|
< terug
Het komplot (6)
Lang moest Jan Vanhees niet wachten. Hij had amper plaats genomen op de kleine parking in de Bosstraat, toen al een grijze Volkswagen Golf kwam aangereden. Deze stopte naast de auto van de volksvertegenwoor-diger. Een vrij jonge atletisch gebouwde man, gekleed in maatpak,stapte uit. Hij keek even in het rond, als om er zeker van te zijn dat Vanhees alleen was. Dan stapte hij, geheel onverwachts, bij de politicus in de auto. Deze wilde protesteren, maar de blik van de onbekende weerhield hem en hij zei alleen maar:
"Wat moet dit betekenen?"
"Ik ben diegene die je verwacht. Zoals jou al aan de telefoon werd meegedeeld vertegenwoordig ik een wereldwijd vertakt genootschap, een soort loge. Ons doel? In zoveel mogelijk landen onze stempel drukken op de samenleving. Daarom proberen wij onze mannetjes te infiltreren in de beleidsorganen van de betrokken landen. In de derde wereld is dat vrij goed gelukt. Met misdaadgeld hebben we hun economie ontwricht en hun politici gecorrumpeerd. In de Westerse landen lukt dat niet zo goed. De vele regels van de diverse democratieën staan ons in de weg. België kan hierbij echter een belangrijke rol spelen, met Brussel als hoofdstad van Europa en met de vele Europese en mondiale instellingen die er zijn gevestigd. Sommige Belgische politici zijn ons gunstig gezind en willen ook een meer rechts regime. Maar anderen, zoals jij, mijnheer de volksvertegenwoordiger, staan ons in de weg. Jouw linkse ideeën en jouw sociale bewogenheid, zijn een doorn in ons oog. Onlangs nog is door jouw schuld een wetsvoorstel afgevoerd, dat ons zeer na aan het hart lag. Wij pikken dit niet meer. In het vervolg zul jij datgene doen, wat wij jou opdragen. Jij gaat onvoorwaardelijk met ons in zee, zoniet dan zal je de gevolgen moeten dragen. In de komende weken moeten enkele benoemingen gebeuren op sleutelposten binnen de administratie en bij de politie. Jij moet ervoor zorgen, dat die mensen worden benoemd die wij jou zullen aanbevelen."
Jan Vanhees geloofde zijn eigen oren niet. Het kon toch niet, dat hij werd gedwongen om zijn principes te verloochenen en om zijn medewerking te verlenen aan het infiltreren van onze democratische instellingen door God weet welke anarchistische of criminele beweging, die de macht wilde grijpen. Hoe kon iemand denken, dat hij zich daartoe zou laten gebruiken.
Volksvertegenwoordiger Jan Vanhees was een van de beloftevolle nieuwkomers bij de West-Vlaamse socialistische partij. Na zijn middelbare studies bij de Jezuïeten, ergens in het Brugse, had hij zich ingeschreven aan de universiteit Gent, waar hij koos voor de richting politieke wetenschappen. Na het behalen van het bachelor diploma veranderde hij echter van richting en ging rechten studeren aan de Vrije Universiteit Brussel. Daar kwam hij al vlug bij een studentenvereniging terecht met linkse progressieve ideeën. Na het behalen van een licentie rechten, doctoreerde hij en werd advocaat aan de balie van Brussel. Intussen bleef hij actief in de socialistische partij, waar hem zonder twijfel een mooie toekomst wachtte.
"Waarom ik?" vroeg hij om iets te zeggen.
"Omdat je jong bent, vol ambitie en omdat wij liever onze vijanden tot vriend maken."
"Denk jij dat ik mijn principes zo maar zal verloochenen? Waarom zou ik dat doen?"
"Omdat wij jou rijkelijk zullen belonen en met onze hulp jouw politieke carrière in een minimum van tijd de top zal bereiken. Bovendien, echt keuze heb je niet. Of je bent met ons, of je bent tegen ons."
Jan Vanhees was er niet de man naar om zich te laten manipuleren en ook niet om zich te laten chanteren. Vol verontwaardiging zei hij:
"Jullie willen dus in ons land de macht verwerven door infiltratie van onze instellingen, van het bedrijfsleven en van de financiële wereld. En daarbij zou ik moeten helpen! Vergeet het maar. Ik denk er nog niet aan! En nu uit mijn auto."
"Is dat jouw laatste woord?"
"Natuurlijk! Wat dacht je!"
"Dat is dan heel spijtig! We vinden wel iemand anders."
Volksvertegenwoordiger Vanhees kreeg de tijd niet om nog iets te zeggen. Ineens had de onbekende een pistool in de hand. Vooral de geluidsdemper op de loop trok de aandacht van de politicus. Toen deze besefte wat stond te gebeuren, was het al te laat. Alleen een lichte plof was te horen, toen het schot afging.
"Ah neen! Dat niet!" prevelde de ongelukkige, terwijl hij wegzakte achter zijn stuur. Uit een kleine, ronde wonde aan de rechterslaap sijpelde een straaltje bloed.
Volksvertegenwoordiger Jan Vanhees was dood. Vermoord.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Anjer
spannend, ben benieuwd naar meer, grt Anjer
julien_maleur: dank je Anjer. Er komt meer. grt JM - Dora
Zo hee, wat een verhaal, en het enge is, het zou maar zo kunnen ook.
Ik lees het geboeid.
julien_maleur: Blij dat het je boeit.
groeten Julien - Hoeselaar
Je bent een goed schrijver en het leest zich gemakkelijk
Willy
julien_maleur: Dank je voor het compliment Willy.
groeten
Julien - Wee
'Plof ...'
Je bent lekker rigoureus, houd ik wel van.
x
julien_maleur: dank je Wee voor jouw commentaar en het lezen
groeten JM
|
