|
< terug
De dag er na
De dag er na is bijna net zo genieten als de dag zelf. De dag na het versturen van een manuscript, bedoel ik.
Waar de dag van afronding en verzending blaakt van voldoening en bevrediging, leidt de dag er na tot verdieping, verhoging en nieuw verlangen. Want dat is Woordenscheurdag. Genoeglijk glijdt het voltooide werk in de hoes om me nog even tussen de andere mappen toe te glimmen, vanuit het hoekje: verstuurd- wacht op antwoord. Dan komt het langzaam op gang.
Eerst een voorspel. Het juiste muziekje opzetten, frivole melodieën met poëtische teksten en vooral een opzwepend ritme, nodig om een stapel bij op te richten.
Aantekeningen, research, plannen, oefeningen in toon, beschrijvingen, plotschema, hoofdstukindeling, proefuitdraaien, herschrijfversies en commentaren worden verzameld. Voor de stapel zijn hoogtepunt bereikt, moet er nog her en der iets in plastic hoesjes gestoken, maar dan is het toch klaar. En kan ik gaan scheuren.
Genietend werken mijn handen aan vernietiging, terwijl mijn brein de woorden herkauwt. -Hoe kon dat uit mijn pen vloeien? Waarom zoveel woorden voor zo weinig sprekends? Jammer dat die meesterlijke constructie niet voldeed.-
De opgerichte stapel wordt kleiner, terwijl een nieuw hoogtepunt wordt voorbereid: de stapel verscheurde woorden. Hij groeit en verstevigt. Ik scheur A4tjes in twee, vier en achten. Weken van schrijven, schrappen, puntjes zetten en woorden wegen trek ik aan flarden. De kunst is, de stapel zich te laten verheffen en langzaam krom te laten gaan, tot hij bij de laatste snipper door zijn eigen hoogte omvalt. Dan schuif ik alles in een keer bij het oud papier.
Vervolgens verschijnt er een kop thee in de ene hand en een nieuw gevulde pen in de andere en wordt het denken en genieten. Genietend kijken naar die lade, waarin aantekeningen, plannen en research plaatsmaakten voor verdiepte leegte. Genieten van het verhoogde tevredenheidniveau door verlaging van het werktroeplevel op mijn schrijftafel.
Tot een nieuw verlangen toeslaat. De aandrang om die pen te laten krassen en nieuwe woorden te rijgen op dat brandschone papier. Het verlangen om zinnen te boetseren, plannen te smeden, valse sporen uit te zetten en nog onbekende personages te verstoppen in die lege, diepe lade. Zo snel mogelijk moeten leegte gevuld met de overlopende fantaspruttel in mijn van genot zinderende brein.
Nog even rem ik dat verlangen, om het te versterken. Vandaag stel ik de bevrediging nog uit, om morgen een groter verlangen met meer spanning naar een nieuw hoogtepunt te kunnen brengen. Want de dag daarna is de dag van het begin, het eerste woord in de eerste zin. Morgen pas, want nu vleit de eerste A4 zich in de la, wachtend op de volgende uitbarsting. Genietend van voorpret.
feedback van andere lezers- tessy
Heel leuk om lezen. En leerrijk voor mij. In die zin dat ik vooral leer dat schrijven een proces is dat heel veel geduld vraagt van de auteur..en geduld is iets wat ik waar ik een enorm te kort aan heb:-)
puk: Maar dat het vooral ook genieten kan zijn, hoop ik toch?
Dat geduld moet ik nu vinden, het duurt drie maanden voor ik iets van de uitgever hoor. - Dora
Dit vind ik echt heerlijk genieten en meebeleven van een goede tekst.
Zo beeldend en duidelijk, zo vol genot.
Heerlijk hoe je dat verlangen met meer spanning naar een nieuw hoogtepunt gaat brengen.
puk: Dank je.
|
