Volg ons op facebook
|
< terug
De corpsstudent en de dikke Duitse dame .4
Robert-Jan was hem dus na al die jaren in deze verre universiteitsstad tegengekomen. Samen kuierden ze met hun drankvoorraad, Klaas Nieboer met zijn kratje bier en Robert-Jan met de fles jenever die hij had gekocht voor een indrinkingsceremonie later op de avond, naar een oude stadswijk met lage sombere rijtjeshuizen van donkerrode baksteen.
'Ah, wen hast du für mich mitgebracht?' riep de echtgenote van Klaas, een vrouw van enorme afmetingen, toen ze met haar meisjesnaam, Maria Oberndorff, aan de lange student voorgesteld werd. Ze had stralende, lichtblauwe ogen en geelblond, golvend haar. Ze klapte in haar handen van blijdschap en zei met zachte, zangerige stem: 'Ein echter hollandischer Junge... Das Niederländisch ist mir leider nicht geläufig.'
Robert-Jan stond wat onwennig in de kleine knusse woonkamer en keek om zich heen. Er stonden twee oude fauteuils en een koffietafel voor het raam dat overwoekerd werd door kamerplanten zodat je haast niet naar buiten kon kijken. Tegenover de kamerdeur was de keuken; hij kon een stuk van een aanrecht en een gasfornuis zien. Het achterste gedeelte van de woonkamer, enigszins afgeschermd door een kleurrijk kamerscherm, was duidelijk de slaaphoek. Er stond een enorm waterbed onder de wenteltrap met open treden naar boven. Het achterraam gaf uitzicht op een schuur en een tegelpad naar een hoge schutting waarachter vermoedelijk een brandgang liep.
Hij vroeg zich af waarom het echtpaar beneden sliep. Kon de vrouw echt de trap niet op komen, zouden de traptreden het onder haar gewicht begeven? Hij keek naar haar meer dan Rubensachtige lijf gehuld in een zwarte wijde jurk. De rondingen van haar borsten leken op twee valhelmen naast elkaar.
'Hier woon ik dus,' zei Klaas nuchter. 'Kijk gerust even rond.' Robert-Jan keek naar het zonderlinge stel -- de enorme vrouw en het kleine kereltje naast haar, een man van achter in de veertig met zijn jongensachtige kleine postuur en zijn meer dan tien jaar jonger ogende, overgrote, corpulente vrouw. Ook zij bleef hem met een glimlach op haar brede mond belangstellend aankijken en daar begon hij zich ongemakkelijk onder te voelen. Klaas nestelde zich in een luie stoel en maakte een vaag uitnodigend gebaar naar de leren fauteuil tegenover hem. Maria waggelde naar de keuken en kwam even later terug met een dienblad vol kopjes en schaaltjes koek.
Robert-Jan bleef urenlang met hen praten. Luisteren eigenlijk. Maria praatte honderduit. Ze vond het heerlijk om weer eens in haar eigen taal met een vreemde te kunnen spreken. Robert-Jan luisterde geboeid naar haar verhalen. 'Bei uns im Dorf...' Hij werd uitgenodigd te blijven eten en de avond bij hen door te brengen. 'Mein Mann sitzt den ganzen Abend vorm Bildschirm,' zei ze klaaglijk met een pruilmond. Maar Robert-Jan sloeg beleefd haar uitnodiging af. Hij zei dat hij nog naar een inwijdingsfeest moest, iets waar hij niet onderuit kon. Daarvoor had hij de fles jenever gekocht. Een andere keer graag.
'Je kunt zelfs blijven slapen,' drong Klaas aan, op het grote waterbed achter in de kamer wijzend. Hij had de helft van de krat pils soldaat gemaakt. 'Ach, du bist ja unverbesserlich,' lachte zijn vrouw.
Frau Oberndorff had hem Nachhilfe aangeboden en hij kwam iedere dinsdagmiddag bij haar voor conversatieles. Wat begon als een flirt, werd al gauw een affaire. Ondanks het verschil in leeftijd: hij negentien en zij zesendertig. De vrouw was erg op hem gesteld, dweepte met hem, was dicke Tinte met hem.
'Mit ihm komme ich schon klar,' had ze in zijn aanwezigheid tegen haar man gezegd terwijl ze koffie schonk. Toen Robert-Jan onmiddellijk een vuurrood hoofd kreeg, begreep Klaas maar al te goed waarom. Grijnzend legde hij het misverstand uit, eerst aan hun gast, toen aan zijn vrouw, die schaterend van het lachen riep: 'Das möchte ich gern, mit ihm klaarkooomen!'
Klaas zei dat hij daar niets op tegen had. Robert-Jan durfde hen amper aan te kijken.
'Aber er ist um siebzehn Jahre jünger als ich. Wie alt ist deine Mutti, die Pfarrerin?' wilde ze weten.
'Neununddreissig,' zei hij bedeesd.
Ze keek hem vertederd aan. 'Wir bringen ihn aus dem Takt,' zei ze toen.
Zo was het gekomen. De eerste keer dat ze het deden zou hij nooit vergeten. Hij had al zo'n voorgevoel dat het hier op uit zou draaien. Het was op een zondagmorgen, enkele weken na zijn hernieuwde kennismaking met de kleine man. Klaas Nieboer stond op het punt in zijn zondagse kleren het huis te verlaten. `Er geht jeden Sonntag in die Kirche, um Spass zu haben mit kleinen Kindern,' lachte Maria Oberndorff besmuikt. Ze ontdeed zich van haar ochtendjas en nachthemd, hing de kledingstukken netjes over het kamerscherm, en danste langzaam en op sierlijke wijze naakt door de kamer. Met haar melodieuze, heldere kleine-meisjesstem vroeg ze lief: 'Findest du nicht, dass mein Po zu dick ist?'
'Nein... nein...,' had hij ademloos geantwoord. Haar billen waren... hij zocht naar woorden... 'von vollendeter Schönheit.' Hinterbacken, ja, haar pralle Hinterbacken, dat waren de woorden die hij zocht. Ze lachte uitbundig. 'Und meine Brüste, was hältst du von denen -- guck mal!' Hij had verrukt gekeken naar haar enorme bleke billen, haar glanzende goudgele schaamvacht, haar ontzagwekkende boezem. Hij had geen woord meer kunnen uitbrengen.
Klaas Nieboer stond in de open gangdeur en sprak op plechtige toon: 'Verlustig u in deze Vrouwe, dan zal Zij u geven de wensen van uw hart. Vertrouw op de Vrouwe en doe het goede.' Eerder had hij zijn jonge gast toevertrouwd dat hij hem als een gunstgenoot beschouwde met wie een verbond gesloten was. 'Roep Haar aan ten dage der benauwdheid, Zij zal u redden en u zult Haar eren,' had Klaas Nieboer hem toegeroepen met zijn kanselstem. 'Ga in tot de Vrouwe'.
Klaas trok de voordeur achter zich dicht. Met haar lichaam zachtjes tegen hem opbotsend, duwde Maria Robert-Jan naar de achterkamer, naar het grote bed.
feedback van andere lezers- koyaanisqatsi
Vorwärts! zou ik zeggen. - Dora
Het komt vaker voor dan je denkt... denk ik dan, maar of meerderen dat denken. er om zullen vragen in hun gebeden? Mijn fantasie komt ook wel met vragen: Zou Maria zo vol van gena wel in de kerststal passen? Of op een ezel? Golft het bed niet lek? Staat er in de schuur al een oude deur klaar die de vorige bewoners daar achter hebben gelaten?
|
