writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Vlaamse Filmpjes: Kuifje in Afrika

door Bart

Mmumbou zit in 1957 bij 39 graden Celcius in de brandende tropenzon met een verslunst exemplaar van "Kuifje in Afrika" de tijd te passeren, de slap geworden pagina's weg en weer duimend en het boek opgerold knedend in de palm van zijn linkerhand. Gans België leest over zijn schouder mee.
Met zijn rechterhand is hij aan het prutsen aan de lijn met het vaderland die met stukjes zilverpapier aan elkaar hangt, de koperen draadjes uiteen houdend met een wijsvinger zodat er geen kortsluiting ontstaat. Hij gooit de versleten strip op het vuur en neemt een verse achter zich vandaan. Hij heeft er nog vijfhonderd, exclusief distributeur voor Afrika. "Wacht een moment, ik moet even m'n vuur opstoken" zegt Mmumbou met de telefoon tussen kin en schouder. Het konijn wordt al aardig bruin, een geschenk van de Belgen aan Onze Vrienden in de Tropen. "Eh bien, joyeux Noël à vous aussi - dit bonjour à tes femmes et oui, il fait plus chaud ici que chez vous" waarmede hij de telefoon toeklapt en bij de laaiende strip legt waarvan het vuur nu net een flamboyante passage passeert. Het toestel explodeert zachtjes en Mmumbou besluit in afwachting van het avondeten een plaatje te draaien. Het wordt "Fietsen op de Heide" van Radijs, een lukrake graai uit de zak spullen die Mmumbou net ontvangen heeft van het ministerie.

"Fietsen op de heide, jij en ik alleen, fietsen met ons beide .."

Nog voor het refrein ten einde is roept het konijn 'Amen' en Mmumbou blaast "O Komt Toch Eten" op zijn kornet. Meteen komt Zuster Marcel hongerig uit de bosjes gekropen want ze had sedert de middernachtmis niets meer gegeten. Maar dat is dan weer een heel ander verhaal waarmee ik u niet wil vervelen.

"Moedegij een Zemir hebben, of mag dat ook een St. Michel zijn?" Hhazar houdt de pakjes sigaretten uitnodigend onder Mmumbou's neus, maar die slaat het gebaar bruut af. Hij houdt zijn oog op de twee jongere broers van Hhazar die als losgeslagen kippen achter Leon aanrennen in een poging de toren strips van diens hoofd te kegelen. "Allez - vort, krapuul! Laat die jongen met rust!" muilt Mmumbou geïrriteerd naar de kwetterende apen, onderwijl zijn Spaghetti 74 in de lucht leegknallend. Lange slierten macaroni regenen neder op de verhitte gemoederen. "Sorry Hhazar, maar die gastjes moet een beetje respect bijgegracht worden. Kijk - " hij buigt zich over zijn vette pens naar het gras toe een raapt één van de verfomfaaide strips op. "Deze hier heeft nu overal spetters slijk op de kaft en de hoekjes zijn gekreukt, ge denkt toch zeker niet dat ik dat nog verkoop? We kunnen met dit exemplaar nog een beetje ons gat afvegen, ik verdien mijn boterhammen met dees boekskes. Hier - hou uw broers de volgende keer thuis, aan een leiband desnoods ". Bitsig duwt Mmumbou een paar beschadigde exemplaren van Kuifje in Afrika tegen Hhazar's borst en neemt een Zemir uit zijn beduusde pakje, schiet er een vuurtje in en steekt de sigaret in Leon's mond. "Allez, blijf nu eens twee minuten stilstaan zodat ik die boeken opnieuw kan arrangeren!" Sedert Mmumbou Leon uit de vuilbak geraapt heeft is hij zo'n beetje zijn mama geworden en heeft hem de kunst van het hoofddragen aangeleerd. Dagelijks schuimen ze de boulevards van Brussel af met een stapel Kuifje in Afrika op hun hoofd, de strip die nu verboden is vanwege de racistische inslag en als dusdanig populairder dan ooit - de afzet is groot, ze verdienen genoeg voor twee.

En op zondag gaan ze naar Antwerpen, dan is het feest in het park.

"Ge moet daar eens goed op frotten" beklemtoont Mmumbou, wrijvend en spuwend op Leon's kale schedel. "Na een tijdje groeit daar een plank eelt op en dan blijft uw lading mooi plat liggen. Ge moet hier niet zitten trunten en zagen dat het pijn doet - wist ge dat mijn nonkels met gemak een zak van vijftig kilo patatten op hun kop door de jungle droegen, neen zeker? Allez - hier, in pakskes van tien - hop en hop, en stop met drinken tijdens het werk. 's Avonds is wat anders, maar overdag moet ge nuchter blijven anders komt er van recht lopen niets in huis. Eerste regel in deze business: loop récht! Loop alsof ge een soepele paal zijt. Kijk niet links of rechts, loop recht en denk aan uw vracht!". Met een zucht staat Leon op, beschaamd om de zoveelste publieke uitbrander. Ooit reed hij met een sportkar hete wijven rond en nu zit hij hier met Mmumbou op zijn dak. Het kan verkeren.
Turken, Albanezen, Marokkanen, stadsvolk en toeristen van de verkavelingen en buitenwijken, ze staan allemaal te lachen en foto's te nemen van het onnozele duo dat van god noch ginder weet hoe zich te houden tegenover deze samengepakte menigte. "Alors - alors - messieurs, mesdames - laat die mensen eens met rust" maant Hhazar met ruime gebaren, de Spaghetti 74 schietensklaar voor zich uit zwaaiend. "Alors au nom de dieu - ka-klick - ka-klack - bwaaaam!!" schiet hij de lachers met een lading gehaktballen in tomatensaus overhoop, een Zemir los bungelend in z'n mondhoek. De onzin neemt met de dag toe en een mens moet doortastend handelen.

De zondagsrust is nu teruggekeerd in het park en Hhazar's broers plukken als uitgehongerde puppies de lauwe gehaktballen uit het gras. "Hoeveel strips nog?" vraagt Leon. "Zevenenveertig" antwoordt Mmumbou. "Volgende week schieten we met appelmoes en puree, het vlees wordt te duur".

 

feedback van andere lezers

  • hettie35
    Heb er van genoten,
    groetjes Hettie
  • Dora
    Dit stripschrijven is wel even aanpoten
    van hier en daar een paar spelwoorden overspelig en doordenkend doordeling maar heb wel meegenoten.
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .