Volg ons op facebook
|
< terug
Het gebeurde (in 9.424 tekens)
Enkele jaren geleden. Het was een ijsgladde avond, zo'n avond waar je het liefst met een warme kop chocolade melk voor je tv weg wil zakken en alle muizenissen in je hoofd eens wil aanpakken door de nietszeggende leegheid van het kastje dat flikkerend zijn opmars doet in onze samenleving zijn werk te laten doen.
Plots werd er aangebeld.
Het waren de Jehova getuigen met hun krantje de Wachttoren. Let op, voor deze mensen heb ik al altijd respect gehad, want zij doen het maar om door weer en tij de deurbel van mijn huis te zoeken en te vinden (en daar moet je ook moeite voor doen).
Het was geen weer om hen voor de deur te laten staan grijnzen en ik zag dat de kou al flink aan hun gezicht had gevreten, waardoor het ijsrode van hun wangen al flink in verweer was gegaan en ijspegeltjes hadden zich aan hun oogleden gehecht.
Een duw op de afstandbediening en het flikkerkastje kon, nadat de deurtjes van zijn podium werden afgesloten, lekker afkoelen in het akelige gedonkerte van mijn kast.
De warme chocolade melk viel als een goede keuze in de smaak van de twee haast doodgevroren zendelingen die hun hemel aan het verdienen waren door hun zendingswerk. Deze mensen geloven dat hun ijverig veldwerk beloond wordt in de latere wereld waarin zij ooit zullen wonen. Dus, feitelijk werkte ik mee aan hun geestelijk pensioen en was mijn gastvrijheid een stempeltje meer op hun eeuwigheidsspaarkaart.
Even stelde ik me de vraag of ze nu echt bekommerd waren over mijn situatie of meer bekommerd over de waarde van hun eeuwig pensioen. Misschien moesten ze nog enkele uurtjes goedmaken, omdat het vleselijk genot van de laatste dagen iet wat te groot was geweest en zij hierdoor nog enkele stempeltjes tekort waren gekomen, waardoor zij nu met zo'n vriezenweer de straat opgingen op zoek naar enkele losliggende stempeltjes.
Soit, hierover ging het nu niet..
Al vlug was het woord gevallen, de waarheid. De PRAVDA vroeg ik in mijn beste Russisch. De beide veldwerkers keken elkaar onbegrijpend aan. De Pravda, is dat geen krant uit Rusland? Ik knikte heel juist. Wat heeft de Pravda met de waarheid te betekenen? Wel, Pravda betekent waarheid in het Russisch ...
Ja, maar je mag De Waarheid van Gods Woord niet als een wereldse waarheid zien.
Betekent dit dat de Bijbel Gods Waarheid is?
De ja die volmondig uit beide monden kwam, was net als een achtergrondkoortje dat in het Amerikaans volkslied de tekst aanvult terwijl de leadzanger zwijgt en het volk, dat recht opstaand en in volle respect meezingt, alzo de kans krijgt om de zaal te vullen met hun gegalm.
Ik heb zo'n mijn vragen over uw perceptie die uw organisatie waarheid noemt?
De discussie-ogen van mijn gesprekspartners stonden direct op groen en vroegen of we theologisch gingen schaken, ze hadden er blijkbaar zin in.
Is het niet zo dat uw organisatie een eigen bijbelvertaling heeft?
Jaja, de nieuwe wereldvertaling is de garantie op een waarachtige lezing van het nieuwe en oude testament, want het christendom heeft sinds de intrede van Constantijn haar echte roots verloochend en zijn hierdoor een dwaling gaan volgen.
Zo, ik mag dus aan de hand van uw vertaling er zeker van zijn dat de dwalingen die het 'andere' christendom (andere dan uw christendom) verkondigen, in uw vertaling zijn opgelost.
De overwinning leek hen heel dichtnabij want hun lichaamstaal verkondigde een blijdschap van herkenning en inzicht.
