naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

De corpsstudent en de dikke Duitse dame .6

door RudolfPaul

Iedere zondagmorgen, als Klaas Nieboer naar de kerk was, ging Robert-Jan bij diens vrouw op visite. 'Es ist wieder Saure-Gurken-Zeit,' riep Maria dan verheugd. Ze voeren er wel bij. Een enkele keer kwam hij op een doordeweekse dag voor een Stippvisite, als hij net voor een tentamen zich meer dan normaal gespannen voelde. Even tussen de middag bij Maria wat stoom afblazen, zich even ontladen. Terwijl Klaas Nieboer boven wat tijdschriften doorbladerde. Dat was de afspraak. En altijd kwam Maria jodelend klaar. Een soort jubeljodelen was het, dat ze ten gehore bracht, een minutenlang keelorgasme van hoge, verrukte gilletjes dat gepaard ging met hevige krampachtige bewegingen in haar onderlijf. Hij vroeg haar eens of ze echt niet uit Tirol kwam, of dat ze misschien eine Schweizerdeutsche was. Ze vertelde dat ze uit een gehucht nabij Braunau stamde. Braunau, de geboorteplaats van Adolfje, dat kleine boefje, dat het later nog ver zou schoppen. Het gekke mannetje dat, toen hij eenmaal als Führer furore maakte, verwelkomd werd als 'gave en wonder Gods' door theologen van die dagen, met name door de president van het Luthers Genootschap. In de jaren dat de Duitsers zich ontpopten als een volk van geduchte jodenmoordenaars, was Maria's grootvader werkzaam in een jodenverdelgingsbedrijf, zo'n Konzentrationslager. Het had een schaduw over Maria's kinderjaren gelegd als een loodzware deken waar ze zich uiteindelijk onderuit had geworsteld. Ze vertelde over haar familie. Verstokte conservatieven waren het. Zijzelf was in alles 'liberal'. Van 'konservativ' moest ze niets meer hebben. 'Ich möchte lieber Aal.' Daarbij had ze lachend en met beide handen zijn lange geslacht gepakt en hem zo naar zich toe getrokken.

Plotseling was Maria etwas in die Quere gekommen. Klaas Nieboer werd in de kraag gevat nadat enkele ouders, van wie de kinderen op de zondagsschool zaten, hem van ontucht hadden beschuldigd. Eine verdriessliche Sache was het. Robert-Jan wist dat de man actief was in kerk- en verenigingsleven, maar niet dat het hem er voornamelijk om te doen was om jongetjes en meisjes van tien tot twaalf jaar te paaien en te naaien tijdens een kampeerweek op de Veluwe en bij andere gelegenheden. De plaatselijke krant stond er vol van, Robert-Jan volgde het van dag tot dag. Er waren zes aangiften bij de politie binnengekomen, en Klaas Nieboer stond een behoorlijke straf te wachten. Deze christelijke kinderbillenneuker had meer dan een jaar lang zijn gang kunnen gaan. Het scheen bij het strenge geloof te horen, althans, het bleek op gereformeerde scholen geregeld voor te komen; de kranten maakten af en toe melding van dit soort zaken.
Profiterend van de afwezigheid van de heer des huizes - Klaas zat voorlopig in voorarrest - kwam Robert-Jan nu vaker naar de kleine gerieflijke woning, eerst twee of drie keer in de week, later om de andere dag, en toen iedere dag.