|
< terug
Het komplot (9)
8. IN TAVERNE DE WELKOM
Op hetzelfde ogenblik dat Commissaris Verdonck werd teruggeroepen naar de kantoren van de federale gerechtelijke politie, vond tussen twee heren in maatpak een geheime ontmoeting plaats in taverne De Welkom. De jongste van de twee, een slanke, atletisch gebouwde dertiger, sprak duidelijk met een Amerikaans accent. Hij was groot, zeker minimum één meter negentig. Het kortgeknipte kastanjebruine haar was perfect gekapt. Hij had donkerbruine ogen, die voortdurend in het rond speurden. Zijn tafelgenoot was ouder, vermoedelijk een vijftiger. Naar zijn uiterlijk te oordelen hield hij van goed eten en drinken. Met gluiperige blik fixeerde hij voortdurend zijn gesprekspartner.
De beide mannen waren alleen in de gelagzaal. Zelfs de tapkast was verlaten. Een bordje aan de ingangsdeur waarschuwde mogelijke klanten dat het etablissement gesloten was.
"Was dat nu echt nodig om die volksvertegenwoordiger te vermoorden? Hij had ons nog van nut kunnen zijn."
"Of course! Die man wilde niet ingaan op mijn voorstel. Could not be trust! Hij wist al veel te veel."
"Zijn dood zorgt echter wel voor heel wat opschudding binnen ons Belgisch politiek establishment. De politie wordt door de regering onder druk gezet om die moord prioritair en met alle middelen te onderzoeken."
"No problem, Serge! Die moord zal nooit worden opgelost. Niemand kan mij in verband brengen met die dode politicus. Bovendien ben ik diplomatiek onschendbaar. Zijn gewelddadige dood is trouwens goed voor onze zaak. Het gevoel van onveiligheid wordt er alleen maar groter door. "
"Als je het zo bekijkt, John!"
Serge, de oudere man, keek zijn jongere kompaan berustend aan, nam een sigaar uit een lederen koker en ontstak die zoals het hoorde. Dan bleef het gedurende enige tijd stil. Geen van beiden sprak een woord. De genaamde John schonk zich nog een Jack Daniel's uit. Hij dronk ervan met kleine teugjes. Hij genoot heel duidelijk van de whisky. Na enige tijd stelde hij zich recht.
"Even de benen strekken"
Met militaire pas stapte hij enkele keren de gelagzaal rond. Dan keek hij door het venster, om zich uiteindelijk opnieuw neer te zetten aan de tafel. Zijn gezel had hierop duidelijk vol ongeduld zitten wachten.
"En? Hoe moet het nu verder?"
"Er moet bloed vloeien! Veel bloed!"
De ander keek hem niet begrijpend aan.
"De inwoners van jouw minilandje voelen zich nog niet onveilig genoeg. In de media wordt wel gezanikt over de vele diefstallen en inbraken, over verkeersagressie, maar dat is allemaal niet voldoende. Die overval op dat postkantoor in de Ruslandstraat, waarbij een vrouwelijke bediende werd gegijzeld en nadien door de gangsters uit hun rijdende auto werd geworpen, is een goed begin. De moord op die volksvertegenwoordiger zal voor nog meer ongerustheid zorgen. Het moet echter nog veel erger om onze doelstellingen te verwezenlijken. Denk aan de bende van Nijvel. Toen waren we op de goede weg. Helaas! Door omstandigheden kwam daar toen een vroegtijdig einde aan. Die toestanden als bij de bende van Nijvel moeten herleven. Er moeten opnieuw bloedige aanslagen en overvallen komen, vol zinloos geweld, zodat de bevolking van dit land doodsbang wordt en de regering uit onze hand eet."
**
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- Dora
Haha, ik kan weer lachen merk ik. (al ben ik nog een slappe natte doek en nog niet echt opgeknapt). Lezen verzet in ieder geval de zinnen
Naar zijn uiterlijk te oordelen hield hij van goed eten en drinken. Met gluiperige blik fixeerde hij voortdurend zijn gesprekspartner ( alsof hij zo direct zijn tanden in de man zal zetten, hihihihaha)
julien_maleur: dank en blij dat ik jou aan het lachen heb gemaakt.
groetjes
Julien - Hoeselaar
Dit laat me terug denken aan die serie moorden waar de politie nu nog steeds een vette kluif aan heeft
Willy
julien_maleur: Is gedeeltelijk als inspiratiebron genomen.
groeten
JM
|
