|
< terug
Het internet Kerstkind
Veel mensen hebben het idee dat wij met geld baas zijn over alles, incluis de natuur en elkaar en ieder doet erg zijn best zich 'veilig' te voelen, overal tegen, zelf tegen het onvermijdelijke. Alsof de dood zich de wet voor laat schrijven. Je bent een mietje als je iets weggeeft zonder er iets voor terug te verwachten en zodra je voor de mindere opkomt word je al snel bekeken als een wereldvreemde met verdachte motieven. Volgens mij is een Kerstverhaal niet aan ons besteed. Toch wil ik een poging wagen.
Over de gehele wereld genoot men van de voordelen van internet.
De kerk, die de verdeel-en-heers-tactiek al eeuwen had toegepast kreeg een klap te verwerken. De gezaghebbers hadden zich aan weerloze kinderen vergrepen en het werd duidelijk dat het zwijgen niet meer beheersbaar was door het met dreigementen af te kopen.
Ineens werd men opgeschrikt van een stralende ster aan de hemel, die geheime documenten over de virtuele wereld verspreidde. Het licht dat de komst van dit Internetkind sprankelend aankondigde was zo sterk dat grootmachten van kerken en regeringen over de gehele wereld zenuwachtig werden. De Wikister toonde aan dat hypocrisie en leugens, stemmingmakerij, het geld en handjeklap van machthebbers onderling de wereld regeerde. Het werd duidelijk dat rechtvaardigheid, eerlijkheid en respect voor het leven zeer vervormbare begrippen waren. De Wikister kreeg een proces aan zijn broek en men zette hem gevangen. Zijn geest was echter uit de fles.
Ineens begreep het volk dat men machtsspelletjes verbloemde en er ontstond een nieuwe verdeeldheid.
Voor- en tegenstanders van de democratie streden om het gelijk en al snel was de aandacht afgeleidt. De mens was zo in de war omdat iedereen begreep dat alle veiligheid maar schijn was.
De natuur, die in wezen al miljoenen jaren de baas was en altijd werd uitgemolken, roerde zich door een weerfee te sturen en vlak voor Kerst sneeuwde het overal. In plaats van de rust te genieten, de auto te laten staan en de mooie beelden te bewonderen, er doorheen te wandelen en het magnifieke geschenk te ontvangen gingen er noodsignalen via de media uit. Men toog er in brommende grootgewielde schuifmachines op uit met zand en zout. Helaas. Er werd veel geklaagd want Kerst stond voor de deur, men moest inkopen doen, kon niet op de zon en de warmte wachten en het idee dat het feeërieke bruidskleed vanzelf zou smelten kwam in niemand op. Toen bleek dat de ster van het internet een noodprogramma in had gebouwd dat van kracht zou worden zodra hij niet persoonlijk op gezette tijden zijn licht liet schijnen. Omdat men de ster aan het lijntje hield met slim uitgedokterde vertragingswetten vielen daardoor eerst bepaalde computers uit waardoor het treinverkeer stil kwam te liggen en vliegtuigen aan de grond bleven. Reeds de volgende dag begaven de hoge masten het en was mobiel telefoneren niet meer mogelijk. De wereld verkeerde inmiddels in paniek en de media wisten niet welk nieuws in deze omstandigheden het belangrijkste was. Gevolg was een algehele chaos. De internetster wist dat creatieve doorzetters deze uidaging zouden kunnen doorstaan omdat ze het geluk in zichzelf wisten en terug konden vallen op de kennis die ze als kind hadden opgedaan of bij de geboorte hadden meegekregen.
In de wanorde raakten men over de gehele wereld met zijn buurman in gesprek en er ontstond een natuurlijke band met de medemens, men moest zonder mobieltje contact met elkaar zoeken en spontaan boden ze elkaar hulp aan. Toen de stinkende vrachtwagens geen diesel meer konden tanken bleef het 'luxe leefspul' van de asfaltlinten en niemand kon meer worden voorzien van artikelen die men in wezen niet echt nodig had. Omdat de sneeuwschuivers in de garage bleven werd de aarde niet nog meer met zout overspoeld.
Het duurde een heel jaar totdat de wereldmachten beseften dat veiligheid door niets te waarborgen was. Dat de natuur beter zijn gang kon gaan. Men begreep: nog meer energie verslindende doekjes voor het bloeden in stand te houden of te ontwikkelen was volkomen zinloos. Toen bleek de ster al lang te zijn verdwenen. Niemand wist of hij was opgebrand of ter dood was gebracht, laat staan door wie.
feedback van andere lezers- bessy
prachtig verhaal, teruggeworpen worden op jezelf en je naasten om te kunnen overleven, praten met de buren en lopend door de krakende witte sneeuw je boodschappen doen. We zijn vergeten wat er echt toe doet en jou verhaal geeft een duidelijke boodschap.
kus bessyanneke
Dora: Dank je wel Bessy, met Kerst mag zo'n verhaal wel, dacht ik... - greta
Mooi als alternatief kerstverhaal. Als kijk op de wereld wat pessimistisch.
"Wikister", leuk.
Dora: Het positieve zit hem hier in terug naar minder want ewr is teveel afhankelijkheid van onnutte zaken, die we niet echt nodig hadden... er is eenvoudig een behoefte aan gekweekt, dank je wel. - koyaanisqatsi
We hebben natuurlijk nog geen 50% nodig van al wat we consumeren. Probleem is: iedereen is een kind van zijn tijd (en omgeving) en daar valt maar heel moeilijk aan te ontsnappen. Nu, machthebbers gaan het spelletje van het bieden van 'veiligheid' niet afzweren. Ze leven bij gratie van de angsten die ze bij de bevolking opwekken. En die bevolking is nog nooit zo bang geweest, want nog nooit had ze 'zoveel' te verliezen.
Dora: Angst is een heel slechte raadgeven en zachte heelmaaesters maken stinkende wonden... dank je - Anjer
nadenkertje, grt Anjer
Dora: Dank je, ja een kerstverhaal is daar nogal geschikt voor, volgens mij. - julien_maleur
En heel fascinerend verhaal, met een boodschap waarover iedereen zou moeten nadenken. Ik heb het geboeid gelezen.
groetjes
Julien.
Dora: Dank je. Ik vind het inderdaad fascinerend hoe de wereld zichzelf heeft vastgedraaid in dingen die we 'zogenaamd' broodnodig hebben...dank je wel...
|
