Volg ons op facebook
|
< terug
Het gouden idee-Geesje (4)
Na zijn zus opdracht te hebben gegeven zijn bed klaar te maken liet Erneo zich naar Henk, zijn beste vriend rijden, die hem met open armen ontving en uiteraard kon hij daar een hapje mee-eten. De oude vriend, voelde zich vereerd dat Patto, zoals hij werd genoemd, hem als eerste een bezoek bracht en ze spraken af die avond te gaan stappen. De rest van de oude vriendenclub troffen zij zoals verwacht in het stamcafé dat na de oorlog zonder mankeren zijn deuren opnieuw had geopend. De stemming zat er meteen goed in toen bleek dat Patto niet zo gierig was met geld als men gewend was. Pat genoot dan ook van hun bewondering die voelde als een warm bad. Men was onder de indruk en het succes had de vroeger wat norse man zeker ontdooid, stelde men vast. Ze droegen hem op handen als de durfal die het had gemaakt in de grote stad. Zeker van zijn zaak wist Patto dat hij het geld goed investeerde en tussen neus en lippen liet hij los op zoek te zijn naar een betrouwbare huishoudelijke hulp. "Als zakenman dien ik uiteraard goed verzorgd voor de dag te komen, dus ze moet wel een en ander in haar mars hebben, goed van de tongriem gesneden zijn en ach, een beetje goed figuur is uiteraard geen zonde, dat zien mijn klanten graag." knipoogde hij kameraadschappelijk en gaf nog een rondje weg.
Na een paar weken stond er onverwacht een jong ding in zijn winkel. Na wat heen en weer vragen over hoe ze er toe kwam vanuit Twente naar de stad van een brug te ver te komen was het duidelijk. Zijn achterban had uitstekend zijn aas gesnoept en de investering leverde rendement.
Ze had geen ervaring als winkeljuffrouw, zei ze, maar ze leek lief, vriendelijk en welopgevoed.
"De verkoop hebt u vast snel onder de knie, want u lijkt me een pientere vrouw," complimenteerde mijnheer de Koning het rustige ding, waar vanaf straalde dat ze van het platteland kwam. 'Misschien is ze wat simpel, maar dat ze na de lagere school diverse 'dienstjes' bij wat notabelen heeft gehad is in het geheel geen nadeel,' dacht Paterneo en taxeerde haar. Hij kwam tot de conclusie dat ze goed in de heupen zat, een leuk koppie had en een mooi strak lijf. Ze was geen al te doortastende vrouw zoals hij ze wel aan de andere kant van de toonbank had en vooral Geesjes klantvriendelijke glimlach vond hij haar goed staan.
"U bent precies wat ik zoek, " zei hij dan ook na tien minuten en glimlachtte zijn vriendelijkste glimogen. Het meisje werd er verlegen van en voelde zich gevleid. Zo'n wereldse man, die tevreden over haar was, dat beloofde enkel maar goeds, vond ze.
"Zonder een moment te twijfelen neem ik u aan, als u het met mij tenminste ziet zitten,"zei hij en de getuigschriften die ze bij zich had hoefde ze niet eens uit haar tas te halen. Nog wat onwennig liep ze met hem mee door de winkel, de trap op en daarna stonden ze voor een klein laddertje dat naar de zolder leidde. Hij ging haar gelukkig voor want ze zou niet weten hoe ze had moeten zeggen dat ze zich onprettig voelde als hij onder haar rokken kon kijken. Hij wees naar het opgemaakte bed plus nachtkastje dat hij op voorhand had klaargezet, toen een klant hem had gezegd er vanaf te moeten.
"Kijk, hier kunt u slapen, kost en inwoning is gratis en zolang u mijn opdrachten naar tevredenheid uitvoert zullen we het wel goed met elkaar kunnen vinden." zei mijnheer De Koning en trok nogmaals een lach uit zijn altijd opgekrulde 'klantwangen' waardoor zijn ogen meteen wat zachter leken, zag Geesje.
Hij had er al helemaal op gerekend dat ze meteen zou blijven, begreep ze nu ook, want Geesje was pienter en hij vroeg inderdaad of ze bereid was meteen te beginnen. Dat ze wellicht bedenktijd kon vragen? Misschien beter eerst haar bevindingen met haar ouders overleggen, die veel mensen en hun geschiedenis in de buurt kenden, kwam niet in haar op, zo blij was ze en met een ferm handschudden nam ze de betrekking aan. Omdat Paterneo als een van de weinigen in de buurt al over een telefoon beschikte, belde ze naar de kroeg in haar thuisdorp om te vragen of een van hen het aan haar ouders wilde laten weten.
feedback van andere lezers- Hoeselaar
Ik was in die tijd direct na de oorlog 12 en kan me die tijd heel goed voor de geest halen
Willy
Dora: Ik werd 6 jaar na de oorlog geboren, kwam Paterneo op mijn 18e tegen, schrok me wezenloos.... Dank je... - Runner
Volgens mij had je wat minder tijd voor uitweiding en dit komt je schrijven ten goede vind ik.
Je hebt er een mooie spanning ingebracht waardoor je benieuwd bent naar het vervolg.
Dora: Dank je wel Runner - tessy
Ik heb nu al medelijden met Geesje :-)
Dora: Ach zo net na die oorlog, en dan zo onschuldig nog.. Ja ik geloof niet dat je medeleven voor niets zal zijn, Tesske, dank je wel. - koyaanisqatsi
Tja... Ik ga niet raden naar het vervolg...
Dora: Ja, de buitenstaander ziet sommige dingen meteen helderder... dank je voor je snelle reactie, ik had niet in de gaten dat deze aflevering er al opstond... - bessy
ik vind het een beetje vreemd zoals haar naam voor de eerste keer in dit stuk wordt genoemd ... verder leest het lekker en geef je duidelijk aan wat voor meisje zij is
Dora: Dank je. Ze komt ook voor het eerst aan bod, toch?
|
