writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

"ZES" - Expeditie naar Mars - Hoofdstuk 1.6 D

door Wardibald



"Mactiv hebben haar gedood? Hoe kon dat mogelijk gebeuren?"

Te laat merkte ik dat ik Milo in zijn uitleg had onderbroken. Ik maakte een wegduwend gebaar, maar hij lachte enkel vriendelijk en schudde zijn hoofd. Zijn aanblik versomberde onmiddellijk met verder te gaan.

"Dit is allemaal speculatie, maar we moeten werken met wat we hebben, het is te laat om nu nog nieuwe sporen op haar lichaam te vinden. Wanneer Mactiv beschadigde cellen tegenkomen, produceren ze een klein beetje signaalstof. Andere virussen zijn daar gevoelig voor en bewegen in de richting waarbij de concentratie van die stof verhoogt. Haar Mactiv waren dus waarschijnlijk massaal naar haar spijsverteringsstelsel gemigreerd. Weet je hoe de virussen zich voortplanten?"

"Ik dacht dat ze hun genetisch materiaal overschreven naar een cel die ze aanvielen, zodat nieuwe virussen geproduceerd worden als die cel zich deelt."

"Zo gaat het inderdaad. De Mactiv zijn geprogrammeerd om dat te doen met beschadigde cellen, of met gezonde als hun concentratie voor langere tijd te laag blijft. Je zou dus denken dat ze je ook helpen nadat je radioactief bestraald bent geweest, en normaal is dat ook zo. Als een cel zodanig beschadigd is dat ook de virustranscriptie niet meer werkt, wordt die cel toch vernietigd bij de poging die de virussen ondernemen. Hun werking tegen kankercellen steunt ook op dat systeem, maar dat ligt wat ingewikkelder."

"Wat was er dan zo abnormaal aan haar vergiftiging?"

"De pure kracht van het gif. Je moet weten dat wanneer de virussen een beschadigde cel niet kunnen gebruiken om voort te planten, ze zichzelf met die cel vernietigen. Dat moet rond haar maag op zulk een schaal zijn gebeurd dat de Mactiv gedwongen werden om ook gezonde cellen aan te vallen. Helaas gebeurde dat dan ook voornamelijk in en rond haar maag, waar ook de besmettingshaard bleef stralen."

Milo nam even adem en bekeek mij met grote ogen. De kern van zijn betoog kwam eraan.

"Ik denk dat het probleem zich stelde toen ze zich voortplantten terwijl ze bestraald werden. Radioactiviteit kan de meest onvoorspelbare en uiteenlopende mutaties veroorzaken omdat het ons genetisch materiaal beschadigt. In dit geval zullen er niet veel nieuwe virussen geweest zijn die na bestraling nog levensvatbaar waren. Vergelijk het met een boek waar chaotisch letters uit worden geschrapt. Dat zal zelden tot een andere begrijpelijke tekst leiden, maar hier en daar zullen er stukjes staan die nieuwe bestaande woorden vormen. Dat boek is immers geschreven in een alfabet met maar vier verschillende letters, wat de kans op zinvolle combinaties verhoogt, natuurlijk. Maar die zeldzame virussen die met mutaties konden overleven, zijn waarschijnlijk met de oorspronkelijke virussen en met hun omgeving in conflict gegaan. Dat kan als ze de verkeerde dingen als vreemd aanzien, en natuurlijk vielen de oorspronkelijke virussen die mutanten ook zelf actief aan. Na verloop van tijd zal die viruscocktail tot een sneeuwbaleffect hebben geleid, wanneer de uiteenlopend gemuteerde virussen de bovenhand begonnen te halen. Misschien konden sommige mutaties zichzelf op hun beurt voortplanten, en heeft er zich een soort survival of the fittest afgespeeld. De schadelijkste zijn die dat het minst kieskeurig zijn in wat ze als vreemd beschouwen, waardoor ze ook de grootste voedingsbodem vonden om voort te planten. De virussen kunnen dat razendsnel doen als het moet. Toch de nieuwere generaties."

Ik moest even blazen, en ook Milo had het warm gekregen. Zijn uitleg liet nog veel te vragen, vond ik. Ik dacht er één van te stellen, wanneer we in de liftkoker de voeten van een vitaalpak zagen verschijnen. Uiteraard bleven we door het raam kijken.
Het bleek Ben te zijn. We waren niet verrast, hoewel daarbij een protocol een voetzoolbehandeling had gekregen. Of eerder, de uitzondering erop. Want ons komen halen, was een goed voorbeeld van wat een onvoorziene handeling werd genoemd. De job viel op diegene in de controlerotatie die geen dienst had, en niet sliep. Rick, John of Ben dus, in deze situatie die laatste. Tot zover geen overtreding, maar voor de expeditieleider gold daar een uitzondering op: die hoort de controlezetel over te nemen en de gezetene aan de bak te zetten. De bedenkers van de expeditie hadden een groot belang gehecht aan zijn veiligheid. Maar Ben hield niet echt van dat soort verheven status aan boord, iedereen kon wel voorspellen dat hij zelf zou gaan.
Hij deed teken dat hij eerst langs beneden wou gaan. Ik keek verrast naar Milo, en we begrepen samen dat Anne en Mira blijkbaar nog in of rond de reactor zaten. We hadden beide gedacht dat even gaan kijken naar de verzegeling al lang zou voorbij zijn, maar ze waren dus nog niet gepasseerd in de lift. We hadden er dan ook niet echt op gelet. Het zag er naar uit dat ons verblijf alweer wat verlengd was, dus ik stelde de eerste vraag maar die zijn vinger opstak.

"Is er dan nooit eens iemand geweest die even zwaar bestraald werd? Ik versta niet dat zoiets niet gedocumenteerd is. Tegenstanders van het Mactivproject beweren al zo lang als ze bestaan dat zulke onvoorspelbare effecten mogelijk waren, maar ik heb altijd gehoord dat er geen bewijs voor was."

Milo zag direct in wat ik bedoelde. De volksgezondheid kwam voor alles en bijwerkingen zouden breed uitgesmeerd worden in de pers. Er was nog nooit sprake geweest van een versnelde dood als gevolg van de inoculatie, en het aantal wetenschappelijke publicaties rond de virussen kon alleen maar bij benadering worden geschat.
--------
Wordt vervolgd

 

feedback van andere lezers

  • hettie35
    Weer heel graag gelezen,
    groetjes Hettie
    Wardibald: Begrepen :)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .