|
< terug
Als de slaap verbannen is
De wind ruist door de bomen en nemen mijn gedachten mee. Het is stil in de kamer, te stil! Soms
loop ik naar het grote witte bed en luister of ik nog ademhaling kan horen. Het hoofd spoort niet
met mijn hart. Het zou beter zijn als ze niet meer wakker werd, maar bij die gedachte krimpt mijn
hart als een spons ineen. Ik foeter mijzelf uit voor een egoïste die alleen maar aan zichzelf denkt.
Het helpt even en dan komt weer dat drammerige stemmetje te voorschijn dat fluistert en onzin
taal inbrengt. Gisteren heeft ze afscheid genomen van klein en achterkleinkinderen. Ze was vrij
helder van geest ondanks de zware morfine. Toen het in de avond rustig was en we met ons twee
nog even aan haar bed zaten vertelde ze ons dat het zo goed was. Heel rustig en kalm liet ze
merken dat ze heel blij was iedereen nog een keer gezien te hebben. We hebben haar beloofd om haar niet alleen te laten en dat bracht rust.
Maar het broeit van binnen langzaam maar gestaag nemen gedachten weer hun eigen plaats in. Hoe
het vroeger was toen we nog kinderen waren, mooie gedachten soms met een glimlach opgevuld met
toch weer een traan. De nacht was lang, deze dag nog langer wel moe zijn niet kunnen slapen, heen
en weer lopen en eens even naar buiten voor een frisse neus en om wakker te blijven. Bang om
toch te gaan slapen met in het achterhoofd de gedachte dat ze ons nodig zou kunnen hebben.
Dat zou en nu spreek ik echt voor mijzelf een schuldgevoel van hier naar Tokio brengen. Haar
laatste woorden voor ze in een zware comateuze slaap verviel waren, ik ben niet bang om niet meer
wakker te worden het is mooi waar ik naar toe ga. Aan deze woorden houd ik mij dan ook vast, een
ding is zeker waar lijden doe je niet ineens maar elke dag een stukje meer.
feedback van andere lezers- tessy
Ik prevel een gebedje voor je mama Hettie
hettie35: Lief van je Tessy, ze heeft het niet gemakkelijk.
Groetjes Hettie - Mistaker
Heel veel sterkte!
Greta xx
hettie35: Dank je wel,
liefs Hettie - Runner
Gevoelvol geschreven!
hettie35: Dank je wel,
liefs Hettie - Wardibald
Heel meeslepend; je verwoordt je gevoelens erg herkenbaar.
hettie35: Dank je wel,
liefs Hettie - Dora
Ja laten we haar gedenken en hopen dat het helpt... sterkte Hettie
hettie35: Dank je Dora,
liefs Hettie
|