Uit mijn boekenkast nam een ik een statenvertaling, een bijbelvertaling die heel stoffig lijkt, maar eenmaal men deze wijze van taalgebruik kent, echt wel heel wat rijke gedachten insluit, die in de snelle fastfood vertalingen vaak verloren gaan door hun oppervlakkige taalgebruik.
Soms moet je eens over een woord kunnen vallen, zodat de rijkdom van de inhoud je kan opvallen.
De vraag of ik gelovig was wimpelde ik af. Ik wist wel in welk hokje ik voor hen thuishoorde, want elke trouwe veldwerker die deze straat bewerkt, beschikt over een kaartje van elk huisnummer. Op dit kaartje staat informatie verzameld door de veldwerkers die hier in het verleden reeds waren gepasseerd. Die punktliche nauwkeurigheid hoort thuis in hun wijze van organiseren en beheersen van hun kijk op eeuwigheid.
Ik stelde voor om eens samen twee bijbelverzen uit hun waarheid te lezen. De garantie voor echtheid was immers hun keurmerk en dat mocht getoetst worden op kwaliteit.
Ik voelde aan hun enthousiasme dat zij hun messen hadden aangescherpt. Je kent wel dat beeld van een slager die zijn mes scherpt aan een staal. De snijzijde wordt door het aanscherpen ontdaan van alle braam, zodat de snede zuiver en haarscherp kan inhakken.
Het eerste vers dat ik las was in Openbaringen. Het bijbelboek waar het genootschap haar inspiratie vindt voor hun profetische waarheden, die blijkbaar niet altijd even accuraat waren. Tja, het menselijke van de mens is niet altijd even feilloos en je mag van het enthousiasme van sommigen geen dwaling maken.
Het was in het laatste hoofdstuk vers 8, waar Johannes zich voor de voeten van de engel stort om hem te aanbidden. De engel waarschuwt Johannes dit niet te doen, vermits hijzelf ook maar een dienaar is.
Voor het Griekse woord 'aanbidden' wordt het Griekse werkwoord proskunew van proskuneo gebruikt.
De veldwerkers verontschuldigden zich dat zij het Grieks niet zo machtig zijn. Ik wuifde hun onwetendheid weg door hen het door hun eigen genootschap uitgegeven interlineair translation te tonen. Een boekje dat de vertaling van hun nieuwe-wereld uitgave koppelt aan de Griekse tekst die als basis heeft gediend voor hun vertaling.
De collega die zich tot dan opmerkelijk stil was geweest begon als een opdraaimechanisme dat helemaal was opgedraaid en waarvan de rem werd losgelaten, heel zijn theoretische kennis over dat vers over me loslaten.
Met een gemeende glimlach en wijzen naar het Mattheüsevangelie terwijl ik een korte teug van mijn chocolademelk nam, kon ik het remknopje terug op 'hold' zetten.
In het evangelie van Mattheüs lezen wij een gelijksoortige situatie. (28:9 en 28:17) De discipelen van Jezus vallen voor de voeten van Hem en volgens de Nieuwe Wereld vertaling, brengen zij Hem hulde.
Maar, in het Grieks staat daar hetzelfde woord Proskunew.
De beide veldwerkers hun mond vielen wagenwijd open. Ze wisten wel dat 'aanbidden' en hulde brengen anders moest bekeken worden, maar dat in een zelfde situatie waarin enerzijds de engel zegt dit niet te doen en in een andere situatie dit niet wordt gezegd, ja, dat is vreemd.
Toen ik hen de verzen liet lezen waar hetzelfde woord wordt gebruikt en waar men inderdaad soms 'aanbidden' vertaalt en dan weer 'hulde' brengen en waar men soms de beide kan gebruiken, maar waar men toch duidelijk ziet dat het om 'aanbidden' gaat, maakte hen van streek.
Het schaakspelletje werd een catastrofe. De zekerheid van hun geloofwaardigheid viel, zoals een kostbare Val Saint Lambert vaas die was gevallen en in honderden stukjes op de grond lag, uiteen.
Eigenlijk had ik met hen te doen. Deze goedgelovige mensen die de ijskoude wensten te trotseren, kwamen in een voor hen destrastreuze situatie terecht.
