar vel en was, sinds haar opleiding, smoorverliefd op Serge. Vraag haar niet waarom. Het was gewoon een tintelend onderbuikgevoel, meer niet.
Het feit dat Serge getrouwd was, was voor haar enkel een obstakel, en niet meer dan dat, iets dat perfect kon omzeild worden.
Als Ria voor iets ging, kreeg ze dat ook meestal, ware het niet altijd.
====
2.- Rechercheur Vanboven :
Rechercheur Vanboven was het product van de politie. Zijn vader was chef van een rijkswachtbrigade in het landelijke Wuustwezel. Zijn moeder was op latere leeftijd, toen Jan aan zijn politieopleiding bezig was, aangesteld als bediende bij de federale politie te Antwerpen. Een plaats die ze later zou gebruiken om Jan bij de federale recherche binnen te loodsen.
Jans' strikte opvoeding en zijn opleiding bij de politie hadden van hem een "recht door zee"-man gemaakt met maar één zwakte. Lekker en uitgebreid eten klaarmaken maar ook het degusteren.
Zijn Bourgondische manier van leven hadden van hem, door de jaren heen, een ronde figuur gemaakt, zowel letterlijk,als figuurlijk te nemen. In zijn vriendenkring noemden ze hem dan ook papa-beer, een koosnaam waar hij wel van hield.
Steeds weer, als hij enkele glazen te veel uit had, danste hij de kabouterdans in het rond en gromde als een hongerige beer.
Aan de ene kant had Jan een peperkoeken hart. Hij zou geen vlieg kunnen kwaad doen. Aan de andere kant was hij een gedreven en volhardende rechercheur, of speurder zoals sommige mensen dit smalend noemen.
Z'n werk had niets met speuren in de ware zin van het woord te maken, maar alles met nauwgezetheid, ordentelijkheid en het elimineren van mogelijkheden. De belangrijkste pluspunten die Vanboven bovendien had, waren zijn gezond boerenverstand en zijn inlevingsvermogen in het leven van een slachtoffer of een crimineel.
Ooit had eens een gepensioneerde collega tegen hem gezegd: " Kerel wij hebben sinds de oorlog het één en het ander meegemaakt, maar jullie -de jonge draken- zullen dingen doen waar menig flik nu nog kan van dromen."
En gelijk had deze man wel gekregen. Zelfs in de periode dat Jan zich had bekwaamd tot rechercheur was alles veranderd. Natuurlijk niet allemaal positief maar voor hem als flik wel;
of de burger in de straat er nu beter van was geworden, bleef een open vraag.
Ook voor Jan Vanboven !
(Wordt vervolgd met deel 3 van "Verschrikkelijke Stad" - Groene Briefjes uit Amerika
feedback van andere lezers- jan
oké elpe, gelezen en goed gevonden!
grtzz
elpe: Hi, thx mate - hettie35
Heb weer genoten elpe,
groetjes Hettie
elpe: dankje Hettie
grtz - Hoeselaar
Heb dit met plezier gelezen, laat de rest maar op ons af komen
Willy
elpe: Witte Nertsen staat al op de site.....
Groene Briefjes komen er aan.... - tessy
" Ria was daar ook en haar oog was dadelijk op heL gevallen."??
Tja wat bedoel je hiermee ? Ze valt op een gehuwde politieman en valt meteen in de hel?...of meer waarschijnlijk, hier staat gewoon een schrijfvautje :-)
elpe: Hihi, ze was zelf politieVROUW en viel in de hel van de man ..of zoiets... ja, een schrijfvautje, zoals nog vele andere vautjes die er nog uit moeten denk ik.
Dankje
grtjs - Dora
Lekker lezen Elpe.. Jaja
Maar...
Nee, dat bedoel je niet, toch? was dadelijk op hel gevallen
Dit vind ik een mooie: hevig van karakter, die neem ik over..slaat wel op mij en dat klinkt wat vriendelijker toch....
Wordt vervolgf
elpe: Zaterdag plaats ik een stuk van het laatste deel...
lezen maar..
|