Het strekte me niet tot eer om hen in zo'n situatie te brengen, maar anderzijds leek het me wel de beste ogenopener te zijn. Hoe vaak lezen wij niet iets en nemen wij aan wat anderen zeggen hoe wij het moeten lezen, dat het waar is. Tot wij zoals Archimedes een 'Aha-erlebnis' meemaken en ons het inzicht plots zomaar in de schoot wordt geworpen.
Met deze enkele verzen en hun eigen vertaling werd hun waarheid plots ietsje anders en bleek de goede bedoeling van hun genootschap plots iets minder.
Zij gingen het navragen aan hun specialisten, want hiervoor moest er een verklaring zijn. En ze zouden mij gegarandeerd het resultaat komen vertellen.
De warme chocolademelk smaakte hen blijkbaar niet meer zo goed, want hun kop was nog niet helemaal leeg toen ze vertrokken.
Sindsdien is mijn bel voor hen spoorloos verdwenen. Ik heb nooit nog een veldwerker aan de deur gehad (of ik was misschien niet thuis).
Hun spaarkaart zullen ze misschien achteraf toch nog kunnen afstempelen, nadat hun specialist met wat siliconen en andere sneldrogende lijmen, de scheuren in hun zekerheden had gedicht, door mij als een ongelovige te bestempelen, zodat hetgeen ik zei als 'onrein' kon beschouwd worden.
Zelf ben ik nooit een volgeling van hun geloof geweest, alhoewel ze me het in het verleden toch hebben gepolst of ik nooit naar een van hun koninkrijk zalen was geweest.
Nu, wat mij betreft mogen deze mensen best hun geloof belijden en mogen ze hun best doen om als goede mensen door het leven te gaan. Ik gruw alleen van de bedenkers van zo'n soort geloof, die argeloze mensen misbruiken om hun geldlaadje te vullen. Want wees maar gerust, die krantjes en boekjes zijn niet gratis. En de persen drukken wereldwijd heel wat boomgruis bij elkaar.
De moraal van dit verhaal : De waarheid is relatief voor wie niet weet en enkel ziet wat anderen zeggen wat waar is.
Waarheid is een gevoel dat kan ingelegd worden, zoals een steen in een ring. Mijn moeder had vroeger een mooie ring die ze als een schat behandelde. Een diamantenring werd er gezegd. Toen echter de ring werd bekeken door een specialist, kon deze man enkel zeggen dat het een mooi stukje geslepen glas was.
De waarheid van mijn moeder viel hiermee in duigen, want haar waarde was gebaseerd op haar niet-kennen en vertrouwen op wat anderen haar hadden gezegd.
De waarheid is geen gevoel, maar de echtheid van de steen die in werkelijkheid is.
feedback van andere lezers- jan
de waarheid laat zich raden, knap geschreven!
ivo: bedankt Jan .. - Dora
Ja, heb respect voor ieder en laat je niet bij de neus nemen...
Doe goed voor ieder en laat je niet misbruiken want al glanst het als echt het kan maar zo oplossen...
ivo: zo is het helemaal Dora ... dank je wel - hettie35
Heel mooi Ivo, zo waardig.
Groetjes Hettie
ivo: bedankt Hettie ... - Hoeselaar
Goh Ivo, dit heb je echt mooi geschreven en je bezoekers en hun intenties goed en leerrijk beschreven.
Mijn vader was lid van die organisatie en bij de sporadische bezoeken die ik bij hem deed voelde ik dat mijn bloedeigen vader geleefd werd door zijn organisatie.
Willy
ivo: kijk eens aan Willy, blij dat het verhaal ook herkent wordt door slachtoffers van deze sekte, want dat is het wel. En je bent blijkbaar een slachtoffer van deze sekte ... je ouders hierdoor verliezen is echt erg .... pfff wat kunnen ze mensen toch aandoen.
Dank je wel voor het compliment .. ik moest even terug gaan lezen over wat het weer ging het verhaal, het was al uit mijn zichtsveld verloren gegaan in de vergetelheid van mijn bestaan ..
groeten nog ook aan je vrouw
|
